Skip Navigation LinksHome-Achtergronden-Feedback XL-Item

Commentaar van... Theo Reitsma 20 april 2021

TheoReitsma175FCTheo Reitsma (1942) versloeg voor de NOS voornamelijk voetbal, atletiek, honkbal en boksen. Hij gaf het commentaar bij onder meer 7 WK-voetbalfinales. Tijdens het WK voetbal van 1986 zag Reitsma als één van de weinigen direct dat Maradonna in de kwartfinale Engeland-Argentinië hands maakte voor hij scoorde, iets wat pas bleek na vele tv-herhalingen daarna. Zijn bijnaam was dan ook 'arendsoog'. Hij gaf zijn commentaar in zo weinig mogelijk woorden. 'Je hoeft niet te vertellen wat de kijker zelf ziet'. Theo Reitsma - die in 2004 de Ere Zilveren Nipkowschijf ontving - heeft zijn carrière samengevat in het boek ‘Dit is een goed stel hoor – 50 jaar sportgeschiedenis’. Voor Sport Knowhow XL becommentarieert hij zo nu en dan wat hem opviel in de berichtgeving over sport.


Net briefje voor de verkenner

In de loop der jaren herken je vaste rituelen. Als er sprake is van een nieuwe regeringsploeg laat de georganiseerde sportwereld weten dat sportbeoefening en lichamelijke ontwikkeling van groot belang zijn. Dus had ik mij al enkele keren afgevraagd, nog geen boodschap van Jan? Het zat zo in mijn systeem. In een periode zoals nu met Tjeenk Willink liet KVLO, de Koninklijke Vereniging van Lichamelijke Opvoeding, via zijn voorzitter weten dat het steeds erger werd met de lichamelijke vaardigheden van de jeugd. Jan Rijpstra, die voorzitter, vertegenwoordigde voor mij alle boodschappers die om aandacht voor sport vroegen. Keurig geformuleerd en daarna door de ontvanger terzijde gelegd. Een beetje dit of dat er bij, ruimte voor de topsport en dat was het dan

BlikBuitenstaandersJanRijpstra-6

Jan, burgemeester in Smallingerland, oud-Tweede Kamerlid van de VVD, eens zelf leraar lichamelijke opvoeding, nu nog bij veel organisaties voorzitter, bijvoorbeeld de Nationale Raad Zwemveiligheid en de Stichting De Sportwereld, voor geschiedenis en achtergronden van de sport, liet niets van zich horen. Logisch want bleek na tien jaar bij de KVLO al in 2019 gestopt. Ik was deze voormalige voorzitter van de honkbalbond compleet uit het oog verloren. De situatie is overigens onveranderd. De lichamelijke vaardigheden nemen dramatisch af, de stijve harken toe. Onder de last van corona piept en kraakt het bij de sportclubs, dat is er nog eens bij gekomen.

Eind vorige week bleken de roepers om aandacht, en soms aan betere besteding van geld, uit Jan en Alleman te bestaan. Liefst vijfentwintig organisaties, variërend van Cruyff en Krajicek Foundations tot Jeugdzorg Nederland en Sportkracht 12 lieten zich gelden. Het was weer een net stukje maar er zat tot mijn zeer grote genoegen meer schreeuw, meer geldingsdrang in de zinnen. Anneke van Zanen-Nieberg die tot dusver een volstrekt onzichtbare voorzitter van NOC*NSF is, leek stevig te keer te gaan met:

'Een sportieve gezonde generatie die voldoende sport en beweegt en die ook een goed sociaal netwerk heeft , is weerbaarder. En dat verlaagt de druk op jeugdzorg en vermindert jeugdcriminaliteit.'

Maar Jans vroegere club, de KVLO, was me via Wiebe Faber alweer veel te soft:

'Het doel is om kinderen motorisch vaardig te maken waardoor ze zelfvertrouwen krijgen, waardoor ze een leven lang plezier krijgen in bewegen.'

"De vrijwilligers van de clubs waarbij het piept en kraakt hebben niets aan nog meer vergaderingen, rapporten en manifesten"

Nou heb je natuurlijk de laatste jaren een nieuwe groep gekregen die zich als adviesorgaan van de minister met sport in de portefeuille belangrijk acht: de Nederlandse Sportraad. Oorspronkelijk voor louter adviezen op het gebied van grote sportevenementen. Vorig jaar met een begroting van één miljoen. Met voor de tien personen die er deel van uitmaken, naast ambtelijke ondersteuning, een vergoeding van 0,1 procent per maand gebaseerd op de een na hoogste ambtenarenschaal. De twee toonaangevende krasse knarren uit dit groepje, Michael van Praag en Bernard Wientjes, hebben de oorspronkelijke opzet uit het oog verloren. Het lijkt er op alsof zij er een soort NOC*NSF-achtig jasje bij hebben aangetrokken maar dan zonder achterban.

De vrijwilligers van de clubs waarbij het piept en kraakt hebben niets aan nog meer vergaderingen, rapporten en manifesten. Zeker niet in een tijd waarin het erop lijkt alsof gezondheid, vitaliteit en weerbaarheid alleen aan sportscholen en personal trainers wordt over gelaten.

Theo Reitsma

« terug

Reacties: 0

Reactie toevoegen

Naam*
E-mailadres*
Reactie*
Stuur mij een e-mail als er een nieuwe reactie wordt geplaatst