Mijn kinderen sporten hetzelfde, maar dan anders

door: Philipp van Benthem

5 december 2018: 
Het is zes uur ’s avonds en samen met mijn familie vier ik de verjaardag van Sinterklaas. ‘Eigenlijk is hij morgen pas jarig’, gaat er door mijn hoofd. Ik zie mijn vier neefjes ongeduldig cadeaus uitpakken: een Ajax-bal, een hockeystick, een shirtje met nummer 3 achterop (hetzelfde nummer waarmee zijn held, zijn vader, speelt), een Nintendo-switch en het gaat maar door. 

Mijn neefjes zijn niet ouder dan 4 jaar en weten niet dat we ze voor de gek houden. Het maakt niet uit, we zijn samen, iedereen lacht en is blij. Ik droom weg en merk dat ik over kinderen aan het nadenken ben. Ik zie steeds meer kinderen om mij heen geboren worden. Het zal wel iets met mijn eigen leeftijd en de levensfase te maken hebben waarin ik zit. Naast dat er blijkbaar bij mij een biologische klok aan het tikken is, betrap ik mezelf erop dat ik mij soms afvraag hoe deze kinderen over een aantal jaar aan het sporten zijn. Is dat dezelfde manier zoals ik dat momenteel doe en overigens altijd heb gedaan? Met het vrijwilligerswerk en het lidmaatschap dat ik heb bij mijn sportclub? Bestaat de sportvereniging nog zoals we deze nu kennen? En welke invloed hebben digitalisering en technologische veranderingen hierin? 

6 december 2029: 
Het is vrijdag en ik wil op mijn fiets stappen om naar de voetbalclub te gaan. We voetballen sinds een aantal jaar in een vriendenteam en op de vrijdagavonden spelen we onze wedstrijden. Daarnaast is er op dinsdag de mogelijkheid om te trainen, tegelijkertijd en samen met andere teams. Ik ben blij met deze veranderingen. Op deze manier heb ik de rest van het weekend tijd voor mijn familie. Ik geef mijn twee dochters en mijn vrouw een kus. 

Mijn jongste dochter vraagt of ze mee mag, maar het is al laat en papa gaat met zijn vrienden een balletje trappen. Mijn oudste dochter draagt een Mixed Reality-bril. Ze komt naar buiten met haar hockeystick en gaat met een bal trucjes doen. Ze mompelt wat als ‘ik krijg dat trucje van die spits van Amsterdam maar niet onder de knie’. Ze staat even stil om via haar bril naar het voorbeeld te kijken en begint vervolgens in de voortuin te draaien met haar stick. 

Ze kan precies met de bewegingen meegaan die zij in haar bril ziet. Eerst zonder bal, maar na even geprobeerd te hebben ook met bal. Het ziet er goed uit vanuit mijn ogen, maar zij is niet tevreden en blijft oefenen. Mijn vrouw gebruikt de bril soms ook in de sportschool. De bril helpt haar namelijk bij het goed uitvoeren van oefeningen of het geeft allemaal informatie wanneer ze aan het hardlopen is: bijvoorbeeld haar hartslag en tempo (ook ten opzichte van haar persoonlijk record of vorige sessie). 

Net voordat ik op mijn fiets wil stappen voel ik mijn mobiel trillen. Als ik mijn iPhone 16 uit mijn zak haal zie ik op mijn scherm een melding: ‘ALV-stemming: Daantje Struwer nieuw bestuurslid van onze club?’ Er verschijnen twee opties, groen = goedkeuren en rood = afkeuren. Zonder enige twijfel druk ik op ‘goedkeuren’. Daantje heeft zich de afgelopen tijd via de app van de club geïntroduceerd. In meerdere vlogs heeft ze verteld welke plannen ze heeft met de club en via een chat kon je de afgelopen dagen vragen aan haar stellen. Zo blij dat die oude stoffige, langdurige en saaie ALV’s niet meer bestaan. 

