Rob de Leede is bij het grote publiek vooral bekend als perschef van het Nederlands voetbalelftal (1995-2004) en van zijn werk bij KNVB Communicatie (1988-2013). Momenteel is hij media officer bij FIFA (sinds 2002) en bij UEFA (sinds 2010). In 2013 richtte hij de eenmanszaak Rob de Leede Consultancy op. Hij studeerde Engelse Taal en Letterkunde (1987), Corporate Communications (1995) en MBA Sportmanagement bij de Wagner Group (2018). Sinds 1 augustus 2021 is De Leede docent Communicatie en Creative Business op Hogeschool van Amsterdam. Voor Sport Knowhow XL becommentarieert hij met enige regelmaat wat hem opviel in de berichtgeving over sport.
 

Louis van Gaal is terug

De KNVB presenteerde op 17 augustus de nieuwe bondscoach. Na het vertrek van Frank de Boer was al snel duidelijk dat er maar één opvolger kon zijn. Diens naam lang lag al een tijdje op straat, maar er was nog geen moment gekomen waarop de nieuwe man zich bij de media - en het publiek - had geïntroduceerd. Zodra Louis van Gaal, want over hem heb ik het natuurlijk, zich ergens meldt is de kans dat het interessant wordt groot en dus keken vriend en vijand reikhalzend uit naar zijn eerste persconferentie. Met de aankondiging van het persmoment was al duidelijk dat niet de KNVB de bondscoach zou presenteren, maar dat Van Gaal zichzelf zou presenteren.

De pijp aan Maarten
De aanstelling van Van Gaal bracht me terug naar het KNVB-restaurant, bijna twintig jaar geleden. Na een mislukte poging in 2001 om het Nederlands elftal naar het WK in Japan en Zuid-Korea te brengen kwam na lang wikken en wegen het moment dat Van Gaal na amper anderhalf jaar als bondscoach besloot de pijp aan Maarten te geven. Aan die legendarische persconferentie wijdde Andere Tijden Sport in mei 2014, kort voor de start van het WK in Brazilië, waar Van Gaal met een derde plaats zijn blazoen trouwens meer dan oppoetste, zelfs een aflevering onder de titel 'De Bittere Tranen van Louis van Gaal'.

Directeur betaald voetbal Henk Kesler en ik flankeerden Van Gaal tijdens die persconferentie achter de tafel. ‘Twintig minuten is lang genoeg Louis,’ adviseerden mijn communicatiecollega Herman Poos en ik de vertrekkende bondscoach vooraf, om te voorkomen dat er een oeverloos gehakketak tussen hem de journalisten zou ontstaan. Het afscheid van Van Gaal, live uitgezonden op twee nationale zenders, was destijds een unicum en duurde bijna een uur. Van Gaal was niet te stuiten. Aan ons advies had hij geen boodschap.

Veel is sindsdien veranderd. Op de plek waar toen het KNVB-restaurant stond, ligt nu een voetbalveld en de plaats waar de media nu bijeen kwamen, het Oranjeplein, is onderdeel van een gebouw dat er toen nog niet stond. Het aantal media en de mogelijkheden om gebeurtenissen te verslaan zijn de afgelopen twintig jaar ook nog eens danig toegenomen en versneld. De KNVB verzorgde nu een live-stream via YouTube en talloze media lieten geïnteresseerden thuis, op het werk of op hun vakantieadres live meegenieten. Eén dingetje was nog praktisch hetzelfde gebleven: Louis van Gaal. Hij is bijna 70 en een aantal prijzen rijker, maar hij staat nog steeds garant voor spektakel.

Geen bescheidenheid
Hij besprak de toenaderingspoging van de KNVB en zijn gesprekken met een handvol spelers zonder een spoortje bescheidenheid, maar hield wel voorzichtig een slag om de arm bij de kans van slagen van zijn missie. De tijd is nu zijn grootste vijand. En passant schoffeerde hij De Telegraaf en liet hij weten geen trek te hebben in een apart interview met Veronica Inside, het ongezouten praatprogramma waarin aan zijn vakmanschap niet wordt getwijfeld maar aan zijn persoonlijkheid des te meer.

Net als bij zijn twee eerdere periodes als bondscoach zal Van Gaal de komende maanden terugvallen op zijn vakmanschap, helderheid en discipline. Ik heb met verschillende bondscoaches mogen werken, maar niet één was zo helder in zijn bedoelingen als Van Gaal. Hij laat niets aan het toeval over en zorgt dat er altijd een plan B en C gereed staan. Om die reden was de uitzending van Zomergasten met hem in de hoofdrol drie jaar geleden een stroeve operatie. De voetbalcoach had zijn huiswerk gedaan, wilde zich niet laten verrassen en hield de teugels stevig in handen. Voor veel televisiekijkers was dat toen een tegenvaller, maar voor het Nederlands elftal kan die aanpak met nog zeven kwalificatiewedstrijden te gaan wel eens een succes blijken.

De Van Gaal-haters krijgen de komende maanden weer alles op hun bord waaraan ze een hekel hebben en zijn fans krijgen daarentegen ook alles wat ze willen. Louis is terug in Zeist om het Nederlandse voetbal te redden. Kijk vooral niet gek op als het hem lukt.

Rob de Leede