8 april 2025
Opinie
‘Max Verstappen gewonnen’. Drie veelzeggende woorden uit de mond van een man met een Brabantse tongval. Het is zondagmorgen 8.30 uur en mijn zoon (27) en ik bevinden ons in tankstation Kruibeke, net voorbij Antwerpen, voor een sanitaire koffiestop. We zijn onderweg naar ons onderkomen voor een nacht in de buurt van Kortrijk. Daar vandaan gaan we op de fiets naar Kwaremont voor een dagje Ronde van Vlaanderen. De man van de opmerking laat tussen twee slokken koffie door even horen dat hij ook een sportliefhebber is, want ook hij en zijn maten gaan richting de Hoogmis. Vanaf Kruibeke zien we het aantal Vlaanderen-gangers met de minuut groeien. Via een podcast horen we voor de zoveelste keer wie de favorieten zijn en waar het allemaal exact gaat gebeuren. De spanning stijgt.
Een jaar of tien geleden was ik al eens op de Oude Kwaremont om de renners twee keer te zien passeren op weg naar de finish. De sfeer en beleving van de wielerfans wil ik ook mijn zoon, een groot wielerliefhebber, eens laten ondergaan. Parijs-Roubaix valt dit jaar af vanwege andere druktes, maar Vlaanderens mooiste paste wel in ons beider agenda.
In onze B&B blijken onze buren Nederlanders die ook voor de Ronde zijn afgereisd. De mannen zijn een dag eerder aangekomen en hebben genoten van al het moois dat Bacchus op de vooravond te bieden heeft. Onze gastvrouw moest een van de heren uit het bed halen van de lege kamer naast hen. Zijn maat snurkte te veel en hijzelf wist de weg van het toilet naar zijn eigen bed niet meer te vinden. Een teken aan de wand. Een uur later laten zij zich per taxi in de buurt van de Oude Kwaremont afzetten.
Onze fietstocht van een kleine twintig kilometer zorgt ervoor dat we niet jaloers zijn op de renners die 269 kilometers voor de kiezen krijgen. Een straffe oostenwind en heuveltjes die we in het Utrechtse platteland niet gewend zijn, zorgen voor ademnood en zure benen. Des te groter is de bewondering wanneer we later langs de route staan. Bij Kluisbergen zien we duizenden mensen per pendelbus, op de fiets of te voet richting Kwaremont gaan. Shirts van wielerverenigingen uit alle windstreken geven een mooi beeld van de herkomst van de fans. Enkele politieagenten begroeten de stroom toeschouwers vriendelijk. De verwachtingen zijn hooggespannen.
Eenmaal op de top van de heuvel in het dorp dat een kerk, een café en veertien huizen telt, lopen we al snel de fanzone binnen. Twee grote tv-schermen in een weiland, talloze tenten waar vooral frites en bier wordt afgenomen en een dorpje vol mobiele toiletten. Boven onze hoofden een kabelbaantje waaraan VRT een kleine tv-camera heeft hangen, die de renners tijdens hun gehele passage van de Oude Kwaremont in beeld kan brengen.
De Belgen hopen op Wout van Aert. Bij elke poging tot ontsnapping van de thuisfavoriet ontstijgt een gejuich uit duizenden kelen. Als we op de tv in het dorpscafe zien dat Van der Poel valt, juichen de Belgen nog harder. Het is het enige moment van onsportiviteit tijdens een dagje Kwaremont. Als we Tadej Pogačar vlak voor onze neuzen een voorsprong zien nemen zuchten de Belgen en Nederlanders massaal. Het zal toch niet. Als duizenden mensen op Kwaremont op het scherm de Sloveen in Oudenaarde solo de finish zien naderen beginnen ze te klappen. Het applaus wordt harder naarmate de finish dichterbij komt. Bewondering alom voor zijn prestatie, maar ook voor die van de losgereden concurrentie. Geen wanklank te horen en de juichende Sloveense fan voor het scherm krijgt links en rechts felicitaties. Een uur later is er een troostprijs voor de Belgen: Lotte Kopecky wint de vrouwenrace.
Op de fiets naar Deerlijk schijnt nog steeds de zon. We hebben de wind in de rug en een voldaan gevoel. De afstand lijkt de helft korter.
Deel dit bericht:
0 reacties
Nog geen reacties. Wees de eerste!
Voeg je reactie toe
Wij sturen jou één keer per twee weken een e-mail met de belangrijkste opinies en artikelen van Sport Knowhow XL.
