De straf voor sukkeligheid
De twee op wietroken betrapte tafeltennissers worden m.i. terecht gestraft voor hun domheid.
In eerste instantie al omdat ze zich hebben laten betrappen. Maar met name omdat cannabis roken, al was het maar tijdelijk, een slome sukkel van je maakt en de scherpte en snelheid die je nodig hebt als tafeltennisser vermindert. Dat is heel stom, zeker als je aan de andere kant blijkbaar de dromen en de ambities hebt om de wereldtop te halen. Dromen en ambities zijn niet genoeg en worden dan ook zelden bewaarheid, al was het maar om dit soort redenen.
Om ze nu maar wel te schorsen is wel heel gemakkelijk. Ik denk dat in dit geval een taakstraf beter op zijn plaats zou zijn, bijvoorbeeld drie maanden lang elke dag de tafeltennishal keurig schoon maken, stofzuigen en dweilen. Of een sponsoractie op touw laten zetten om nieuw materiaal of een trainingskamp te laten bekostigen of laten afwassen in het restaurant. Wees eens creatief!
Het feit dat ze het risico liepen voor een positieve dopingtest, dat concept beperkt zich alleen tot mensen die nog in illusies geloven, of in stand houden, of buiten de realiteit leven, daar kunnen we kort over zijn.
Cannabis is niet ergogeen, maar ergolytisch, het beperkt in de meeste takken van sport die over explosiviteit en snelheid gaan, zoals tafeltennis, juist de prestaties. Dus van een oneerlijk voordeel is geen sprake.
Van gezondheidsschade is bij incidenteel gebruik geen sprake gezien het enorme aantal medeburgers dat regelmatig een joint opsteekt. Hooguit de schade doordat je IETS rookt. Of als je aanleg hebt voor schizofrenie, maar dan werd het beoefenen van topsport toch al lichtelijk problematisch.
Als de topsporter al een voorbeeldfunctie voor het gewone jeugdige publiek moet vertolken: die roken hun joint echt wel, of die twee jongens dat nu doen of niet, de harde cijfers spreken hier de realiteit.
Al met al: much ado about nothing.
Henk Kraaijenhof