Topsporters in spe hebben geen smartphoneverslaving

door: Ron Daniels

In de topsport van vandaag de dag zijn talent en training niet langer voldoende. Focus, discipline en het vermogen om je los te koppelen van digitale afleidingen scheiden echte kampioenen tegenwoordig van de rest. In deze column belicht ik een verborgen maar wijdverbreid probleem onder aspirant-topsporters: smartphoneverslaving. Met tientallen jaren internationale coachingervaring breng ik graag een duidelijke en urgente boodschap over wat er werkelijk nodig is om de top te bereiken – en hoe schermtijd daarbij aspirant-topsporters in de weg kan zitten.

Voordat spelers hier in Azië aan hun trainingskamp beginnen, vraag ik ze vaak of ze verslavingen hebben die hun ambities om de top te bereiken in de sport in de weg kunnen staan. Het antwoord is altijd een volmondig 'nee'. Maar binnen twee dagen openbaart de waarheid zich: ze zijn verslaafd aan hun smartphones. Ze herkennen het alleen niet als een verslaving.

Voor mij is dat een serieuze zorg. Als er tijdens een gesprek tussen mij en een speler een bericht op zijn telefoon binnenkomt en hij de behoefte voelt om meteen zijn telefoon te pakken, is dat een waarschuwingssignaal. Op dat moment stop ik het gesprek – en kom er niet meer op terug. Hetzelfde geldt wanneer een speler me onderbreekt om zijn eigen, ongerelateerde verhaal te vertellen. Ook dan kom ik niet terug op mijn punt. Deze gewoontes blokkeren actief luisteren en tonen een gebrek aan zelfdiscipline. Spelers die vastzitten in hun eigen kleine digitale bubbel zijn erg moeilijk te bereiken – en ik kies ervoor om alleen met atleten te werken die vrij zijn van dergelijke verslavingen.

'Geen tijd'...
Als je evenveel tijd aan badminton zou besteden als aan je telefoon, zou je absoluut in de top 100 van de wereld terechtkomen. Ik heb spelers horen zeggen dat ze 'geen tijd kunnen vinden' om hun trainingsschema goed te volgen of een extra uur zomertraining per dag in te plannen. Toch zitten ze gemiddeld vijf uur per dag op hun telefoon.

Vorige maand hadden we nog een speler te gast die beweerde professionele ambities te hebben. Tijdens zijn verblijf zat hij gemiddeld meer dan zeven uur per dag op zijn telefoon – terwijl hij slechts drie tot vier uur per dag trainde. Hij sliep ook slecht omdat hij tot laat in de nacht online bleef. Op basis van dit gedrag schat ik zijn kans om professioneel atleet te worden op minder dan 5%.

Sporters die hun telefoon weg kunnen leggen, zijn veel gemotiveerder en meer gefocust dan sporters die dat niet kunnen. Sportbonden zouden daarom als beleid een maximum schermtijd moeten invoeren voor alle nationale teamleden – zowel jeugd als senioren. Een bond zou toch ook nooit iemand toelaten tot het nationale team die verslaafd is aan drugs of alcohol? Gokverslavingen zijn in veel sporten al strafbaar. Smartphoneverslaving valt in dezelfde categorie als alcohol, drugs, roken en gokken – het ondermijnt de prestaties ernstig.

Dit geldt ook voor coaches. Ik heb veel te veel coaches achter het veld zien zitten ondertussen door hun telefoon scrollend. Er is geen groter gebrek aan respect voor je spelers dan dat.

Als je echt de beste versie van jezelf wilt worden – in de sport of in het leven – moet je de discipline ontwikkelen om je telefoongebruik te minimaliseren en, belangrijker nog, deze volledig weg te kunnen leggen.

Ron Daniels is een Deense topbadmintoncoach – actief in zowel Europa als Azië - alsook co-auteur van diverse badmintonboeken en auteur van meer dan duizend gepubliceerde artikelen.