door: Marc Hoeben | 16 mei 2019

Hij had genoeg meegemaakt en gezien. Maar waarom zou hij dat nog een keer vertellen? En als hij het al ging vertellen, welke vorm leende zich daarvoor het beste? Lang twijfelde voormalig NOS-sportcommentator Theo Reitsma (76) of hij een boek moest schrijven. Het is er nu toch van gekomen met ‘Dit is een goed stel hoor – 50 jaar sportgeschiedenis’.

Als geen ander verstond Theo Reitsma de kunst van het ingehouden commentaar, van het maken van een terugtrekkende beweging als een sportprestatie de huiskamers via de beeldbuis toch al in vuur en vlam zette. De vakman en televisiejournalist bouwde op basis van zijn kennis en vooruitziende blik een sterke reputatie op, waarbij hij er wel voor waakte zelf op de voorgrond te treden.

Eigen keuze uit evenementen
Geen wonder ook dat het proces van het komen tot de eerste aanzet van het boek ‘Dit is een goed stel’ enige tijd in beslag nam. ”Ik heb nooit staan te trappelen om over mezelf of vanuit mezelf te schrijven”, zegt hij. “Het was me wel vaker gevraagd, maar ik heb altijd 'nee' gezegd. Totdat deze uitgever met een voorstel kwam dat me wel wat leek. Het kwam erop neer dat ik een keuze uit evenementen of gebeurtenissen moest maken en dan zou vertellen hoe ik dat had beleefd.”

Reitsma ontving in 2004 de Ere Zilveren Nipkowschijf. Hij deed onder andere verslag van negen WK’s voetbal en acht Olympische Spelen. Een rijk leven, een boeiend leven, een leven met een fascinatie voor sport en dan met name de ontwikkelingen daarin. In 2002 zwaaide hij af bij de NOS, maar van stilzitten kwam het nooit. “Ik heb ook nog commentaar bij FOX gegeven, maar daarmee ben ik gestopt en toen had ik toch ook tijd over om een boek te schrijven.”

'Te weinig Theo'
Tijdens een verblijf in Frankrijk begon hij te schrijven. ”Ik stuurde het op naar de uitgever. Ze vonden het te bescheiden, te weinig Theo. Dat heb ik wel vaker te horen gekregen, ook door het schrijven voor De Telegraaf en het Algemeen Dagblad. Dat heeft me wel aan het denken gezet, dat ik er misschien toch meer van mezelf in kon leggen.”

Wie het boek doorneemt, komt opnieuw tot de ontdekking dat Reitsma ontzettend veel indrukwekkende momenten uit de Nederlandse en internationale sportgeschiedenis becommentarieerde en op geheel eigen wijze van passende teksten voorzag. Zo is de titel van het boek - 'Dit is een goed stel hoor' - uiteraard een verwijzing naar de Europese titel van het Nederlands voetbalelftal in 1988 in Duitsland en de beelden van de stampende ploeg op het podium in München. “Het kwam er zo uit, zonder nadenken, in een opwelling. Ik heb nooit zulke zinnen van tevoren bedacht. Maar die titel was het resultaat van een teamprestatie, van een ploeg die naar elkaar toe was gegroeid.”

Ben Johnson, Ellen van Langen, Ronald Koeman...
Reitsma zag Ben Johnson, de latere dopingzondaar, in 1988 in Seoul de olympische 100 meter winnen. Hij zag Ellen van Langen in 1992 in Barcelona zegevieren op de olympische 800 meter. Hij zag Ronald Koeman met een rake vrije trap in 1992 Barcelona naar de eerste winst van de Europacup I schieten. “In dit boek geef ik nu meer prijs dan ik ooit heb gedaan. Zo zeg ik wel dat ik vind dat sommige commentatoren tegenwoordig te veel juichen om het juichen.”

In al die jaren heeft Reitsma de mediawereld in het algemeen en die van de televisie in het bijzonder zien veranderen. “Radio was vroeger belangrijk. We hadden eerst nog tv in zwart en wit, later werd het kleur, het medium maakte een enorme groei door en later kreeg je als publieke omroep weer te maken met de concurrentie van de commerciële televisie. Ik ben heel blij dat ik de gouden tijden heb meegemaakt. Ik besef ook heel goed dat het nu anders is en dat het kijkgedrag ook verandert, bijvoorbeeld door YouTube. Maar sommige dingen zullen nooit veranderen. En dat is de kracht van rechtstreekse televisie bij grote gebeurtenissen, of het nou gaat om politiek, rampen of sport.”

Voor meer informatie: 'Dit is een goed stel hoor - 50 jaar sportgeschiedenis'