Het is veel erger. Van de 28 spelers die nu voor Oranje zijn geselecteerd won er slechts eentje een Europese titel, de Europa League. Die speler is Danny Blind.
De absolute gloriejaren van het Nederlandse voetbal waren de jaren zeventig en laat die nou bijna vijftig jaar achter ons liggen. Vijftig jaar! En bijna dertig jaar geleden won Oranje het EK en tweeentwintig jaar geleden won Ajax de Champions League.
Nou en?
Nou ja, er is nog iets veel pijnlijkers aan de hand, namelijk de ondragelijke pijn van een generatie die iets moois, iets onvergetelijks heeft meegemaakt, maar de zonen en dochters van die generatie zullen dat nooit meer meemaken. Wat rest is dat de vaders zich zwelgen in nostalgie, heimwee en weemoed en medelijden opwekken bij hun zonen en dochters. Die dodelijke blik die zonen en dochters hebben als je als ouwe lul voor de zoveelste keer een voetbalverhaal uit de oude doos vertelt. Pa, hou alsjeblieft je mond!
Dat is pas erg!
Daarom moet het stoppen. Het moet stoppen dat vaders vanuit hun vastgeroeste gedachten, hun hang naar het verleden hun zonen en dochters een minderwaardigheidscomplex blijven aanpraten. Dat vroeger alles beter was. Het moet stoppen dat voetbalgekke vaders hun zonen en dochters blijven vermoeien met verhalen over die glorieuze periode dat Nederland onoverwinnelijk was.
Stop! Das war einmal!
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dit: het is buitengewoon gemeen dat ouwe lullen hun kinderen zo in de maling nemen en hoop geven die er niet is. De terugkeer van het Nederlande voetbal op het hoogste voetbalpodium gaat niet gebeuren, nu niet, morgen niet, nooit niet.
De wereld is veranderd. Voetbal is big entertainment. Big business. De bal is rond, het spel fascinerend, maar het gaat om de knikkers. Big money. Clubs in Spanje, Engeland, Duitsland, Italië slurpen in vergelijking met Nederland grote hoeveelheden tv-gelden binnen die grote clubs nog groter maken en rijke clubs nog rijker. Dat laatste betekent dat je je als club een sterrenformatie, een dreamteam met de beste spelers met de hoogste salalrissen kunt veroorloven. Dat kan Nederland niet.
Want alles wat de klok slaat is markt, megatransfers, verdienmodellen, investeringsbedrijven die eigenaar zijn van spelers en rijke enterpreneurs die clubs, sorry merken kopen. Grote clubs zijn multinationals, Nederlandse clubs behoren tot het kleinbedrijf. Grote clubs verleggen hun interesse en marketing naar China. Want wie weet lopen daar in dat land met twee miljard inwoners vijf potentiele Messi's, vijf Ronaldo's en vijf Neymar's rond.
En Nederland?
Nederland moet het hebben van het opleiden van jong talent, de export van voetbalkennis voor het opleiden van jonge talenten. Nog even en spelers van overal ter wereld spelers worden opgeleid in Nederland of in het land van herkomst bij The Dutch Royal Academy of Soccer, een franchise organisatie van Ajax, Feyenoord en PSV.
Dat is het voorland van een eens gerespecteerde voetbalnatie, het verdienmodel van de 21ste eeuw. Net als bijvoorbeeld de opleiding van eigen talenten en om die talenten vervolgens voor veel geld te verkopen aan grote en rijke clubs. Maar zelf titels winnen, nou nee dat zit er, ondanks de schreeuw van het volk, echt niet meer in.
De tijd dat een speler met de brommer met achterop z'n broodtrommeltje naar de club reed en met de belofte van een videorecorder kon worden overgehaald om van club te veranderen is al lang niet meer.
Nederland en vaders zouden zich dat moeten realiseren en moeten meegaan met hun tijd en hun zonen en dochters niet meedogenloos opzadelen met een vals gevoel van superioriteit gespeend van elke realiteitszin. We zijn gewoon niet goed genoeg keer. Alleen dan ben je in plaats van hevig teleurgesteld over die ene plek in het basisteam juist ontzettend blij...