1. Waarom heb je destijds besloten in de sportwereld te gaan werken, hoe ben je erin terecht gekomen?
"In mijn studententijd in Groningen ben ik jarenlang actief geweest bij de Groninger Studenten Hockey Club Forward, landelijk ook wel bekend als de Groninger Studs. In de jaren tachtig speelden zij af en toe ook in de Hoofdklasse en nam ik deel aan het zogenaamde Hoofdklasse-overleg. Zo leerde ik als manager van Heren 1 ook veel mensen bij de hockeybond en diverse hockeyclubs kennen. Toen het kunstgras in Nederland sterk in opkomst was, heb ik eigenlijk mijn eerste serieuze sollicitatie gehad bij Desso en ik werd daar meteen aangenomen. Ik heb daar de groei van de kunstgrasmarkt in Nederland en in de rest van de wereld meegemaakt en dat was een erg leuke en dynamische periode. Later ben ik naar Arcadis (toen nog Heidemij) gegaan en belandde ik midden in de ‘grasperikelen’ van de toen nog geheten Amsterdam ArenA. Ook heel interessant om zo betrokken te zijn bij alle technische problemen en het oplossen van dergelijke uitdagingen."

2. Waarom heb je besloten om de sportwereld te verlaten?
"Enerzijds doordat opeens allerlei mensen in mijn naaste omgeving zelfstandig gingen werken en ‘eigen baas’ werden, met als gevolg een veel ‘vrijere agenda’ (heerlijk!). Anderzijds omdat het werken bij NOC*NSF, hoewel ook erg leuk vanwege de leuke collega’s, mij waarschijnlijk toch iets minder lag. Bij een koepelorganisatie moet je toch veel verschillende belangen dienen en tegelijkertijd de relaties met de diverse bonden proberen goed te houden. Dat leidt niet altijd tot de meest heldere beslissingen en consistent beleid. Je wordt soms een beetje ‘heen en weer gekaatst’ en dan zakt de motivatie wat weg, om er echt vol voor te gaan."

3. Ben je totaal ander werk gaan doen of zijn er in essentie niet zo veel verschillen?
"Als (dag)voorzitter van bijeenkomsten en vergaderingen ben ik nu onafhankelijk en ongebonden. Ik luister natuurlijk wel naar wat anderen naar voren brengen, maar als ik soms ook mijn eigen ideeën inbreng, dan hoef ik daarbij geen rekening te houden met enige achterban. Ik kan vrijuit praten, iets wat ik nog altijd graag doe, natuurlijk! Overigens zit ik vrij weinig meer in de sportwereld en ben ik nu vooral weer teruggekeerd in de wereld van de ruimtelijke ordening."

"Toen ik freelancer werd had ik gehoopt dat er ook nog veel werk zou komen vanwege het Olympisch Plan 2028, maar dat werd al heel snel door het kabinet Rutte (en de rest van het land) ‘op de plank gelegd’. Heel jammer, vooral voor Nederland, want het ging helemaal niet alleen om de Spelen zelf, maar vooral om Nederland sowieso klaar te stomen voor 2050 en later. Het toewerken naar een Nederlandse kandidatuur was daar slechts een prachtig middel en visitekaartje voor. Een actueel onderwerp als ‘duurzaamheid’ zat bijvoorbeeld toen ook al in het plan."

4. Waarin verschilt meer in het algemeen werken in de sportwereld van werken in je huidige omgeving?
"Ik geloof dat in mijn geval er niet zoveel verschillen zijn, alhoewel in de sportwereld natuurlijk wel altijd iets meer drive, passie en drang naar een goed resultaat voelbaar is. Men wil altijd ergens voor gaan en proberen te scoren, of te winnen en zo. En bij succes merk je natuurlijk een positief ‘juich-effect’ altijd heel direct. Die sfeer mis ik soms wel een beetje, maar die haal ik tegenwoordig uit de vele andere activiteiten in m’n vrije tijd."

5. Zie je ook overeenkomsten tussen je huidige werkomgeving en die van de sportwereld?
"Ik heb nog altijd vrij veel te maken met overheden en diverse organisaties, dus het politiek laveren en afwegen van diverse belangen speelt nog steeds een rol. Dat betekent dus: (te) lange procedures, complexe processen, veel geduld en soms ook frustraties.
En uiteindelijk: lang volhouden, net zoals dat ook in de sport gaat."

6. Als je met de kennis en ervaring van nu terugkijkt naar toen, wat zou je dan anders gedaan hebben toen je nog in de sport werkte?
"Ik denk niet dat ik veel anders gedaan zou hebben, want ik deed de dingen eigenlijk vooral vanuit mezelf, omdat ik nu eenmaal ben zoals ik ben. Dat ik daarbij wel eens problemen heb gehad, is vrij logisch, maar ik wilde toch graag mezelf blijven. Misschien zou ik me iets eerder bewust moeten zijn geweest van ‘hoe sommige lijntjes lopen’."

7. Aan wie met wie je gewerkt hebt in de sportwereld denk je met veel genoegen terug en waarom?
"Eigenlijk aan alle collega’s waar ik in de vele jaren mee gewerkt heb. Het werken met hen was altijd leuk. Maar ook met veel klanten en zelfs met concurrenten heb ik veel leuke contacten gehad. Ik herinner mij dat Jan Gaasterland, de allereerste directeur van de Amsterdam ArenA, bij mijn afscheid tegen me zei dat hij het een uitgesproken kwaliteit van mij vond dat ik zelfs bij ernstige conflicten nog steeds goed met iedereen kon opschieten. Met hem op stap was het ook altijd een vrolijke boel. En dan Erica natuurlijk, wat een geweldig leuk mens is dat ook!"

8. Wat kan de sportwereld volgens jou leren van de wereld waarin je nu werkt?
"Houd koers en de blik vooral gericht op de lange termijn. Kort en snel resultaat is leuk, maar ook zo voorbij en daar heb je gewoon minder aan."

9. Denk je ooit nog eens terug te keren in de sportwereld?
"Nee, dat denk ik eigenlijk niet, althans niet werkend. Ik ben nu 62 jaar en eigenlijk al langzaam bezig met afbouwen. Dus als ik nog mensen in de sportwereld tegenkom, dan zullen dat alleen nog maar leuke ‘toevallige’ ontmoetingen zijn in mijn vrije tijd. En dan veel leuke herinneringen ophalen!"