door: Richard de Lange

Wie had dat gedacht? Zo’n twintig à vijfentwintig jaar geleden was Italië voor vrouwenvoetballers het beloofde land. Een beetje talent keek met een schuin oog naar het zuiden in de hoop daar emplooi te vinden. De laatste maand is echter steeds duidelijker geworden dat Nederland Italië aan alle kanten is voorbijgestreefd. En dat wordt nu ook in Italië erkend. Het vrouwenvoetbal in Nederland heeft de toekomst, dat in Italië zal hard voor zijn bestaansrecht moeten vechten.

Nederland en Italië ontlopen elkaar op de laatste FIFA-ranking van 19 september jl. niet zoveel (Nederland staat twee plaatsen lager, dertiende om vijftiende). Ondanks die lagere klassering versloeg het Nederlands vrouwenelftal Italië in de finale WK play-off over twee wedstrijden. Werd het in Den Haag ondanks een veldoverwicht 1-1, vijf dagen later werden de Italiaanse vrouwen in eigen huis met 2-1 verslagen. Daarmee werd kwalificatie voor de WK 2015 in Canada afgedwongen tegen een op papier gelijkwaardige tegenstander.

Het verhaal achter de schermen is anders
Maar terwijl in Nederland meisjes- en vrouwenvoetbal een sterk groeiende sport is met momenteel zo’n 140.000 leden, is het in Italië een marginaal gebeuren, met slechts 11.000 geregistreerde Italiaanse vrouwen die de voetbalsport bedrijven. Bovendien, waar Nederland zich voor kan laten staan op een 18-jarige goalgetter, hadden de Italiaansen hun hoop gevestigd op vier dertigers, met als bewonderenswaardige uitschieter de 39-jarige spits Panico, op de tribunes bij de kleine schare Nederlandse supporters al gauw Paniek-Piet genoemd. De oudste speelster van Nederland was 28…

Als we daarnaast de zaken rondom de twee wedstrijden eens nader onder de loep nemen, wordt eens temeer duidelijk dat vrouwenvoetbal in Nederland veel meer toekomst heeft dan in Italië. De Gazetta dello Sport stelde nog hoopvol in zijn voorbeschouwing op de tweede wedstrijd: 'Als er in Nederland ruim 13.000 betalende toeschouwers op de wedstrijd afkomen, moet het in Verona toch ook lukken om dat aantal te halen, want de entree is gratis'. Niets bleek echter minder waar: in Stadio Marc'Antonio Bentegodi (dat rap op weg is een tweede vervallen Romeins amfitheater in Verona te worden) waar zo’n 40.000 toeschouwers inpassen, bleven uiteindelijk zo’n 34.000 stoeltjes leeg. Dat kwam de ambiance bepaald niet ten goede.

Ook qua voorzieningen niveau was het meer dan mager. Klaagden de Italianen enkele dagen ervoor nog steen en been omdat de stoppen doorsloegen toen ze met een elftal tegelijk aan het föhnen sloegen, de 6.000 mensen die wel de moeite hadden genomen de tocht naar het stadion te maken, moesten op hun vingers de score bijhouden, want een van de meest elementaire voorzieningen ontbrak: een scorebord.

Dat bemerkte ook keepster Loes Geurts die gaandeweg de tweede helft geen idee had hoe lang er nog gespeeld moest worden. Pas toen de vierde official het bord met de nog resterende speeltijd omhoog hield, realiseerde de doelvrouwe zich dat ze zich zouden gaan kwalificeren. Vlaggen waren slordig in een hoek van het stadion over wat stoeltjes gedrapeerd, het Wilhelmus klonk alsof we naar een uitzending van Radio Oranje zaten te luisteren en van een sfeerverhogend side-event hadden ze nog nooit gehoord. Kortom vriend en vijand waren het er over eens dat Nederland op alle fronten de kwalificatie meer dan verdiende.

Hoe behoudt en vergroot Nederland zijn voorsprong?
Is het dan alleen maar 'hosanna' voor wat betreft het Nederlandse team? Zeker niet, er liggen genoeg uitdagingen te wachten om het vrouwenvoetbal een gelijkwaardige positie te geven naast het mannenvoetbal, net zo als er ruimte is voor vrouwentennis, -hockey en –volleybal naast de mannenvarianten. Ongetwijfeld zullen qua talentenaanwas de aantallen hun werk gaan doen, maar die talenten verdienen een topsportcarrière.

Naast een goede topsportopleiding betekent dat ook een platform waar op het hoogste niveau professioneel kan worden gevoetbald. Zover is het nog niet.
Er zullen nog heel wat liefdesbriefjes onder het balkon van Julia in Verona worden geplakt voor het zover is, maar nu is de tijd om stappen te maken. Wie de sfeer in het Kyocera Stadion in Den Haag heeft meegemaakt, zal zich realiseren hoe aantrekkelijk het kan zijn om je daarmee te afficheren. Daar liggen enorme commerciële mogelijkheden en daarmee mogelijkheden op weg naar verdere professionalisering.

De Oranje Leeuwinnen hebben zichzelf en hun sport een enorme dienst bewezen door zich te kwalificeren voor de WK. Het is nu aan de KNVB om daar een passend vervolg aan te geven. Dit is een hype die niet drijft op een toevallige goede generatie. Dit is het gevolg van de intrinsieke behoefte van steeds meer meiden die willen voetballen gecombineerd met een bestaande infrastructuur van mensen en middelen die de sport ondersteunen.

De stap van breedtesport naar professionalisering is een stap die nu gezet moet worden om - conform de ambities van de KNVB - mee te draaien in de top-acht van de wereld en recht te doen aan al die meisjes die Vivianne Miedema als hun rolmodel zien.
 
Richard de Lange heeft bijna twintig jaar ervaring in sales- en marketing in de supply chain industrie. Sinds medio 2013 zet hij zijn ervaring op het gebied van commercieel, account en bidmanagement in voor organisaties in de sport. Hij ondersteunt hen met zijn bedrijf RichScores (www.richscores.com) bij het ontplooien van nieuwe initiatieven binnen de sport onder het motto: 'Meer mooie sport mogelijk maken'. Hij blogt met zekere regelmaat over wat hem in de sportwereld opvalt of wat hij meemaakt. Verder
behartigt hij voor ADO Den Haag Vrouwen de commerciële zaken. Voor Stichting ADO Den Haag Vrouwenvoetbal was hij eventmanager van de finale WK play-off wedstrijd van het Nederlandse vrouwenvoetbalelftal tegen Italië in Den Haag waar een nieuw bezoekersrecord werd neergezet. Uit interesse bezocht hij daarom ook de uitwedstrijd in Verona. Voor meer informatie of reacties: richard@richscores.com of via Twitter