door: Henk Kraaijenhof

De paradoxen liggen voor het oprapen dit jaar. We kunnen er gezien de COVID-situatie ook amper aan ontkomen.

De sport in Nederland werd vooral gedomineerd door de enige sport waar de gemiddelde Nederlander niet actief aan mee kan doen: Formule 1. Het waren Zandvoort en Max die de voorpagina’s vulden. Nog afgezien van de vraag of Formule 1 eigenlijk wel een sport is. Draait het eigenlijk niet alleen om de bolide en het team? Het passief genieten van sport kent hoogtijdagen.

Sporten beperkt
Dagelijks zien en lezen we dan ook over het feit dat meer en meer Nederlanders - jong en oud - het zelf sporten wel voor gezien houden, voornamelijk dankzij de beperkende corona-maatregelen. Deze maatregelen zorgden er voor dat het sporten in de avonduren voor velen sterk beperkt, zo niet onmogelijk, werd. Immers, de avonduren zijn nog altijd het beste tijdstip voor mensen die overdag gewoon werken en studeren. En mocht iemand toch om 10.00 of 15.00 uur de tijd hebben om te sporten dan zou dat moeten gebeuren zonder trainer, coach of begeleider die dan nog werkt of studeert. 

Uit de literatuur weten we heel goed dat sporten juist de algemene gezondheid en het afweersysteem bevordert. En we weten dat sporten een goede uitlaatklep is voor agressie en preventief werkt bij stress, angst en depressies, en dat sociale contacten die toch al verschralen, in tact blijven. Maar ik preek hier waarschijnlijk voor eigen parochie. 

Politiek ligt op ramkoers
Voeg daarbij de effecten van de lockdown voor de horeca en de piek aan thuisbezorging en afhaalvoedsel, en je weet welke kant we opgaan. Samen goed voor een gezondheidspandemie over een aantal jaren: obesitas, metabool syndroom, diabetes, osteoporose, hoge bloedruk, chronische aandoeningen. Aandoeningen die zich pas na een aantal decennia met volle kracht zullen uiten. Vandaar ook dat zelfs een gematigd man als Erik Scherder zich in niet mis te verstane bewoordingen recentelijk uitliet over de onzin van deze maatregelen voor de sport. Maar de politiek lijkt blind en doof op ramkoers te liggen met vaccinatie als enige uitweg, een idee dat wekelijks aan geloofwaardigheid inboet. 

Heb ik hier zelf ook last van? Nee, helemaal niet. Op geen enkele manier waren mijn sporters of ikzelf als trainer beperkt door de COVID-situatie. We hebben zelfs een voorsprong opgebouwd ten opzichte van degenen die door de maatregelen meer beperkt werden en worden. 

Lans voor jonge generatie
Ik probeer slechts een lans te breken voor degenen, met name de jonge generatie, die wél beperkt wordt door de maatregelen. De sportwereld, NOC*NSF, bonden en organisaties stellen zich opvallend mak op ten opzichte van de maatregelen. Het lijkt wel of ze hun nek niet durven uit te steken voor de sport en sporters die ze vertegenwoordigen. Als jonge sporters massaal toch gaan sporten wil ik nog wel zien wat de reactie van de overheid zal zijn op dit protest tegen een in alle opzichten onzinnige maatregel. Tien politieagenten of BOA’s op ieder sportveld, politiecellen vol met trainers, coaches en sporters? 

Maar zover zal het niet komen, het kabinet zal binnenkort besluiten om de maatregelen aangaande het sporten op te heffen. De politiek heeft immers het beste voor met zijn burgers en de stem van verontruste burgers betreffende hun gezondheid vindt het 'nieuwe' kabinet uiteraard belangrijker dan de lobby van de farmaceutische industrie en zijn belangenbehartigers.

Terug naar oude normaal
Dat betekent dat we binnenkort weer gewoon kunnen sporten, zoals het moet, zoals het hoort, in de buitenlucht, het zonlicht en de frisse lucht tegemoet. Plezier beleven aan bewegen, hoe dan ook en ondertussen je lichaam sterker maken en weerbaarder tegen infecties. Even terug naar het oude normaal dat wat mij betreft normaal genoeg is, een soort small re-set, maar dan de andere kant op. 

We gaan het zien. Ik wens u veel wijsheid, kracht, moed, en sportieve uren toe in 2022.

Henk Kraaijenhof is performance consultant bij zijn eigen bedrijf Vortx en guest lecturer aan de Shanghai University of Sport. Momenteel traint hij een aantal topatleten waaronder een olympisch kampioene. In juli 2019 verscheen zijn boek 'Methodology of Training in the 22nd Century'. Eerder schreef hij 'What we need is speed'. Verder was Kraaijenhof atletiekcoach van o.a. Nelli Fiere-Cooman, Merlene Ottey, Troy Douglas en Letitia Vriesde. Ook was hij consultant van de Engelse rugbybond, coördinator van de krachttraining van het Nederlands herenhockeyteam, conditietrainer van o.a. tennisser John van Lottum en tennisster Mary Pierce, consultant bij voetbalclub Juventus en bondstrainer van de KNAU bij de heren, dames en junioren. Kraaijenhof is eveneens één van de oprichters van NLcoach, de belangenbehartiger van trainers en coaches. Voor blogs van zijn hand op zijn eigen site zie hier.