door: Feike Tibben
In een vorige bijdrage heb ik er voor gepleit om onze sportinfrastructuur - de sportcomplexen, de verenigingen en de sportscholen - open en zichtbaar terug in de stad en de wijk brengen. Open, zichtbaar en verbonden met de openbare ruimte. Ik heb toen bewust één thema niet aangesneden namelijk dat discussies over bewegen, over sportvoorzieningen en over inrichting bijna altijd gaan over land. Slechts heel weinig komt water in beeld. Bijzonder toch voor een land als het onze met zoveel water en zo’n watergeschiedenis. Maar zeker ook als we naar de toekomst kijken. Want we hebben niet alleen veel water, maar we krijgen nog veel meer. De tijd dat we sloten, kanalen of vaarten gingen dichtgooien ligt achter ons. We hebben behoefte aan water om ons heen voor waterbergingen om een teveel aan neerslag op te vangen of om te gebruiken in tijden van droogte, voor koeling als het in de steden te warm wordt.
Het past bij ons als we in ons volle land dat water gebruiken. Helaas komt in veel beweegplannen het water er maar bekaaid af. Zelfs een stad als Amsterdam, komt niet verder dat dit document. Mooie plaatjes, maar een zwemstrandje en een sup-initiatief zijn best wel karig. Dat gaat Utrecht misschien beter doen. Ze gaan iets minder ‘hoog over’, maar laten zich van een goede kant zien door de Catharijnesingel weer bevaarbaar te maken en ze hebben recent in een convenant met sportverenigingen vastgelegd dat watersport een plek krijgt in een beweegvriendelijke stad.
"Het Watersportverbond heeft laten zien hoe de watersport vernieuwt met mooie crossovers tussen watersport en urban sport"
Ondanks de beperkte ontwerpaandacht groeit het aantal watersporters onverminderd stevig door zo blijkt uit onderzoek van het NBTC. Door corona heeft Nederland het water weer ontdekt. En het Watersportverbond heeft in de laatste Dutch Waterweek laten zien hoe de watersport vernieuwt met mooie crossovers tussen watersport en urban sport: met onder andere wakeboarden, suppen en waterfietsen.. Waterfietsen? Jazeker, niet die oude barrels van het vijvertje in het attractiepark, maar dit soort dingen (zie filmpje):
Met de groei van het aantal mensen op het water worden we ook uitgedaagd om niet alleen na te denken hoe we het water méér kunnen gebruiken, maar vooral hoe we het béter gaan benutten: hoe zorgen we ervoor dat iedereen een plekje vindt, dat we het veilig houden en dat we elkaar niet in de weg gaan zitten. Los van hier en daar een stukje water voor speciale functies lijkt ons openbare water op sommige dagen één grote speeltuin. Vooruit, achteruit, gemotoriseerd, ongemotoriseerd, zeilend, roeiend, suppend of zwemmend (sportief, recreatief en beroeps) het krioelt door elkaar heen. Ons water is nog lang niet ‘vol’ , maar op steeds meer plekken beginnen verschillende gebruikers wel elkaar in de weg te zitten. Verschillen in snelheden leveren overlast of gevaar, gebrek aan ervaring en/of (on)bekendheid met vaarregels leiden tot verkeerde beslissingen en verschil in belangen leiden tot frustratie: de beroepsschipper vaart voor z’n brood, de watersporter heeft een trainingsprogramma af te werken en de waterrecreant wil vooral even niets aan z’n hoofd en begrijpt niet waar die anderen zich druk om maken.
"Er ligt een mooie uitdaging voor stadsinrichters en voor deskundigen in het waterverkeer: hoe zorgen we voor beweegvriendelijk water?"
Wordt ‘t niet tijd dat we op een aantal plaatsen afspraken maken over gebruik van het water, ter bescherming van de watersport én de veiligheid? Niet meer overal altijd alles door elkaar, maar een beetje uit elkaar. Bijvoorbeeld door een aantal plekken aan te wijzen waar alleen ongemotoriseerd gevaren mag worden, of venstertijden aangeven waarop de sporters ongestoord hun trainingen kunnen afwerken, of… verzin maar zelf. De gedachte is niet nieuw. In het wegverkeer doen we niet anders en volgens mij best wel tot tevredenheid. Hier ligt een mooie uitdaging voor stadsinrichters en voor deskundigen in het waterverkeer: hoe zorgen we voor beweegvriendelijk water? Een mooie brainer voor de komende vakantiemaanden.
Feike Tibben is lid van het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Roeibond. Hij heeft de portefeuille Infrastructuur en Innovatie. Samengevat betekent dat aandacht voor: nieuwe roeiverenigingen, nieuw roeiwater, nieuwe sportvormen, nieuwe doelgroepen en nieuwe samenwerkingen. In het dagelijks leven is Tibben zelfstandig interimmanager.