door: Jenne Wierstra

Het is januari 2030 en de voorzitter van de voetbalclub blikt tevreden door de ramen van de kantine naar buiten. Buiten schijnt de zon en hij heeft een afspraak met de nieuwe en beoogd voorzitter van de club. Ze voeren een overdrachtsgesprek. ‘Voordat ik stop moet ik moet je eerst vertellen hoe het allemaal is begonnen’, steekt de oud-voorzitter van wal. De beoogd voorzitter knikt, neemt nog een slok van zijn koffie en luistert. 

‘13 jaar geleden hebben we ons als voetbalclub aangesloten bij Coöperatie Ontmoetingsclusters Enschede, nadat een aantal enthousiaste mensen daarmee als burgerinitiatief gestart waren. We waren overtuigd van de kansen en mogelijkheden om met elkaar samen te gaan werken. Niet alleen sport, maar veel meer dan dat. Inmiddels dertien jaar later, is dat initiatief in de stad uitgegroeid tot twaalf Ontmoetingsclusters met Ontmoetingsparken, -huizen, en -boerderijen.’

‘Hoe heeft zich dat ontwikkeld dan?’, wil de nieuwe voorzitter weten. ‘Wel’, zo gaat de oud-voorzitter door, ‘de inwoners profiteren van de mooie resultaten die de samenwerkingen opleveren! Alle leden van de Coöperatie spannen zich samen in om te zorgen voor ontmoeting, verbinding en samenwerking op alle fronten. Prachtige projecten, een gezondere financiële situatie voor de verenigingen en bovenal mooie Ontmoetingsplekken in de clusters die tal van laagdrempelige mogelijkheden bieden aan de inwoners om letterlijk en figuurlijk in beweging te komen. Naast de verenigingen, bedrijven, onderwijs- en zorginstellingen heeft ook de gemeente het initiatief de afgelopen jaren steeds gesteund. De Coöperatie krijgt voor bepaalde zorgactiviteiten zoals Thuis@ subsidie van de gemeente, maar is ook op pad gegaan om zelf subsidies te organiseren.'

- ‘Ja, alles goed en wel en wat heeft dat de afgelopen jaren betekend voor onze kantine?’, is de nieuwe voorzitter benieuwd.
- ‘Wel, onze kantine heeft een ware metamorfose ondergaan!’, zegt de oud-voorzitter. 
- ‘Hoe bedoel je?’
- ‘Welnu, omdat ons voetbalcomplex een ‘Ontmoetingspark’ werd, hebben we de toeloop naar onze kantine enorm zien stijgen. Inmiddels zijn we de hele dag van ’s ochtends negen tot ’s avonds twaalf uur open. We hebben een Ontmoetingsclustermanager die steeds een veelheid van activiteiten voor jong en oud organiseert. Hij betrekt al onze partners er bij; de scholen, de kinderopvang, de verzorgingstehuizen, de welzijnsorganisatie, de kinderboerderij verderop en de wijkteams van de gemeente. Allemaal doen ze mee in dit cluster.’

- ‘Zo, dat is niet niks! Wat organiseren ze dan allemaal?’, is de nieuwe voorzitter benieuwd.
- ‘Laat ik je eerst kort vertellen over de BBL-Entreeopleiding die we al een aantal jaren organiseren voor een specifieke doelgroep met een zekere afstand tot de arbeidsmarkt; dat doen we samen met Hogeschool Saxion. Mensen krijgen na deelname een certificaat en hebben daarmee een startkwalificatie, willen verder leren en gaan actief op zoek naar werk. Maar we organiseren ook koffieochtenden samen met de gemeentelijke welzijnsinstelling Alifa, lampionoptochten voor kinderen met de basisscholen én we bezoeken met kinderen verschillende verzorgingstehuizen. We hebben een programma tegen eenzaamheid en we organiseren groepen, jong en oud, die de rommel in de wijk opruimen. Daarnaast heeft onze partner Univé ook mooie bijdragen geleverd. Zo organiseren ze bijvoorbeeld de Zorgtour en komen dan op bezoek bij de verschillende sportverenigingen waar bezoekers van het Ontmoetingspark een gratis en vrijblijvende zorgcheck.'

- ‘Doen de Ontmoetingsclustermanagers dat echt allemaal, samen met al die partijen?’
- ‘Zeker, en bovendien hebben we door al die activiteiten en samenwerkingen mooie veranderingen gezien en hierdoor veel meer mensen op ons Ontmoetingspark mogen verwelkomen.'
- ‘Zo, dat moet een behoorlijke verandering zijn geweest, al die aanloop?’
- ‘Ja, vooral ook de bezoeken overdag! Dat waren we niet gewend. De mensen uit de buurt weten inmiddels onze park goed te vinden. Eigenlijk is onze kantine ook een soort buurthuis geworden en voor sommige zelfs een thuis, zoals voor de vele vrijwilligers en de kinderen van het project Thuis@.'

- ‘Maar willen we dat, een buurthuis zijn?’
- ‘Wel, die discussie hebben we binnen ons bestuur ook gevoerd. Hebben we alleen een sportdoelstelling of zien we sport ook als middel om de contacten met elkaar en in de buurt te versterken?’
- ‘Oké, je bedoelt of we als sportvereniging een maatschappelijke functie hebben?
- ‘Precies! Maar we moeten met de tijd mee én het gaat uitstekend samen. Het versterkt elkaar zelfs!’

- ‘Zeg, wat doen al die oudjes hier eigenlijk, koffiedrinken?’, merkt de nieuwe voorzitter plots op. 
- ‘Oudjes? Weet je dat we hier al bijna tien jaar ‘Walking Football’ organiseren voor senioren? Je weet niet wat je ziet, zo enthousiast zijn ze. Kijk straks maar even!’

- ‘Maar terug naar die maatschappelijke functie … daarmee zijn we inderdaad veel meer geworden dan een voetbalclub’, merkt de nieuwe voorzitter op.’ 
- ‘Zeker! We hebben de stap gemaakt naar ontmoeten, verbinden & samenwerken. Daar heeft iedereen voordeel bij. Onze omzet is ook behoorlijk omhoog gegaan, dat zal je begrijpen.’
- ‘Dat wil ik wel geloven, het wordt een bedrijf op deze manier’.
- ‘Als je meer wilt weten zou ik je aanraden om eens te kijken op onze site of ons te volgen op LinkedIn en Twitter.'

De nieuwe voorzitter kijkt eens om zich heen en laat de woorden van de oud-voorzitter op zich inwerken. Hij is er echt even stil van.

Jenne Wierstra is voorzitter van de Coöperatie Ontmoetingsclusters Enschede. Klik hier voor zijn profiel op LinkedIn.