door: Marc Hoeben | 29 juni 2017
De LHBTI-beweging heeft sinds vorig jaar een overkoepelend orgaan voor de sport in de vorm van de stichting Pride & Sports. Nog altijd is de doelgroep (lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender of interseksueel) te weinig zichtbaar, stelt voorzitter Mirjam Preusterink, en nog steeds is het hard nodig om de verbinding met de reguliere sport en met sportbonden te leggen en taboes te doorbreken.
Mirjam Preusterink (41) raakte in de zomer van 2015 in gesprek met directeur Lucien Spee van de toenmalige Amsterdam Gay Pride, wat tegenwoordig als Pride Amsterdam door het leven gaat.
“Ik zei tegen hem: we hebben nu allemaal feesten, maar waarom is de sport tijdens de Gay Pride eigenlijk zo weinig zichtbaar. Ik kende zelf ook maar twee clubs in Amsterdam die een speciale signatuur hadden voor LHBTI. Hij zei dat er vast wel meer waren en hij gaf ook aan dat hij wel een sporthart had. Hij heeft twee broers. Eentje is getrouwd met Bibian Mentel, de paralympische snowboardster. De andere is de man van hockeyster Lieve van Kessel. Hij vroeg me of ik iets meer met sport tijdens de Gay Pride wilde doen.”
Zaadje
Het zaadje was geplant en van het een kwam het ander, zeker door haar eigen sportachtergrond. Preusterink speelde ooit zelf in het derde team van de Apeldoornse tennisclub De Manege, ze werkte bij de Gelderse Sportfederatie, was landelijk coördinator verenigingsondersteuning bij tennisbond KNLTB en was bij verschillende grote sportevenementen - zoals de WK roeien en de Olympische Spelen van Londen in 2012 - in de organisatie betrokken.
"Ik heb als 10-jarig meisje eens in de kleedkamer bij John de Wolf op schoot gezeten"
“Sport is mij met de paplepel ingegoten. Ik ging als klein kind altijd al met mijn vader mee, hij was een zelf een goede voetballer en badmintonner en had later een businessruimte bij Go Ahead Eagles, de profclub uit Deventer. Ha, zo kon het dat ik als 10-jarig meisje eens in de kleedkamer bij John de Wolf op schoot heb gezeten.”
Vriendschappen
Preusterink hield aan al die verschillende activiteiten goede vriendschappen over, zoals met ex-sprintster Nelli Cooman. Mede daarom was ze onlangs nog druk met de Nelli Cooman Games in het Groningse Stadskanaal, gericht op het samenbrengen van gehandicapten en de reguliere sport in één evenement.
“Allemaal heel normaal, eigenlijk. Zoals ik het ook altijd heel normaal heb gevonden dat er in de sport nooit over lesbische sporters of homoseksuele sporters wordt gepraat. Het is zogenaamd in Nederland heel geaccepteerd. Ondertussen is er nauwelijks iets zichtbaar en is sport echt een mannenwereld. Zelf ging ik wel elk jaar naar de Gay Pride, maar was ik het me ook nauwelijks bewust. Ik ben zelf lesbisch, maar heb dat altijd gescheiden gezien van mijn eigen sport. Totdat mijn moeder overleed en ik boven de veertig kwam. Het werd me duidelijk dat er toch veel in de taboesfeer moet zitten, nog steeds.”
"Je hebt alleen al in Amsterdam zo’n twintig clubs met een LHBTI-signatuur"
LHBTI en sport
Na de verkenning met Gay Pride-directeur Spee kwam het eind 2015 tot een bijeenkomst met veertig verschillende mensen over LHBTI en sport. “Dat was niet alleen met mensen uit het gaywereldje, maar juist ook met mensen uit de reguliere sport. Ik wilde en wil heel graag die verbinding leggen. We hebben toen vier werkgroepen gecreëerd en ik merkte toen ook dat er vanuit LHBTI-verenigingen heel veel behoefte was om hun belangen te behartigen, dingen te organiseren en zichtbaar te worden. Je hebt alleen al in Amsterdam zo’n twintig clubs met een LHBTI-signatuur. Maar ze draaien op vrijwilligers, ze hebben moeite om voor overkoepelende activiteiten tijd vrij te maken en blijven daardoor toch vaak in hun eigen wereldje zitten.”
Van een speciale commissie Pride & Sports tijdens de Amsterdam Gay Pride kwam het ook tot de stichting Pride & Sports. “Want we proberen meer en we willen graag meer zichtbaarheid. We zijn een website en een Facebook-pagina gestart, binnen een aantal weken hadden we al meer dan duizend volgers. Het groeit nog steeds. Daarnaast hebben we een flyer ontworpen om zichtbaar te maken welke LHBTI-verenigingen je allemaal hebt. Deze hebben we in een oplage van vijfduizend verspreid. We proberen samen te werken met de John Blankenstein Foundation. Zij zitten meer in het voetbal, wij in de andere sporten."
Roeibond
De commissie en stichting kwamen vorig jaar ook met een boot tijdens de Canal Parade. Vier verenigingen ondersteunden het initiatief. De roeibond had in samenwerking met de roeiverenigingen een eigen boot. “De roeibond heeft als eerste de nek uitgestoken en voer een dag na de opening van de Spelen in Rio mee met verenigingsmensen en bestuursleden. Daar ben ik zeer trots op.”
De hockeybond ondersteunt de Pink Hockeyboot en haakte in met een standje tijdens de week van de Gay Pride Amsterdam en is inmiddels bezig met een diversiteitsprogramma bij de eigen achterban. Dat is dan de pluskant, weet Preusterink, die zich ondertussen meer dan ooit bewust is geworden dat er nog een wereld te winnen valt.
"Ondertussen hoor je nauwelijks van bekende mannelijke topsporters die homoseksueel zijn"
“We hadden vorig jaar een aantal bonden gebeld en dan krijg je wel verschillende reacties, als je bijvoorbeeld hoopt dat ze met sporters of bestuurders mensen op een boot mee willen varen of mee willen doen aan een positieve actie. Vorig jaar gaven ze aan dat de prioriteit bij de Spelen in Rio lag of sommige bonden reageerden dat het in Nederland toch allemaal geaccepteerd was. Ondertussen hoor je nauwelijks van bekende mannelijke topsporters die homoseksueel zijn. Denk maar aan het voetbal en de discussie rond iemand als Ronaldo. Iedereen denkt dat hij homoseksueel is, maar niemand durft die vraag eens te stellen."
"Bij vrouwen ligt dat wel een beetje anders. Maar ook daar ontbreekt het in Nederland aan echte boegbeelden. We weten dat hockeyster Maartje Paumen lesbisch is, ik zou haar ook dolgraag als boegbeeld hebben. Maar zo ver is het nog niet. En schaatster Ireen Wüst heeft een vriendin toch? Maar over haar geaardheid horen we haar niet spreken. Het gaat ons eigenlijk niks aan, maar dan begin ik me bijna af te vragen wat er nog meespeelt. Is dat dan omdat ze anders moeilijker aan sponsors komt? Wordt er dan echt nog zo in die wereld zo gedacht? Dat zouden we dan moeten doorbreken.”
Voor meer informatie: www.prideandsports.amsterdam