Mooi artikel Martin, herkenbare situatie. Voorbeeld van kritisch kijken naar eigen sport en mooi voorbeeld hoe hiermee aan de slag te kunnen gaan in de vorm van differentiatie. In geval van zwemmen kunnen trainers o.a. differentiatie toe te passen door te relateren naar 100m, 400m, en 1500m tijden. En de focus op proces. Daarnaast helpt uitleg van het doel van oefeningen ook helpen de mindset te veranderen. Door indeling op niveau zal waarschijnlijk ook de baanbezetting omhoog kunnen gaan (je hebt minder last van elkaar). 

Een aansluitend onderwerp voor de zwemsport is ook de enorme focus op de ideale techniek. Wellicht mooi onderwerp voor een volgende collumn.

Allereerst, leuk om je compliment te lezen over mijn collega's bij het SPB. Het is en blijft natuurlijk heel erg lastige kwestie waarover ik meer dan eens maand een klacht krijgen over de indeling bij het banenzwemmen. Overigens is de kwalificatie snel en heel snel natuurlijk ook erg lastig. Mijn snel is namelijk als die van jou. Maar mijn snel is ook weer anders als die van Ranomi bijv. 

Het probleem is dat er veel banen zwemmers de (ongeschreven) regels niet kennen. Als wedstrijdzwemmer wordt je namelijk vanaf het begin de (gentle-men agreement) regels uitgelegd. Wanneer je je daar niet houdt, dan wordt dat meteen nog een keertje uitgelegd en daarna niet meer, dan voel je het namelijk wel.  Stop 10 wedstrijdzwemmers in een baan en dat gaat prima met elkaar. 

De ongeschreven regels: 1. je zwemt zo dicht mogelijk langs de kant/lijn 2. een keerpunt maak je zover mogelijk links 3. als je merkt dat een sneller iemand wilt inhalen, dan wacht je even aan de rechterkant en laat de 'snellere zwemmer' voor gaan 4. als iemand in wilt halen in de baan, dan kun je dat laten door bijv. een keer op de voeten te tikken en dan laat je die snellere ook voor gaan (en ga je zelf niet nog sneller zwemmen of tegelijktijd het keerpunt maken) 5. je start niet voor iemand die komt aan zwemmen en een keerpunt wilt maken.

Ik stel voor dat ik geen bordjes neer ga zetten en het niet meer ga reguleren. Als je binnen komt kunnen mensen namelijk prima inschatten (vaak m.u.v. mijn grote triathlon vrienden, die je herkent aan de veel te grote Garmin horloges en die zich kostte wat het kost zich aan het trainingsschema van hun coach moeten houden).  Anders ga ik mijn banen gewoo Pluto, Jupiter en Mars noemen, dan kwalificeer ik namelijk niks meer en kan ik daar ook weinig meer fout aan doen.

Groetjes van je meester favoriete S,M&O student

Tja...
Daar issie weer...
Het gebruikte woord en het gevoel / de waarde / de waardering die er (door zowel de zender als de ontvanger) aan wordt gekoppeld.
Wanneer je over [Snel] praat, bestaat dat alleen maar omdat er ook [Langzaam].
En dat geldt dan net zo goed voor [Lelijk], [Fout], [Blank] en [Jong].
Het ene woord bestaat niet zonder diens 'antagonist'.
IK zie dus veel meer in het 'opvoeden' middels het juiste taalgebruik EN de juiste koppeling van (gradatie van) emotie aan de verschillende woorden.
[Ja] en [Nee] zijn toch immers ook niet [Ja] en ['Ja-er]... 

