Hans Koeleman is voormalig topatleet die in 1984 en 1988 meedeed aan de Olympische Spelen. Koeleman is in de Verenigde Staten geschoold als historicus, hij studeerde aan de Clemson University en de University of Southern California. Hij werkte later als brand manager bij Nike en is momenteel als docent verbonden aan de International Sport Management School van De Haagse Hogeschool. Tevens is hij oprichter en hoofdredacteur van het nieuwe literair hardloopmagazine Mystical Miles waarvan in het voorjaar 2021 de eerste editie uitkomt. Koeleman schreef twee boeken - 'Het Blauwe Uur' en 'Olympiërs' - en toerde samen met Bram Bakker en Abdelkader Benali langs diverse Nederlandse theaters met de voorstelling ‘Wat beweegt de hardloper?’ Voor Sport Knowhow XL becommentarieert Hans Koeleman zo nu en dan wat hem opviel in de berichtgeving over sport.

Transparantie

Transparantie. We leven in een tijd van transparantie. Alle sterktes en zwaktes van een persoon – de echte ‘ik’ - worden voor de camera’s als bij een lakmoestest haarscherp duidelijk.

Ik weet niet of het met corona te maken heeft, of de naderende Olympische Spelen (die alles op scherp zetten), of dat het gewoon de zomer is (wanneer letterlijk alles ‘open’ gaat) of gewoon 2021, maar de kranten doorbladerend lijkt of alles vandaag uitvergroot is, er geen grijs midden meer is. Het is of alles, of niets. Je kan je niet meer verbergen achter wazige woorden of halfzachte prestaties. Als je het publieke domein betreedt, dan is een compromis, dat oer-Nederlandse kenmerk, niet mogelijk.

Als de cijfers van het Mulier Instituut kloppen en representatief zijn voor het hele professionele mannenvoetbal, dan zijn er nog steeds meer dan honderd profvoetballers die toegeven dat ze een homoseksuele medespeler niet zullen steunen. Niet onverwacht overigens, maar we zien het nu in cijfers. Ik schat dat onder de ‘harde kernen’ van verschillende clubs dit getal overigens veel hoger is. Vandaag is niets meer geheim te houden. Het is de tijd van ultieme transparantie. Elk geheim dat je zou willen bewaren is gedoemd uiteindelijk publiek gesprek te worden. Ik verwacht dat over vijf jaar die honderd-plus spelers uit hun stoffige kast zullen komen en bij iedereen bekend zijn omdat ze voor de camera’s steun betuigen aan de linksback en midmid wiens homoseksualiteit dan allang geen issue meer is.

Uitvergroot: dat Sifan Hassan een groots atlete is wisten we al. Op de FBK Games werd het voor de hele wereld ontegenzeggelijk duidelijk hoe groot. Solo een wereldrecord verbreken – niet een beetje, maar met heel veel - hoort kennelijk ook bij deze tijd. In een olympisch jaar gebeuren extreme dingen en Sifan Hassan is een extreem goede loopster.

We kennen Ronald de Boer ook al een tijd. Hij laat net als zijn broer nooit het achterste van de tong zien. Vandaag gooit hij echter alle schroom af en ontpopt hij zich ineens als een extreme idealist die gelooft dat Sheikh Hamad bin Khalifa al-Thani van Qatar daadwerkelijk grote sociale hervormingen zal doorvoeren. Had de Boer een Qatari geweest dan had ik eerlijk gezegd niet geweten wat er met hem gebeurd zou zijn. ‘Hoe mooi is het als we straks kunnen zeggen: dat hebben we toch maar mooi geflikt, dat we door voetbal de wereld een stukje mooier hebben gemaakt?’ Ik denk dat De Boer zijn project enigszins onderschat, maar wat is de wereld zonder dromers? Ronald de Boer laat er geen twijfel over bestaan wie en wat hij is, een dromer.

Hetzelfde geldt ineens ook voor handbalster Yvette Broch, een idioot. Een idioot die zichzelf doelbewust ergens buitensluit en vervolgens om zich heen gaat slaan omdat ze zich buitengesloten voelt. Jammer voor het handbalteam, maar misschien wel beter zo.

Transparantie. De tijd waarin we leven, de naderende Olympische Spelen, vergroten alles uit. Nog een laatste: Nederland is een zeer goed hockeyland. Probleem is dat er veel te weinig goede hockeylanden in de wereld zijn. Dit wordt ook weer bevestigd tijdens het EK de afgelopen dagen. Best wel voorspelbaar. Elke vierjarige cyclus moet de sport vrezen voor zijn olympisch bestaan. Misschien terecht? Het wordt ook weer bevestigd tijdens het EK de afgelopen dagen. Best wel voorspelbaar. Ineens viel het me op: er staan gewoon teveel spelers op het veld! Hockeyers zullen het totaal met me oneens zijn; soms moet je een outsider hebben die je een spiegel voorhoudt en je wijst op iets dat al heel lang heel duidelijk is. Ga eens met lacrosse praten en leer hoe jullie best wel mooie sport de toekomst in getrokken kan worden. Zelfs ik zie dat dit nodig is.

Hans Koeleman