Voormalige beleidsbepalers in de sportwereld kijken terug

Ooit werkten zij met volle passie in de sport. Als directeur van een sportbond, als voorzitter daarvan of werkend voor een andere sportorganisatie. Op een zeker moment verlieten zij die sportwereld en kozen ze voor een carrièreswitch naar een ander domein. Waarom maakten zij die stap? Hoe is het hen sindsdien vergaan? Hoe kijken zij terug? Wat kan de sportwereld leren van passanten die nu hun professionele sporen op een ander vlak verdienen?

Vandaag de blik van Nicole Hoogwerf, voormalig adjunct-directeur van de KNZB.

 

1. Waarom heb je destijds besloten in de sportwereld te gaan werken, hoe ben je erin terecht gekomen?
"Na een geweldige studietijd op de Sportacademie (ALO) in Tilburg koos ik er voor om Vrijetijdswetenschappen op de Universiteit van Tilburg te gaan studeren in plaats van aan de slag te gaan als docent. Met name het vraagstuk welke maatschappelijke waarde sport heeft boeide mij in hoge mate. Ik heb jarenlang zwemles gegeven, onder andere aan islamitische vrouwen, en de waarde van deze zwemles was veel meer dan alleen het behalen van het zwemdiploma. Ze ontleenden zowel veel plezier aan de les als aan het zwemmen maar je zag ook dat het zelfvertrouwen enorm toe nam. Ze kregen veel nieuwe sociale contacten; hun wereld werd letterlijk vergroot door deze zwemlessen.

De onderlinge band was zo sterk dat daar zelfs vriendschappen zijn ontstaan. Dat vond ik bijzonder. Mijn eerste baan als projectleider Elementair Zwemmen/AquaFun bij de KNZB paste dan ook precies bij mij op dat moment. Het ging over zwemles, een vak waar ik veel van wist en ervaring in had en het nieuwe thema AquaFun: een eerste stap van de KNZB om sport als middel in te zetten."

2. Je hebt van 2003 tot februari 2019 bij de KNZB gewerkt in verschillende functies. Hoe heb jij in die periode de (georganiseerde) sportwereld in het algemeen en de zwemwereld in het bijzonder zien veranderen?
"De sport is gelukkig in die periode enorm veranderd. Het zou schrijnend zijn als dat niet zo was. Er zijn hele grote veranderingen voorbij gekomen. Ik noem enkele voorbeelden: het afschaffen van de instellingssubsidie, de positionering van een leven lang sporten, het denken vanuit de sportconsument en niet vanuit de ivoren-toren, zoals het bondsbureau vaak genoemd werd door vrijwilligers in het land. Maar vooral het toenemende besef dat sport inclusief moet zijn en toegankelijk voor iedereen ongeacht leeftijd, fysieke of mentale gezondheid, etnische achtergrond, seksuele geaardheid of sociale positie. Ik vind het ontzettend goed om te merken dat die inclusiviteit enorm is toegenomen én ook nog steeds hoog op de agenda staat." 

3. Waardoor besloot je in 2019 om de KNZB te verlaten?
"Ik zou bijna willen zeggen ‘er is een tijd van komen en een tijd van gaan’ en ‘mijn tijd om te gaan was gekomen’. Ik had ontzettend veel zin in verandering, in een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe inspiratie; dat punt had ik al een aantal keer eerder bereikt maar toen kwam er altijd weer een nieuwe uitdaging binnen de KNZB op mijn pad. Dat was nu niet zo. Het werd dus tijd voor een nieuwe uitdaging buiten de KNZB. Vervolgens was de kans die mij bij SineFuma geboden werd te gaaf om te laten liggen." 

4. Ben je als algemeen directeur van SineFuma totaal ander werk gaan doen of zijn er in essentie niet zo veel verschillen?
"SineFuma wil bijdrage aan de kwaliteit van het leven van mensen door de beste 'stoppen met roken-zorg' te bieden aan iedere roker. Vanuit het kantoor in Breda en met bijna honderd geregistreerde trainers en coaches ondersteunen we rokers bij hun stoppoging. Ook leiden we zorgprofessionals op om hun stoppen met roken zorg te verbeteren. Mensen laten stoppen met roken maakt echt impact in iemands leven. Om mij daar elke dag voor te mogen inzetten beschouw ik als een voorrecht." 

"Er zijn tussen werken bij de KNZB en SineFuma veel verschillen maar ook veel overeenkomsten. Wat ik mis uit de sport is de betrokkenheid van vrijwilligers omwille van de liefhebberij. Hun tomeloze passie en inzet geeft een geweldige energie. Mensen die uit alle hoeken van het land naar de zwembond kwamen om daar belangloos mee te werken aan het verbeteren van het zwemmen in Nederland. Die inzet is echt onbetaalbaar zowel in de letterlijk als in de figuurlijke zin van het woord." 

