De vraag van… Gerrard Vinke, directeur MBO Gezond & Wel; Onderwijs & Opvoeding; Sport & Bewegen en VO CSE bij Landstede MBO

Aan... Anneke van Zanen-Nieberg, voorzitter NOC*NSF

De vraag

We zijn verbaasd over het ontbreken van de sportsector bij de ondertekening van het Integraal Zorgakkoord. Hoe kijk je als vertegenwoordiger van de georganiseerde sport aan tegen dat akkoord en de opdracht die daarin aan de sportwereld gegeven is inzake preventie? 

Het antwoord

Het ambtelijke antwoord op deze vraag is natuurlijk dat het Integraal Zorgakkoord een zogeheten uitvoeringsakkoord is. Anders gezegd: een akkoord dat alleen wordt ondertekend door de uitvoerende partijen, in dit geval de zorgverzekeraars, overkoepelende organisaties van ziekenhuizen, GGZ en Ouderenzorg en de beroepsorganisaties van medici en verpleegkundigen.

Natuurlijk zijn maatschappelijke partijen als NOC*NSF wel betrokken geweest bij andere akkoorden in het zorgdomein, zoals het Nationale Preventieakkoord, het WOZO (Woon Zorg Akkoord) en het GALA-Akkoord (Gezond en Actief Leven Akkoord). Akkoorden waar NOC*NSF ook direct uitvoerende is.

Preventief versus curatief
In feite weerspiegelt de betrokkenheid bij de verschillende akkoorden hoe ‘Den Haag’ aankijkt tegen de rol van sport. Er is niemand die twijfelt aan de preventieve impact van sport en sportief bewegen op de mentale en fysieke gezondheid. Ten aanzien van de curatieve zorg herkent ‘Den Haag’ nog (te) weinig dat sport daar een belangrijke bijdrage aan levert. Simpel voorbeeld is natuurlijk het verminderde aantal ligdagen in een ziekenhuis als men goed getraind een operatie ingaat. Wij zullen op dit punt onze data nog beter moeten gaan presenteren en aandacht vragen voor de vermeden kosten in de zorg. Want in ons zorgstelsel worden de vermeden zorgkosten van maar beperkt meegenomen in de besluitvorming, omdat de cijfers daarvan nog onvoldoende hard zijn.

NOC*NSF gebruikt de harde cijfers waar we wél over beschikken om duidelijk te maken dat onze lichamelijke en geestelijke gezondheid langzaam maar zeker achteruit gaat. Dat zijn de sportdeelnamecijfers die we maandelijks via representatief onderzoek ophalen. Nog steeds zijn we niet terug op het niveau van vóór corona. Vooral de leeftijdsgroep tussen de 13 en 18 jaar blijft achter; sportdeelname ligt daar helaas nog steeds 20% lager dan in deze periode in 2019. En dat is zeer zorgelijk. 

Anders gezegd: er is steeds meer aanleiding om het beleid ten aanzien van sport en sportief bewegen nadrukkelijker te verbinden aan de V en W van het ministerie van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport). Daarom zou ik willen stellen dat het niet laten ondertekenen van het IZA-Akkoord door NOC*NSF en andere partners uit de sportsector een gemiste kans is.

Volgende keer het antwoord op de vraag van Anneke van Zanen-Nieberg, voorzitter NOC*NSF aan Dennis Wiersma, minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs: 
Het programma School en Omgeving beoogt de kansengelijkheid te verbeteren voor kinderen en jongeren; scholen krijgen geld om maatschappelijke sectoren – sport, cultuur, natuur, jeugdwerk – te integreren in de schooldag. U bent de politieke vader van dit programma. Sport wordt gezien als derde opvoedingsmilieu (naast gezin en school). Uit onderzoek blijkt onder andere dat het integreren van onderwijs en sport leidt tot betere cognitieve vaardigheden. Hoe wilt u de sport inpassen in het programma School en Omgeving?’