De vraag van… Orlando van den Bosch, als sportmanager werkzaam bij Zeloo Sports
Aan... Eric van den Boom, teammanager van CCC-Liv, de vrouwenwielerploeg van Marianne Vos

De vraag
Vrouwen spelen in sport een steeds grotere rol. Hoe verandert de vrouwenwielersport in het kielzog van haar grote mannelijke component?

Het antwoord
Het is mooi om te zien dat in zijn algemeenheid vrouwensporten die ook een sterke mannelijke variant hebben, steeds meer door een breed publiek omarmd worden. In het voetbal zie je dat het succes van de Oranje Leeuwinnen erg veel aandacht heeft gehad en dat er een gezonde interesse in deze sport is ontstaan, dan wel is vergroot. 

Ook binnen het wielrennen is er een duidelijk toename in populariteit van het vrouwenwielrennen. Natuurlijk zorgen de successen van de Nederlandse rensters daar ook voor. Marianne Vos heeft jarenlang een voortrekkersrol daarin gehad. De laatste jaren sluiten meer rensters in haar kielzog aan. Naar mijn idee is sinds zo ongeveer 2007 een duidelijke lijn ingezet, waarbij het vrouwenwielrennen zich meer heeft ontwikkeld. Er zijn meer goed georganiseerde ploegen, betere begeleiding zowel nationaal als internationaal, wat zorgt voor een hoger algemeen niveau en een wat bredere top. 

Grootste verschil met de mannelijke tak van sport is uiteraard de aandacht van een groter medium als televisie. Hoewel de wedstrijden in de eerste plaats erg aantrekkelijk zijn om te zien door het goede niveau, doch ook door de aantrekkelijker korte afstand en derhalve meer spectaculair koersverloop, is het voornaamste communicatiemiddel ter promotie van de vrouwenwielersport nog immer het internet. Via social media en livestreams van organisaties proberen renners hun verhaal te laten zien. 

Doordat de meeste rensters gewend zijn op deze manier hun sport en ook zichzelf te promoten, zijn zij enorm kundig in het vertellen van hun verhaal over de koers, de strategie die gevolgd is, de materialen die gebruikt zijn en de sponsoren die het mogelijk hebben gemaakt. 

Toegankelijk
Het vrouwenwielrennen biedt veel mogelijkheden ter verdere ontwikkeling van marketing en communicatie daaromheen. Het vrouwenwielrennen is uitermate toegankelijk en de meeste rensters zijn zich enorm bewust van het belang van communicatie en het promoten van hun sport. Daarnaast zit het vrouwenwielrennen vaak nog niet vastgeroest in vaste gewoonten die binnen traditionele sporten vaak zorgen dat modernisering, nieuwe structuren en andere visies vaak geen doorgang kunnen vinden of in een lang traject verstrikt raken en uiteindelijk geen doorgang vinden. 

Hoewel de vrouwenwielersport zich dus wel degelijk goed ontwikkelt en iedereen ook wel voelt dat er mogelijkheden zijn, is het nog immer een hele uitdaging om de sport te laten groeien. In de breedte is het topwielrennen nog te smal, waardoor doorgroei naar meer professionaliteit en meer topploegen wat bemoeilijkt wordt. Internationaal zijn er te weinig rensters om het aantal topploegen te laten groeien. Daardoor zijn de arbeidsvoorwaarden voor veel rensters ook nog onvoldoende professioneel te noemen. 

Organisatoren vergoeden reis- en verblijfkosten niet volledig
Lang niet alle zogenaamde profwielrensters (rensters bij een UCI-ploeg) kunnen ervan leven. Veel ploegen hebben hun handen vol aan het alleen al goed kunnen verzorgen van hun wedstrijdprogramma en begeleiding van de rensters. De reis- en verblijfkosten worden door de meeste organisaties van wedstrijden niet geheel vergoed. Het rijden van wedstrijden kost ploegen geld, hoewel organisaties tegenwoordig ter promotie wel eens willen pochen met even hoog prijzengeld als bij een mannenkoers, is dat geen bijdrage in de ontwikkeling van de sport in zijn algemeenheid. Het maakt de mogelijkheden voor ploegen niet uitgebreider en bijvoorbeeld het opleiden van jonge rensters wordt daardoor niet makkelijker. 

Mede doordat de spoeling wat dunner is, is het voor veel jonge rensters ook erg moeilijk om door te groeien naar de uiteindelijke wereldtop, rensters van 18 à 19 jaar komen plots tussen geroutineerde beroepsrenners te fietsen, waar een behoorlijk niveauverschil vaak zorgt voor een afname van enthousiasme. Terwijl binnen de mannensport vaak op jongere leeftijd al veel intensiever competitie is en men geleidelijker, via een onder 23 jaar-categorie, naar een eventuele professionele status kan groeien, kent het vrouwenwielrennen dat nog niet. Gelukkig zie je steeds meer vrouwen de racefiets opstappen omdat het een heerlijke sport is. Dit zal uiteindelijk ook jongere meiden aansporen om aan wielrennen te beginnen. De sport zal daardoor nog meer groei en groeimogelijkheden krijgen. 

Volgende keer het antwoord op de vraag van Eric van den Boom aan Lutger Brenninkmeijer
Als manager van een professionele wielerploeg ben ik ook geinteresseerd in andere sporten. Jij bent o.m. manager geweest bij hockeyclub Amsterdam en ontwikkelde in opdracht van de hockeybond opleidingen voor 'Technisch Coördinator' en 'Technisch Manager'. Wat zijn in jouw ogen de belangrijkste taken zijn van een manager van een professioneel hockeyteam en welke vaardigheden zijn daarvoor onontbeerlijk?