Dank voor jullie reacties Arnold, Marianne en Eric. Marianne ik ben zeker niet tegen het indelen van banen op snelheden en ik weet dat triatleten soms stronteigenwijs zijn en ik heb ook zeker niet de wijsheid in pacht. Je voorstel van Mars, Pluto etc. en dan met richttijden per 100 meter klinkt mij sympathiek in de oren. Indelen om homogene snelheden te krijgen is prima, alleen vind ik dat we daar geen 'kwalificerende' labels aan moeten hangen. 
En nee, daarmee is zeker niet al 'het geklaag' ondervangen, er zullen altijd mensen zijn die klagen. En het gaat om meer dan alleen de zwembaden, laat dat ook duidelijk zijn. 

@Arnold, dat van die techniek is een leuk idee, ik ga er eens op broeden. Zie je ook wel bij andere sporten, sommige mensen zijn heel goed in de techniekoefeningen maar als het dan wat langer gaat wordt het lastig. Bob Boverman zei het al; "Er bestaat geen optimale techniek", om nog maar te zwijgen over het verschil tussen techniek en stijl (denk aan Gunda Niemann en Paula Radcliff). 

@Eric, klopt dat het binnen een breder perspectief past. Ik kreeg op Twitter van iemand een reactie dat ze het in Duitsland hebben over de xde winnaar, nooit over de verliezer of de laatste. Sport is ook een mooi middel om leren om te gaan met tegenslag, we moeten ook niet alles wegpoetsen. Dat blijft voor ons als sport- en beweegbegeleiders een mooie uitdaging. Zelf heb ik een paar jaar lang een week fietsen in de Alpen georganiseerd met studenten, met daarin een klimtijdrit op Alpe d'Huez. Ik had dan altijd én een klassement en iedereen was altijd winnaar in een specifiek klassement. 

Mooi dat we met z'n allen blijven nadenken om sport nog mooier te maken. 

Martin, bij Triathlon Vereniging Soest zwommen we in baan 1 tm 6. Inderdaad 1 voor de minst snelsten of langzaamsten en 6 voor de snelsten. De grap is dat wij het nooit over langzaam of snel hadden. Je zwom in baan met een nummer die bij jou snelheid of gezelligheid  hoorde. En dat kon per training variëren. 
In een zwembad tijdens vrije uren zou ik meer opteren voor veel laantjes en deze eerder per slag indelen (of wie niet nat gespat wil worden) en daarna op snelheid, en dan zoals bij TV Soest
 

Bij dit artikel en ook de reacties krijg ik een hoog 'sneeuwvlokjesgevoel'. O jee, stel je voor dat je iemands ego kwetst...

Niettemin kan ik mij wel vinden in het niet gebruiken van de termen 'langzaam' en 'snel' - en gelijke kwantificaties tussenin. Niet vanwege gekwetste ego's, maar omdat de termen te vaag zijn. Wat is 'langzaam' en wat is 'snel'.

Liever zie ik een indeling in 'lekker keuvelen (en dobberen)' en minimale snelheden die gezwommen moeten worden: bijv. minimaal x-aantal baantjes per tijdseenheid. Dat is duidelijk. Ik zie nu regelmatig dat mensen zichzelf als 'snel' inschatten omdat ze sneller zwemmen dan de dobber-bejaarden, maar eigenlijk nog steeds  verschrikkelijk langzaam zijn (ga maar uit van 2 minuut 30 seconden per 100 meter) - vaak door een verkeerde zwemtechniek, zoals de benen niet goed gebruiken of de kont te ver laten zakken.

Beste Koen,

Leuk dat je reageert op een column van mij van een aantal jaren geleden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Wat voor kwaad kan het om rekening te houden met mensen in je manier van communiceren. Zoals ik aangeef ervoer ik het zelf dat ik heus wel weet dat ik minder snel ben dan vroeger maar dat het toch niet leuk was om te horen. En ik merk ook dat heel veel mensen glimlachen als je het zo formuleert, de meeste weten echt wel dat ze niet de snelste zijn en ze snappen ook dat het goed is om een indeling op snelheid te maken. En zeker bij recreanten zou ik niet spreken over de langzame baan, probeer het eens uit.