door: Henk Kraaijenhof
'The Games must go on.' Nog vier maanden te gaan voor de Olympische Spelen beginnen, of liever gezegd, zouden moeten beginnen. Op 17 maart kwam het IOC met een communiqué waarin gesteld werd dat de Olympische Spelen wat hen betreft gewoon doorgaan. Ook gastland Japan ziet het nog helemaal zitten. Ik citeer: Prime Minister Abe Shinzo, who said: 'I want to hold the Olympics and Paralympics perfectly, as proof that the human race will conquer the new coronavirus, and I gained support for that from the G-7 leaders.' Vreemd want diezelfde G-7 leiders nemen juist zeer drastische maatregelen om de coronabesmetting in eigen land te beteugelen.
Vreemd genoeg lijkt het IOC niet te beseffen dat vrijwel alle sportaccommodaties, fitnessstudios en sportscholen gesloten zijn, waardoor in vele gevallen de voorbereiding (lees: training) van olympische atleten moeilijk, zo niet onmogelijk wordt. Ook gaan ze voorbij aan het feit dat al vele wedstrijden waarin de sporters zich zouden hebben moeten kwalificeren voor de Olympische Spelen al gecanceld zijn, hetgeen voor vele sporters de olympische kwalificatie tot een onmogelijke opgave maakt.
Dus: geen training, geen kwalificatiemogelijkheden.
"In tijden van crisis leert met de echte waarden van visie, beleid en leiderschap kennen, het IOC en het WADA steken daarin weer eens schril af bij de rest van deze planeet"
Lijf aan lijf
Wat wel gewoon doorgaat: dopingcontroles, uiteraard zou je haast zeggen. In de echte wereld worden bezoek aan tandarts, pedicure, of borstonderzoek en bezoek aan een polikliniek tot een minimum beperkt. Maar waarom zou je deze uitgelezen kans om anderen te besmetten ook voorbij laten gaan? Tenslotte, er wordt van de controleurs verwacht dat ze letterlijk lijf aan lijf met de sporters staan om te kijken of die niets fout doen. En dan nog het uitwisselen van urineflesjes en papieren en we zijn een besmetting rijker. Daarnaast doen ook sporters alle mogelijke pogingen om sociale contacten te beperken en word je niet blij van onverwacht en onbekend bezoek aan de deur. Voor de dopingcontroleurs lijkt dit niet te gelden.
In tijden van crisis leert met de echte waarden van visie, beleid en leiderschap kennen, het IOC en het WADA steken daarin weer eens schril af bij de rest van deze planeet. Economisch belangen en macht lijken voor hen te prevaleren boven gezond verstand en de gezondheid van anderen.
Henk Kraaijenhof is performance consultant bij zijn eigen bedrijf Vortx en guest lecturer aan de Shanghai University of Sport. In juli 2019 verscheen zijn nieuwe boek 'Methodology of Training in the 22nd Century' . Eerder schreef hij 'What we need is speed'. Verder was Kraaijenhof atletiekcoach van o.a. Nelli Fiere-Cooman, Merlene Ottey, Troy Douglas en Letitia Vriesde. Ook was hij consultant van de Engelse rugbybond, coördinator van de krachttraining van het Nederlands herenhockeyteam, conditietrainer van o.a. tennisser John van Lottum en tennisster Mary Pierce, consultant bij voetbalclub Juventus en bondstrainer van de KNAU bij de heren, dames en junioren. Kraaijenhof is eveneens één van de oprichters van NLcoach, de belangenbehartiger van trainers en coaches. Voor blogs van zijn hand op zijn eigen site zie hier.