Later op die dag
Aangekomen bij de club zie ik daar mijn teamgenoten en tevens vrienden. Twee jongens ken ik niet, dus ik geef hun als eerste een hand. Onze aanvoerder geeft meteen aan dat we twee afzeggingen hebben, maar de nieuwe twee hebben zich opgegeven om mee te doen via de DWF-app (Digitaal Wedstrijd Formulier). Via deze app kunnen spelers van hetzelfde niveau uit de buurt zich opgeven wanneer er een plekje vrijkomt bij een wedstrijd. 

Ideaal voor voetballers die flexibel willen zijn en af en toe zin hebben om een wedstrijd te voetballen en ideaal voor ons als team wanneer spelers voor de wedstrijd afzeggen. Het is iets wat regelmatig voorkomt, vooral wanneer het weer minder wordt. Ik maak een praatje me ze. De één is Brad, een expat uit Engeland en die andere is Raoef, een Syriër die nu drie jaar in Nederland woont. Ze zijn spontaan en laten een leuke indruk achter, hopelijk kunnen ze ook een balletje trappen. 

De wedstrijd is afgelopen, 2-1 winst. We gaan nog steeds aan kop. Na de wedstrijd bespreken we de wedstrijd onder het genot van een biertje. Roken mag al een aantal jaar niet meer op ons sportpark, maar biertjes drinken kan op de avonden waarop de jeugd niet aanwezig is, waaronder dus de vrijdagavond. Ik vraag aan één van mijn teamgenoten (tevens beste vriend) of hij een biertje voor mij kan tappen. Niet dat hij bardienst heeft, die bestaan namelijk niet meer, maar we kunnen aan onze tafel zelf biertjes tappen en ander drinken pakken. 

Belangrijkste onderwerp van gesprek is de beslissing van de scheidsrechter om een doelpunt van de tegenstander goed te keuren. De bal leek niet achter de lijn te zijn, maar zijn telefoon gaf toch echt aan dat de bal geheel de lijn had gepasseerd. Op de schermen in het clubhuis zien we het fragment nog een paar keer terug en gelukkig zien we ook de doelpunten langskomen. Elke keer als het laatste doelpunt weer langs komt, overigens gemaakt door die jongen uit Engeland, juichen we met z’n allen en proosten we op de koppositie. 

Ik schud weer wakker en krijg de Ajax-bal met een goede vaart tegen mijn hoofd. We zijn weer terug in 2018 met mijn neefjes. Het is Sinterklaas en kerst komt eraan. 

Terug naar het heden
Vanuit mijn werkzaamheden bij de gemeente Amsterdam ben ik betrokken bij het project ‘Sport door de verderkijker’. Binnen dit project kijken we samen met vier andere gemeenten (Rotterdam, Utrecht, Den Haag en Breda) naar de ontwikkelingen die invloed hebben op de sportverenigingen en anders georganiseerde sport. Een belangrijke onderdeel daarvan is de ‘programmalijn technologie’.

Technologie is altijd snel in ontwikkeling en in steeds grotere mate van invloed op het sportgedrag van mensen. Kijk naar organisaties als FC Urban of Powerleague die inspelen op de behoefte om flexibel te kunnen voetballen. Een ander voorbeeld is VRarcade, waar je in een virtuele wereld spellen kan spelen. 

Binnen de amateursport liggen naar ons weten veel kansen als het gaat om de technologie. Als gemeentelijke organisaties hebben we niet altijd even veel zicht op de ontwikkelingen in die wereld, we willen hier graag van leren. We werken open source en met focus, maar zijn zonder echte routekaart op ontdekkingstocht in deze wereld. We leren onderweg, nemen de kennis en adviezen mee en ontmoeten mooie mensen, producten en projecten.

Philipp van Benthem (30) is vier dagen in de week werkzaam bij de gemeente Amsterdam als programmacoördinator Sportaanbieders. Eén dag in de week is Philipp verbonden aan de Hogeschool van Amsterdam, waar hij lesgeeft binnen de afstudeerrichting Sportmarketing/Johan Cruyff Academy. Naast zijn werk is hij bestuurslid bij voetbalvereniging GeuzenMiddenmeer in Amsterdam-Oost waar hij verantwoordelijk is voor de communicatie en participatie binnen de vereniging.