Theo Reitsma (1942) versloeg voor de NOS voornamelijk voetbal, atletiek, honkbal en boksen. Hij gaf het commentaar bij onder meer 7 WK-voetbalfinales. Tijdens het WK voetbal van 1986 zag Reitsma als één van de weinigen direct dat Maradonna in de kwartfinale Engeland-Argentinië hands maakte voor hij scoorde, iets wat pas bleek na vele tv-herhalingen daarna. Zijn bijnaam was dan ook 'arendsoog'. Hij gaf zijn commentaar in zo weinig mogelijk woorden. 'Je hoeft niet te vertellen wat de kijker zelf ziet'. Theo Reitsma - die in 2004 de Ere Zilveren Nipkowschijf ontving - heeft zijn carrière samengevat in het boek
‘Dit is een goed stel hoor – 50 jaar sportgeschiedenis’. Voor Sport Knowhow XL becommentarieert hij zo nu en dan wat hem opviel in de berichtgeving over sport.
De top in de sport
De laatste keer dat ik Maurits Hendriks ontmoette, was op Papendal. Het was kort voor een jaarvergadering van NOC*NSF, een jaar of drie, vier geleden. We stonden ineens bij toeval zij aan zij voor het naar binnen gaan van de vergaderzaal. Hij keek mij aan en zei: ‘wat brengt jou naar hier?’ Verbaasd, natuurlijk, want die vergaderingen staan nou niet direct te boek als sprankelende bijeenkomsten. ‘Nieuwsgierig,’ was mijn antwoord. Met ‘dat is een goede reden’ knikte hij begripvol.
"Natuurlijk vloeide er soms een traan, deed een beslissing pijn of voelde als grof onrecht. Een beslissing, een keuze kent ook een verliezer"
Die nieuwsgierigheid bekruipt me de laatste tijd weer. Ik lees de afscheidsinterviews die Maurits geeft en ik bespeur waarschuwingen die betrekking hebben op een ontwikkeling waarin de topsport in Nederland verwijten wordt gemaakt. De scheidende technisch directeur slikt mogelijke irritatie in, zo komt me voor. Hij is teruggekomen van de Olympische Spelen en opmerkelijk genoeg blijkt de oogst aan medailles niet bejubeld. Een discussie over het omgaan met topsporters of zij die denken dat te worden voert de boventoon. Mensen waarmee ik als journalist te maken had, Jorritsma, Huibregtsen, Alberda en Van Commenee noemde Maurits Hendriks als mensen die hem voorgingen met min of meer dezelfde opvattingen. Nederland had er baat bij meende ook ik. Natuurlijk vloeide er soms een traan, deed een beslissing pijn of voelde als grof onrecht. Een beslissing, een keuze kent ook een verliezer.
Het was me niet opgevallen dat de gang van zaken tijdens vergaderingen met alle sportbonden ooit was aangevallen of zelfs maar ter sprake was gekomen. Ook in die bijeenkomst waar ik gelijk opliep met Hendriks loodste de internationaal gelouterde Andre Bolhuis de vergaderaars moeiteloos naar een vroeg einde. Trouwens kortgeleden bij het afscheid van Wüst en Kramer in een kolkend Thialf leek het toch ook of Nederland als succesvolle sportnatie werd bejubeld. Rutte met driewerf hoera en koning Willem-Alexander met dochter Amalia in de Friese piste, waar de liefde voor toppers bij beide vanaf straalde. Toch gonst hier en daar het ongenoegen. Maar er zijn ook mensen die bevreesd zijn voor een mokerslag in de sport door buitenstaanders die een nieuwe wijsheid in pacht menen te hebben. De laatste tijd is er zelfs sprake van een watjes-generatie.
"Hoe veel schrik zit er op Papendal? Dreigt mogelijk zelfs het prachtige sportcentrum onder de hamer te moeten wanneer spel de overhand krijgt boven intensieve sport?"
Wanneer is trouwens het volgende congres van de sportwereld zoals verenigd in NOC*NSF? Toch komende mei? Mijn nieuwsgierigheid groeit. Empathie is een toverwoord dat rondwaart. Wetenschappelijke bureaus en gedragswetenschappers sturen hun fraai geformuleerde zinnen in het rond alsof zij al jaren van onderzoek achter de rug hebben. Op het veld of in de zaal zijn zij niet zwetend aangetroffen. Een prijzige ontwikkeling. Zij zijn ook duurder dan wat er in de meeste sporten kan worden verdiend en over het algemeen ook nog eens tuk op vervolgonderzoek. Hoe gaat de sportkoepel reageren? Hoe veel schrik zit er op Papendal? Dreigt mogelijk zelfs het prachtige sportcentrum onder de hamer te moeten wanneer spel de overhand krijgt boven intensieve sport?
Theo Reitsma