Rob de Leede is bij het grote publiek vooral bekend als perschef van het Nederlands voetbalelftal (1995-2004) en van zijn werk bij KNVB Communicatie (1988-2013). Momenteel is hij
media officer bij FIFA (sinds 2002) en bij UEFA (sinds 2010). In 2013 richtte hij de eenmanszaak Rob de Leede Consultancy op. Hij studeerde Engelse Taal en Letterkunde (1987), Corporate Communications (1995) en MBA Sportmanagement bij de Wagner Group (2018). Sinds 1 augustus 2021 is De Leede docent Communicatie en Creative Business op Hogeschool van Amsterdam. Voor Sport Knowhow XL becommentarieert hij met enige regelmaat wat hem opviel in de berichtgeving over sport.
Oh Oh Den Haag
Meestal schieten de onderwerpen voor een nieuwe column in de week voor de deadline als vuurpijlen door mijn hoofd, maar toen de herinnering aan die uiterste inleverdatum afgelopen woensdag binnenkwam zat ik even met mijn handen in mijn haar. Een writer’s block diende zich aan.
Gelukkig vertrokken we die dag naar Parijs om onder meer een avondje te kijken op Roland Garros. Dat zou wellicht inspiratie opleveren en al helemaal als we de vaderlandse trots Botic van de Zandschulp in actie konden zien.
Met de metro naar Roland Garros, wandelend naar het tennispark tussen de duizenden andere liefhebbers, in de voortkruipende rij voor de tassencontrole, vervolgens in de plotseling gescheiden rij (‘mannen links, vrouwen rechts’, klonk het uit een megafoon) voor de fouillering en dan eindelijk de entree tot het heiligdom waar we een plastic coupe Aperol Spritz à 15 euro voor lief namen. Het lange wachten en de hoge prijzen leverden geen wanklank op bij de bezoekers, hooguit wat binnensmonds gemor, maar zeker geen spreekkoren, laat staan rondvliegende stoeltjes. Het was aangenaam vermaak. In plaats van Botic zagen we de wedstrijd tussen Sebastian Korda en supertalent Carlos Alcaraz, maar behalve de donderslagen van de Spanjaard zag ik ook nog geen hoopgevende inzichten voor een nieuwe bijdrage op deze plek.
"De sfeer sloeg om toen Excelsior in no time drie keer scoorde en de stoom de Haagse fans uit de oren kwam"
Toen ik zondagavond in de slotfase viel van de promotiewedstrijd tussen ADO Den Haag en Excelsior moest ik plotseling weer denken aan die duurbetaalde, zonnige vooravond in het Franse tennisstadion. Het contrast kon niet groter zijn. De thuisploeg leidde met 3-0, promotie leek een zekerheid en de Haagse fans staken de gracht tussen de tribune en het veld over alsof die een dag eerder was gedempt met wandelvriendelijk zoab. De merendeels verduisterde aanhangers stonden achter - en een enkeling zelfs vóór - de boarding, klaar om hun helden te bespringen. De sfeer sloeg echter om toen Excelsior in no time drie keer scoorde en de stoom de Haagse fans uit de oren kwam.
We zagen hoe scheidsrechter Makkelie probeerde zijn hoofd koel te houden, de verantwoordelijke voor veiligheid van ADO oortjes en microfoons tekort kwam en stewards als Hansje Brinker probeerden de gaten in de dijk te dichten. Alle spookbeelden die aan ADO kleven, en waarvan je hoopte dat de club en supporters die definitief achter zich hadden gelaten, borrelden weer op. De anonieme Midden-Noordbrigade, onder wie ogenschijnlijk ouders met kinderen, nam het heft in handen en goot in de laatste wedstrijd voor de zomerstop een paar emmers dampende drek over voetbalseizoen 2021/'22.
"Dankzij het onvolprezen Automatic Detection of Abnormal Behaviour and Threats in Crowded Spaces kun je met behulp van meer dan honderd camera’s in het stadion onrust op de tribunes spotten en hier vervolgens op ‘acteren’. Niks aan de hand dus"
Ik ging op zoek naar de plannen met betrekking tot veiligheid in - ik heb de naam niet bedacht - het Cars Jeans Stadion. Ik stuitte op een interview met Jeffey Sommer in het vakblad Security Management van oktober 2014, toen het stadion inmiddels zeven jaar in bedrijf was. In het verhaal noemt Jeffrey - die toen security officer van de club was en die functie veertien jaar vervulde tot begin 2019 - het stadion trots ‘het veiligste van Nederland’. Ik kreeg niet de indruk dat de spelers en begeleiders van Excelsior, de arbitrage en de mensen van ESPN gisteren die gelukzalige ervaring hadden, ondanks het door Jeffrey aangeprezen Happy Crowd Control toegangsconcept, waarmee zowel de toegangskaart als het gezicht van de bezoeker wordt gecontroleerd. Maar dat is niet alles, want dankzij het onvolprezen ADAPTS (Automatic Detection of Abnormal Behaviour and Threats in Crowded Spaces) kun je met behulp van meer dan honderd camera’s in het stadion onrust op de tribunes spotten en hier vervolgens op ‘acteren’. Niks aan de hand dus.
De club, de KNVB en de gemeente Den Haag gaan ongetwijfeld grondig uitzoeken wat er zondag in Den Haag misging. Ik zou beginnen met de vraag of er niet toevallig een stroomstoring was die alle bovengenoemde systemen ondeugdelijk maakte. Het zou me dan niet verbazen als trainer Giovanni Franken daarin een rolletje heeft gespeeld. Zijn gedrag zou alle meters van welk systeem dan ook ver in het rood hebben doen doorslaan. Jeffrey Sommer is onschuldig. Die heeft zijn heil drie jaar geleden bij de Arbo-dienst gezocht. Misschien dat hij af en toe voor zijn gemoedsrust tennis gaat kijken.
Rob de Leede