Rob de Leede is bij het grote publiek vooral bekend als perschef van het Nederlands voetbalelftal (1995-2004) en van zijn werk bij KNVB Communicatie (1988-2013). Momenteel is hij media officer bij FIFA (sinds 2002) en bij UEFA (sinds 2010). In 2013 richtte hij de eenmanszaak Rob de Leede Consultancy op. Hij studeerde Engelse Taal en Letterkunde (1987), Corporate Communications (1995) en MBA Sportmanagement bij de Wagner Group (2018). Sinds 1 augustus 2021 is De Leede docent Communicatie en Creative Business op Hogeschool van Amsterdam. Voor Sport Knowhow XL becommentarieert hij met enige regelmaat wat hem opviel in de berichtgeving over sport.
 

Keepers

De ene dag zat hij in Nederland nog schedelimplantaten te ontwerpen, de volgende dag was hij een nationale sportheld. Thijs van Leeuwen, de zesde keeper van het Nederlands handbalteam, kon na de WK-wedstrijd tegen Montenegro nog niet bevatten dat hij zijn ploeg tijdens het WK voor een nederlaag had behoed en ook nog eens Man of the Match was geworden. Die avond kregen we een paar keer te zien hoe hij zich met doodsverachting in de baan van een worp had gegooid en van minder dan een meter links en rechts vol was getroffen. Waar de meeste handbalkeepers vooral de bal uit het net halen had Van Leeuwen bijna de helft van de op hem afgevuurde schoten gepareerd. Heel bijzonder.

Thijs was tijdens het interview na de wedstrijd een ideale combinatie van Petje Pitamientje, Hansje Brinkers en Jan Modaal. Hij stal in een paar seconden de harten van sportminnend Nederland door te doen wat hij moest doen en daarover vooral zelf prettig verbaasd te zijn. Meteen dwaalden mijn gedachten af naar de vaderlandse voetbalkeepers die ik sinds de jaarwisseling voorbij heb zien komen. In de eredivisie is het wekelijks wachten op flaters van formaat. Justin Bijlow, tegenwoordig de nationale nummer één, kwam onlangs als een ongeleid projectiel uit zijn doel lopen waardoor zijn club Feyenoord van Vitesse verloor. Xavier Mous, nota bene invaller-doelman bij SC Heerenveen omdat Erwin Mulder niet goed genoeg was, verspeelde tegen FC Twente in het doelgebied de bal en gaf zo een doelpunt cadeau. Sparta-sluitpost Tim Coremans liet een eenvoudige voorzet uit zijn handen vallen en werkte die voor de zekerheid maar meteen over zijn eigen doellijn. De bereidheid tot boetedoening was weliswaar groot bij deze blunderaars, maar tegelijk nam mijn vertrouwen in het keepersgilde omgekeerd evenredig af.

Onverschrokken?
Ondanks de keurige knotjes op het hoofd, de korte mouwen midden in de winter, de tatoeages en de altijd meegezeulde waterflessen geven deze heren mij niet bepaald het idee dat Nederlandse keepers zijn opgetrokken uit schokbeton en voor de duvel niet bang zijn. Afgelopen weekeinde kwamen daar ook nog eens de sluitposten van FC Groningen en Willem II bij, die met de bal aan de voet in de fout gingen en de doelverdediger van NEC die bij een kalm ingeschoten strafschop nederig op zijn linkerknie gezeten de bal liet passeren. Onverschrokken ingrijpen? Allesbehalve dat.

In de kennisquiz De Slimste Mens kwam onlangs een portretfoto voorbij met aansluitend de vraag: ‘Hoe heet deze keeper van Ajax?’ We zagen een licht grijzende persoon gestoken in een keeperstrui met links op de borst het Ajax-logo. De drie kandidaten keken zo neutraal mogelijk voor zich uit, deden nog wel een hulpeloze poging, maar konden de juiste naam niet ophoesten. Kan gebeuren. Erger vond ik dat ik thuis op de bank óók niet verder kwam dan ‘Veerman’, terwijl ik me realiseerde dat die naam niet goed was. Ik wist dat het iets met ‘veer’ was, maar kon binnen de bedenktijd niet op Pasveer komen.

Ik schaamde me een tikkeltje, omdat ik voor het eerst in mijn leven binnen één tel geen idee had wie de eerste keeper van de Amsterdammers was. Bals, Stuy, Schrijvers en Menzo tot en met Onana had ik zo kunnen noemen, maar Pasveer wilde me zo gauw niet te binnen schieten. Toegegeven, ik lees niet meer elke letter die over de vaderlandse competitie of het Nederlands elftal wordt geschreven, maar dergelijke feiten zouden bij mijn parate kennis moeten horen. Het ontbreken daarvan heeft mijns inziens ook alles te maken met de status van de Nederlandse keepers.

Stuivertje wisselen
In het Nederlands elftal was het de laatste jaren stuivertje wisselen tussen diverse kanshebbers op de plek onder de lat, maar een grootheid voor wie je blind het shirt met nummer 1 reserveert is sinds Edwin van der Sar nog niet opgestaan. De kandidaten laten met enige regelmaat zien dat een bal tegenhouden, laat staan vangen, moeilijker is dan het lijkt, zelfs als je daar een paar uur gespecialiseerde training per week tegenaan gooit.

Thijs van Leeuwen daarentegen schakelde binnen amper 24 uur moeiteloos van zijn werkomgeving in Limburg naar de kolkende entourage van het WK in Boedapest en slaagde met vlag en wimpel. Ik hoop dat er in een volgende editie van De Slimste Mens een vraag aan hem wordt gewijd en dat alle kandidaten meteen weten wie hij is.

Rob de Leede