Heel Nederland verbinden met sport

door: Eva Gerritse

Binding betekent gevoelsmatig verbonden zijn, een emotionele band hebben met iemand die je vertrouwt. Binding is essentieel voor het aangaan van fijne, succesvolle, langdurige relaties. Dat geldt ook zeker in de sport. Een gevoel van verbondenheid zorgt ervoor dat sporters lid worden en blijven van een sportvereniging, dat fans hun club trouw blijven, dat sportliefhebbers zich aangetrokken voelen tot het merk van de sponsor en dat grote sportbonden het hele land achter onze nationale teams krijgen. In een serie columns zoek ik uit op welke manieren binding belangrijk is in de sport. 
 
Deze week luisterde ik op een congres in Rotterdam naar een bevlogen verhaal van Mascha van Werven (CCO van NOC*NSF) over de ambities van onze nationale sportkoepel. Met aanstekelijke trots vertelde ze over het doel van NOC*NSF om in de komende tien jaar van Nederland 'het sportiefste land ter wereld' te maken. ‘Yes, in dat land wil ik wonen!’, dacht ik. Maar toen ik er later die dag onderweg naar huis nog eens over nadacht, haalde de realiteit mijn enthousiasme in.

Wat ik in Rotterdam op straat en in de metro om me heen zag, stond nog mijlenver af van het beeld dat ik heb bij het sportiefste land ter wereld. Het straatbeeld wordt hier beheerst door overgewicht, armoede en ongezonde gewoonten. Ik zie meer rokende mensen dan joggers op straat. En terwijl ik de stad zo bekeek, drong de vraag zich op hoe we het in hemelsnaam voor elkaar gaan krijgen om in dit land de komende jaren veel meer mensen met de sport te verbinden. Méér zelfs dan in welk land ter wereld dan ook.

Beweegcrisis
Niet alleen uit het straatbeeld, maar ook uit onderzoekscijfers blijkt dat we nog niet echt lekker op weg zijn om de ambitie van NOC*NSF waar te maken. Uit hun eigen onderzoek naar de sportdeelname van Nederlanders blijkt dat de coronajaren onze sportiviteit geen goed hebben gedaan: Nederlanders zijn de afgelopen jaren juist mínder gaan sporten. Sterker nog, vorig jaar was een dieptepunt voor wat betreft het beweeggedrag in ons land. Het aantal mensen dat wekelijks sport, is gedaald tot een absoluut dieptepunt. Een 'beweegcrisis' noemt NOC*NSF het zelf

De ambitie van NOC*NSF om in 2032 het sportiefste land ter wereld te zijn, zouden wij op de werkvloer een BHAG noemen: een Big Hairy Audacious Goal. Een tienjarendoel dat zo uitdagend is dat het misschien eerder een droom is dan een doel. Een droom die de organisatie richting geeft en mensen inspireert. Een BHAG is haalbaar, maar om het te halen, moet er wel écht iets gebeuren. In dit geval: de neergaande trend omkeren en al die stilzittende Nederlanders in beweging krijgen.

Voor mij is sporten en bewegen altijd een vanzelfsprekend onderdeel van het leven geweest. Ik zag dat mijn ouders aan sport deden en zij zorgden ervoor dat ik van kleins af aan kon sporten. We gingen altijd met de fiets naar school, ook als het echt geen fietsweer was. In mijn eigen gezin is sport nu al net zo’n vanzelfsprekendheid. Maar ik merk dat we daarmee eerder uitzondering dan regel zijn. In de groep 3 van mijn zoon (toch een gangbare leeftijd om een sport uit te gaan proberen) is slechts een enkel kind lid van een sportvereniging. En dat ik de acht km naar mijn werk altijd afleg op mijn (normale) fiets, stuit steevast op verbaasde blikken.

Sport als routine
Wanneer je zoals ik opgroeit met sport, zul je zelf ook meer en langer bewegen en de verbondenheid met sport bovendien doorgeven aan de volgende generatie. Maar hoe verbinden we mensen voor wie sport tot nu toe geen rol speelt in hun leven? Om de droom van Nederland als sportiefste land ter wereld waarheid te laten worden, moet sport voor 12 miljoen Nederlanders onderdeel worden van hun routines. Dat betekent dat het gedrag van miljoenen mensen de komende jaren moet gaan veranderen. Hoe krijgen we hen zover?

Het is verleidelijk om te proberen mensen te overtuigen met het meest logische narratief: sporten maakt je gezonder en dus zou iedereen moeten sporten. Maar als het zo simpel was, dan zaten we nu niet met een beweegcrisis. Om mensen de komende 10 jaar in beweging te krijgen, is het belangrijk om te starten bij de gevoelens van die mensen zélf in plaats van het sportaanbod steeds als een worst voor hun neus te blijven houden.

Gezellig samenzijn
Om gedrag te kunnen veranderen, moeten we eerst écht goed snappen wie we in beweging willen krijgen. Wat willen zij, welke behoeften hebben ze in het leven en welke barrières ervaren ze? De kans dat niet-sporters hun gedrag veranderen, is veel groter als de manier waarop sport wordt aangeboden aansluit bij hun behoeften. Stel je voor dat een groot aantal niet-sporters veel meer behoefte heeft aan sociaal contact dan aan fysieke fitheid, dan is de kans dat je hen aan het sporten krijgt veel groter als je sport aanbiedt binnen een frame van gezellig samenzijn in plaats van als een fysieke activiteit.

Het zou een eerste stap kunnen zijn in de richting van dat grote ambitieuze doel van NOC*NSF. En elke stap dichterbij het doel is er één. Het mooie van grote dromen is dat ze enorm veel inspiratie geven en ook anderen enthousiast maken, zoals ik deze week zelf merkte. Dat maakt de kans dat de goede stappen worden gezet ook groter. En soms, heel soms, komen zelfs grote dromen uit.

Eva Gerritse is Business Lead en Strategisch Consultant Sponsoring & Sport bij Blauw Sponsoring Insights. Ze helpt sportorganisaties (zoals UEFA en Formula 1) en sportsponsors (zoals Heineken, Sony, PepsiCo, FedEx) met inzicht in de impact van sport op mensen en merken. Ze heeft een voorliefde voor sportmarketing, fan engagement en sportstatistieken. Volg haar op Twitter of LinkedIn.