Goede sportvoornemens!

Ook ik zou veel vaker willen en moeten sporten. Ik sport eigenlijk vooral in de zomer. Met lekker weer is het zoveel aantrekkelijker om een station verder te fietsen, te zwemmen in het buitenbad of te pingpongen in de grote gezamenlijke tuin van mijn moeder. In die tuin speelt dan zo een beetje de hele buurt mee. En dat gedurende de hele zomer, in een heuse laddercompetitie. Je kunt stijgen op de ladder door iemand die hoger op de ranglijst staat uit te dagen en te verslaan. Gezellige tijden, in de zon een beetje tafeltennissen. Ik kom nooit hoog op de ranglijst, maar ik leer wel veel mensen (beter) kennen. Op dat soort momenten geniet ik echt van sport, het verbroedert, je bent lekker buiten en bezig. ‘Zo zou het moeten zijn’, denk ik dan.

Eén van mijn goede voornemens in het nieuwe politieke jaar is dat ik blijf proberen om sport op school te versterken. Nu is het ‘gymen’ op de basisschool nog wel eens een ondergeschoven kindje, met slechte locaties en niet-opgeleide sportdocenten. Maar ook op de middelbare school en op het MBO komt het sporten er bekaaid van af. En dat is zo zonde, want als het gaat om sporten en bewegen dan geldt toch wel dat ‘jong geleerd, oud gedaan’ is. Leren bewegen is een belangrijk element van sporten. Maar wat dacht je van leren samenspelen in een team, leren te verliezen en leren te winnen. Ik denk met veel plezier terug aan mijn sportlessen op school, ook al schijn ik nog wel eens een gymles te hebben overgeslagen. In mijn rapport stond namelijk geregeld: ‘Als Renske aanwezig is, dan doet ze actief en fanatiek mee’.

Iedereen in de politiek en in het onderwijs vindt sport belangrijk, maar het blijft toch altijd een spelletje pingpongen wie er nu ‘verantwoordelijkheid’ moet nemen. Moet dat de school zijn, die redelijk vrij is over de in te vullen uren? Moet dat de gemeente zijn, die moet zorgen voor voldoende sport in de buurt en wijken? Moet dat de landelijke politiek zijn die een norm stelt voor lagere overheden? Er wordt gepingpongd tussen de ministeries van onderwijs en volksgezondheid.

“Het is aan het ministerie Onderwijs, Cultuur en Wetenschap”, zei staatssecretaris Bussemaker tegen mij, toen ik bij de begrotingsbehandeling Sport een motie indiende om drie uur sport in de week de norm te laten zijn op school. “Het is aan het ministerie Onderwijs, Cultuur en Wetenschap”, zei ze opnieuw toen ze reageerde op een tweede motie om sport op het MBO te verankeren. Ping pong…

Bij onderwijs krijg je dan weer te horen dat het ‘aan de scholen is en aan de gemeenten en sportverenigingen’ om sporten op het MBO te versterken. Ping pong…

Alle ministers en partijen geven het belang aan dat meer jongeren meer zouden moeten bewegen. In de strijd tegen overgewicht, voor de sociale ontwikkeling. Maar als het op concrete maatregelen of een duidelijk sportbeleid aankomt, geeft niemand thuis. Zeggen dat je het belangrijk vindt en hopen dat iemand anders het oppakt. Ik wil die taak best op me nemen: garanderen dat jongeren op de middelbare school en op het MBO drie uur sportonderwijs krijgen. Een sportstrippenkaart voor iedere jongere om in aanraking te komen met de variëteit van sport.

Voor mij dus twee goede voornemens dit jaar: zelf meer gaan sporten en in de politiek handen uit de mouwen om sportonderwijs school te versterken. En pingpongen moeten we maar overlaten aan de mensen in de tuin bij mijn moeder. De ministeries moeten nu eens echt gaan kiezen.

Renske Leijten is sinds 30 november 2006 Tweede Kamerlid voor de SP. Zij is voor die partij woordvoerder ‘sport’. In het verkiezingsprogramma van de SP komt sport vooral voor in combinatie met onderwijs. Zo streeft de partij naar uitbreiding van het aantal gymnastieklessen op school, hoort schoolzwemmen in het lespakket en wil de partij een sportstrippenkaart voor basisschoolleerlingen gerealiseerd zien. Voor meer informatie: r.leijten@tweedekamer.nl