Rob de Leede is bij het grote publiek vooral bekend als perschef van het Nederlands voetbalelftal (1995-2004) en van zijn werk bij KNVB Communicatie (1988-2013). Momenteel is hij media officer bij FIFA (sinds 2002) en bij UEFA (sinds 2010). In 2013 richtte hij de eenmanszaak Rob de Leede Consultancy op. Hij studeerde Engelse Taal en Letterkunde (1987), Corporate Communications (1995) en MBA Sportmanagement bij de Wagner Group (2018). Sinds 1 augustus 2021 is De Leede docent Communicatie en Creative Business op Hogeschool van Amsterdam. Voor Sport Knowhow XL becommentarieert hij met enige regelmaat wat hem opviel in de berichtgeving over sport.
 

Hangsloten

Naar aanleiding van de berichten over door supporters verstoorde wedstrijden in lege stadions moest ik afgelopen week aan een voorval denken van enkele jaren geleden. Het gebeurde tijdens de rust van een wedstrijd om de Johan Cruyff Schaal in de Amsterdam ArenA. Er was voorafgaand aan het nieuwe voetbalseizoen een discussie over veiligheid in de voetbalstadions, waarbij met name de KNVB, de clubs en de overheid betrokken waren. Namens de gemeente Amsterdam had zich een ambtenaar gemeld die meende dat ze de partijen dichter bij elkaar kon brengen door ook een vertegenwoordiger van de Ajax-supporters mee te laten praten.

De ambtenaar had inmiddels haar sporen in de sport verdiend en was behoorlijk in haar nopjes toen ze haar contactpersoon naar voren mocht schuiven. Ze moest het halve stadion rond om haar gast op te halen in een supportersvak en keerde na een minuut of tien trots terug met haar gouden zet. De jongeman grijnsde breed terwijl de monden van de officials op het ereterras openvielen. Het gesprek dat volgde was kort en oppervlakkig. De supporter keek nog steeds opgewekt toen de ambtenaar hem weer terugbracht naar zijn plaats. Zij kreeg bij terugkeer te horen dat haar met veel bravoure gepresenteerde tussenpersoon al jaren een stadionverbod had. ‘Hij had niet eens in het stadion mógen zijn,’ was het verwijt.

Het was niet de eerste, maar zeker niet de laatste, keer dat voetbalbestuurders in eigen stadion werden verrast door onwelkome gasten. De afgelopen weken gebeurde dat onder de noemer van corona-vandalisme. Terwijl wedstrijden op last van de overheid zonder publiek moesten worden gespeeld, zochten supporters van een aantal thuisspelende clubs elkaar buiten het stadion op om met vuurwerk en gezang voor sfeer te zorgen. De anderhalvemetermaatregel vergaten ze voor het gemak even, maar de in die kringen gangbare hoodyplicht, bedoeld om vooral in de anonimiteit te kunnen opereren, leverde geen enkel bezwaar op.

Zo vonden onder andere in Alkmaar, Almelo, Leeuwarden en Rotterdam onherkenbare jongeren tijdens de wedstrijd de weg naar het veld om zich te laten zien en horen. Ik schrijf ‘jongeren’, omdat het me te ver gaat in dit geval van fans of supporters te spreken. Als je het beste met je club voor hebt bezorg je diezelfde club geen slechte naam en berokken je je club al helemaal geen materiële of financiële schade. Echte aanhangers, fans of supporters lopen in slechte tijden juist een stapje harder om hun favorieten te steunen. Dat Nederlandse clubs in de UEFA-competities alleen dit seizoen al tonnen aan boetes opgelegd hebben gekregen vanwege overtredingen van hun tribuneklanten geeft ernstig te denken.

De stadionspeaker beperkt zich in de regel tot vriendelijke oproepen aan het publiek om zich te gedragen, maar die zijn het rechteroor al uit voordat ze het linkeroor hebben bereikt. En als het misgaat hoeven we ook al niet op stevige maatregelen vanuit de club te rekenen. De clubleiding weet als geen ander dat je de zogenaamde supporters niet te hard moet aanpakken, want voor je het weet hebben ze behalve de route naar het veld, ook de weg naar je privéadres gevonden. Het trieste voorbeeld van de teruggetreden Feyenoord-directeur Mark Koevermans spreekt in dat opzicht boekdelen. Ook bij andere clubs kennen bestuurders helaas het fenomeen van de onverwachte, grootschalige en vooral ongewenste visites aan huis. Dan kiezen ze liever eieren voor hun geld en houden ze de schreeuwers te vriend en hun familie veilig buiten schot.

De afgelopen weken hebben de door het coronavirus getroffen clubs aan een verzoek gewerkt om het wegvallen van betalend publiek op te vangen. Een bedragje van 35 miljoen zou het leed voor de betaaldvoetbalorganisaties tijdens de huidige gedeeltelijke lockdown aanzienlijk moeten verzachten. Je mag hopen dat ze van dat geld als eerste een paar stevige hangsloten aanschaffen zodat in elk geval de wedstrijden zonder publiek ook echt ongestoord het einde halen.

Rob de Leede