Delhi op naar 2020!

De Commonwealth Games zijn begonnen. Vreemd. Vlak voor ik op het vliegtuig naar India stapte, leek het onzeker of deze Spelen überhaupt door konden gaan. Delhi was een puinhoop, er verschenen berichten over slangen in het atletendorp, er stortte een loopbrug naar het stadion in en deelnemende landen dreigden weg te blijven. Maar op de geplande zondag 3 oktober barste het spektakel alsnog los, met een wervelende openingsshow in het Jawarharlal Nehru Stadium. Vreemd, maar ook mooi en opwindend.

Ik loop hier nu ruim een week rond als onderdeel van de Games News Service, een bont gezelschap van ervaren internationale journalisten dat namens Infostrada Sports de interne nieuwsvoorziening van de Spelen verzorgt. Toen ik vorige week voor het eerst naar het hypermodern ogende Main Press Centre ging, was er nog geen internet. Sterker nog, de computers waarop de redactie van de Games News Service moest werken, stonden nog in dozen op ons te wachten.

Het terrein van het MPC werd streng beveiligd door honderden bewapende militairen en politiemensen, maar binnen die beveiligingszone stond ook een tentenkamp waar mensen woonden. Mensen zonder geldige accreditatie schat ik in. Eigenlijk was nog niets af en ogenschijnlijk gebeurde er weinig om ervoor te zorgen dat alles over een week wel in orde zou zijn. Alhoewel, er gebeurde wel iets. Van het tentenkamp was enkele dagen later opeens weinig over. Van de kaart geveegd, zonder accreditatie kwam je er niet meer in. De beveiliging werd steeds verder opgevoerd en in de loop van de week kregen we zelfs internet. Zou het dan toch allemaal op tijd in orde komen?

De stad is nog altijd bezaaid met bouwputten. Het centraal gelegen Connaught Place met westerse winkels, restaurants en hotels werd met het oog op de Spelen gerenoveerd, maar af is het nog niet en dat geldt voor bijna alle locaties in Delhi. Veel mensen stelden in de aanloop naar de Spelen de vraag of het wel zo’n goed idee was, India als gastheer van een groot internationaal sportevenement. En gezien de staat waarin de stad op dit moment verkeert, lijkt die vraag nog altijd gerechtvaardigd. Van de BBC begreep ik dat de kosten van het hele project geschat worden op ruim vier miljard euro. Als je dat tentenkamp naast het MPC hebt gezien, krijgt die spetterende opening van de Spelen toch opeens een andere lading.

Ook bij mij rees twijfel, maar toen las ik deze column van BBC-verslaggever John Beattie: ‘India, the perfect location for the Games’. Ik denk dat hij gelijk heeft. Zondagavond zag ik in het MPC hoe enkele tientallen van de vele duizenden Indiase vrijwilligers reageerden op de opening van de Spelen. Iedereen was vervuld van trots en blijdschap. Mensen feliciteerden elkaar. Ook in de stad reageren de meeste mensen enthousiast als ze zien dat je een accreditatie om je nek hebt. Van collega’s die in het atletendorp werken, begrijp ik dat het daar een groot feest is. De aanvankelijke problemen met hygiëne zijn overwonnen en de aanwezige atleten beschouwen India als een groot avontuur.

Misschien moeten we, zoals Beattie zegt, onze Westerse houding ten opzichte van ontwikkelingslanden herzien. Misschien moeten we geen perfectie eisen van een land als India, terwijl we het thuis ook echt niet allemaal even goed voor elkaar hebben. Natuurlijk is het vreemd om een miljoenenshow op te voeren in een stadion, terwijl er slechts een paar honderd meter verderop mensen creperen van de honger. Maar dankzij het feit dat die Spelen hier zijn, komt ook dat aspect van India in het nieuws en als we de Commonwealth Games in een Westers land houden, worden de arme mensen in Delhi er in ieder geval niet beter van.

Na de Commonwealth Games van 2010 hoopt Delhi op de Olympische Spelen van 2020. Ik denk niet dat het bid veel kans maakt en dat is jammer. Wat is er over van de Olympische gedachte als we vinden dat we grote internationale sportevenementen alleen nog maar in keurig aangeharkte Westerse achtertuintjes kunnen houden?