"Wat daarentegen bij SineFuma erg bijzonder is dat iedereen voelt en merkt dat we voor mensen het verschil in gezondheid maken. Stoppen met roken, het niet langer verslaafd zijn aan een sigaret, is voor veel van onze deelnemers life changing. Doordat we als organisatie veel dichterbij de deelnemers staan dan vanuit een sportbond, doorleven we echt wat zo’n proces met mensen doet. De korte afstand tot de ‘eindgebruiker’ maakt dat je nog meer weet waar je het allemaal voor doet." 

5. Als je met de kennis en ervaring van nu terugkijkt naar toen, wat zou je dan anders gedaan hebben toen je nog in de sport werkte?
"De laatste jaren dat ik werkzaam was bij de zwembond was ‘ondernemen’ één van de kernwaarden van de organisatie. Ook breder in de sport werd steeds vaker het begrip 'ondernemend' genoemd als gewenst gedrag. Dat heb ik altijd als een worsteling ervaren. De vraag die altijd speelde was of de organisatie en de mensen wel ondernemend genoeg waren."
"Mensen van buiten én zonder kennis van de sportwereld, begrepen niets van het feit dat het de sport onvoldoende lukte om in hun ogen ondernemend te zijn. Ik begrijp nu veel beter dan toen wat de buitenstaanders bedoelden. De structuur, de cultuur maar ook het systeem van de georganiseerde sportwereld past zich niet eenvoudig aan de wens om ondernemend te zijn aan. Bij de KNZB heb ik nooit echt ondernemerschap gevoeld en dat bedoel ik niet als kritiek. Ik kan dit pas zeggen sinds ik werkzaam ben in een ander type organisatie waarbij ondernemen tot in de haarvaten van de organisatie voelbaar is." 

6. Aan wie met wie je gewerkt hebt in de sportwereld denk je met veel genoegen terug en waarom?
"De sportwereld is zo ongelofelijk groot en divers dat ik dit een hele moeilijke vraag vind. Ik ken zo veel mensen in de sport. Ik heb er waardevolle levenslessen gehad. Ik heb hele bijzondere dingen mee mogen maken. Ik heb vriendschappen met oud-collega’s, bestuurders en studiegenoten over gehouden aan mijn tijd ‘in de sport’. Zonder andere mensen te kort te doen wil ik twee mensen toch noemen."

"Ten eerste, Jan Kossen, voormalig directeur van de KNZB. Jarenlang heb ik onder zijn vleugels de vrijheid gehad om mij te mogen ontwikkelen. Hij vroeg mij of ik adjunct-directeur wilde worden bij de KNZB. Ik kan mij dat moment nog steeds heel goed herinneren. Ik heb altijd zijn vertrouwen gevoeld. Ik mocht leren én als het nodig was hielp hij mij en stuurde hij bij. Ik heb veel van hem geleerd en ben hem daar nog altijd dankbaar voor."

"Het leiderschapsprogramma in de sport heeft ook echt indruk op mij gemaakt. Het programma kende een brede blik op leiderschap en werd onder de bezielende leiding van Dirk van Raalte gegeven. Dit programma en zeker ook de andere deelnemers hebben mij zeer waardevolle inzichten gegeven op mijn persoonlijke leiderschap en ontwikkeling. Mijn intervisiegroep met vijf andere oud-deelnemers komt nog steeds twee à drie keer per jaar samen voor intervisie. Dat is zo waardevol, zeker nu er een mix is ontstaan van mensen werkzaam van zowel binnen als buiten de sportwereld." 

7. Wat kan de sportwereld volgens jou leren van de wereld waarin je nu werkt?
"SineFuma is een hele dynamische organisatie. We werken met korte lijnen. We zijn in staat echt snel te schakelen en dat ervaar ik als een enorm verschil met het werken bij een sportbond. De organisatie en mijn collega’s verwachten ook niet anders van mij. Een sterk voorbeeld vind ik de omschakeling die we in een aantal weken gemaakt hebben van een groepstraining op locatie naar een volledige groepstraining online. Het ontwikkelproces, de investeringen en met name de besluitvorming gaat dan zo ontzettend snel. Dat is toch heel anders dan de overlegcultuur die ik bij de KZNB gewend was. Of dit ook past bij de sportwereld weet ik niet, het verschil is enorm maar het beste van both worlds zou heel mooi zijn." 

8. Denk je ooit nog eens terug te keren in de sportwereld?
"Zeg nooit nooit! Bij sport hoort pure emotie en ik dus heb het altijd ontzettend gaaf gevonden om in de sport werkzaam te zijn. Ik wil graag werken in een omgeving waar je het werk er toe doet voor mensen. Dat was bij de KNZB ook al zo, dat is bij SineFuma nog duidelijker en ik verwacht dat dat in de toekomst ook onderdeel van mijn nieuwe functies zal zijn. Maar mijn missie bij SineFuma is nog lang niet volbracht, dus voorlopig geen terugkeer in de heerlijke wereld van de sport."