15 mei 2012

'De succesvolle ondernemer op weg naar nieuwe uitdagingen' | Nicky Broos

Als Nicky Broos eenmaal op zijn praatstoel zit, is er geen houden aan. Hij heeft veel meegemaakt en ook veel te vertellen, deze Brabantse rasondernemer. En hij neemt geen blad voor de mond. Hij trakteert zijn gesprekspartner op mooie verhalen, stoere statements en tegeltjeswijsheden. Toen hij nog op de mavo zat, ging hij als hoofdskileraar aan de slag op de kunstskibaan van zijn ouders in Rucphen. Een paar jaar later werd hij directeur en nam hij de zaak over. Hij maakte er - als eerste in Europa - een echte sneeuwskibaan van: Skidôme Rucphen. Het werd een geweldig succes. Toen de verveling toesloeg, stortte hij zich in een nieuw avontuur. Want “als vijfvoudig ADHD’er” moest hij “ook die 24 uur door zien te komen”. Het avontuur heette Indoor Skydive Roosendaal. Het bleek een riskante zijsprong. Een vrije val als ondernemer kon maar net worden afgewend.

“In 2005 zocht een ondernemersechtpaar uit Roosendaal een onbetaalde coach om iets nieuws in de markt te zetten. Ik zat na tien jaar Skidôme op een dood spoor. Ik had zelfs al een bedrijf benaderd om Skidôme klaar te maken voor de verkoop. Ik besloot om inderdaad onbezoldigd mijn kennis en kunde in te zetten om met dit stel iets nieuws op te bouwen. Dat was Indoor Skydive Roosendaal, een windtunnel waarin je kunt zweven, waar het mogelijk is een vrije val te beleven zonder uit een vliegtuig te hoeven springen.”

“Dat ik met die twee mensen in zee ben gegaan was de grootste fout in mijn werkzame leven. Tijdens de gesprekken keek ik over hen heen, en werd ik verliefd op het project. Ik heb nooit meer getoetst of die twee mensen ondernemersvaardigheden hadden die je nodig hebt om zo’n bedrijf uit de grond te stampen. We zijn er dus ingestapt en ook meteen de grootste aandeelhouder geworden met de intentie om puur en alleen maar rendement te maken. Ik wilde me verder niet met de inhoud bemoeien, want ik vind er geen klap aan, dat vliegen. Sterker, ik heb vliegangst.”

“Dat echtpaar gebruikte mij om een verhaal te vertellen tijdens roadshows, op grond waarvan anderen zijn ingestapt. Als Broos daar als grootste aandeelhouder in zit, dan zal het verhaal wel kloppen. Dat idee dus. Ik had het niet door. Pas in oktober 2006 - twee maanden voor de opening - kreeg ik signalen via de bank en enkele aannemers dat er iets fout zat. Drie ton tekort werd zes ton tekort. Men kon niet zomaar naar een bank om een lening bij te krijgen, omdat men dan eerst toestemming nodig had van de cv. Tweede Kerstdag gingen we open. De eerste drie weken kwamen alle primetime zenders langs om te filmen. Maar: er kwamen geen gasten. En toen was het reservepotje heel snel leeg, want we hadden een nominaal kapitaal van de cv van ruim twee miljoen. Maar mede door die overschrijding van bouwkosten was die buffer dus zo weg. In maart 2007 hebben de stille vennoten de initiatiefnemers ontslagen. Wat toen? We konden de boel laten klappen, maar dat kon ik me niet permitteren. Ik was tenslotte voor meer dan een kwart eigenaar van de hut. Mijn vrouw vond ook dat we het in ieder geval moesten proberen, dus dat hebben we gedaan. Dat heeft goed uitgepakt. We hebben in 2010 en 2011 verschrikkelijk veel geld verdiend en nu staan we weer op niveau. Ondertussen is er al vijf jaar afgeschreven, dus we gaan de komende jaren erg veel geld verdienen.”

“Overigens hebben we kort na de start van Indoor Skydive wel op het randje van een faillissement gestaan, op een nanometer na zelfs. Ik heb er slapeloze nachten van gehad. De aanzegging tot een faillissement lag al binnen, de hoofdaannemer had de stukken al ingediend bij de rechtbank. Ondertussen bleef ik maar praten met de schuldeisers. ‘Jongens, houd je rustig, het komt goed.’ Uiteindelijk heb ik mijn auto geparkeerd voor de deur van de aannemer en nog een keer gezegd dat ze me nog een paar weken tijd moesten geven. ‘Of het nú naar de kloten gaat, of over een paar weken, wat maakt het uit?’ zei ik. Het is gelukt! Alleen ondernemers hebben de durf om te blijven knokken. Je ondernemerschap komt pas naar boven als het water je aan de lippen staat.”

“Met een slechte uitgangspositie hebben we toch groot succes weten te behalen met Indoor Skydive. Ruim 70 duizend mensen komen hier per jaar vliegen. Heerlijk. Ik heb dus in ieder geval bewezen over ondernemersvaardigheden te beschikken. Ik heb het heel anders aangepakt dan mijn voorgangers. Zij wilden niets liever dan focussen op het extreme gedeelte, met begrippen als ‘experience’ en ‘extreme’. Maar ik ben een simpele Hollandse boerenlul, en dus moeten we het hebben over Unox, boerenkool en rookworst. Dan kun je zeggen ‘Broos, is het zo simpel?’ Ja, zo simpel is het. Als je voor termen kiest als ‘the ultimate experience’, dan focus je op een bepaalde doelgroep waardoor het nog moeilijker wordt om veel mensen naar binnen te trekken. Mensen moeten de volgende dag werken, en dus zal het gemiddelde bedrijf zich afvragen of zijn werknemers morgen nog wel terugkomen. We hebben daarom ook vaak onze veiligheidscertificaten moeten overleggen, voordat een multinational toestemming gaf voor zijn bedrijfsuitje.”

“Het komt er eigenlijk op neer dat ik het toegankelijker heb gemaakt voor iedereen. Het is nu de meest veilige omgeving om de vrije val te simuleren en te ervaren. De kosten zijn een stuk lager dan bij het maken van een tandemsprong op Texel en daarbij ervaar je hier de kick van de vrije val langer dan in de lucht. We hebben dat visueel gemaakt en hebben op die manier – met foto’s en filmpjes – Indoor Skydive toegankelijker gemaakt. Het heeft dus alles te maken met communicatie en presentatie, honderd procent zelfs.”

“Een andere grote fout die mijn voorgangers hebben gemaakt, is de keuze van het personeel. Ik heb er niets aan als iemand twintigduizend sprongen uit een vliegtuig heeft gemaakt of dat hij twintig keer wereldkampioen parachutespringen is geweest. Zijn het dan ook goede instructeurs? Ik heb juist gastheren en gastvrouwen nodig. In de loop van de tijd hebben we dus alle mensen die vóór onze tijd zijn aangenomen, vervangen. We zijn er in geslaagd om samen met CIOS Goes de eerste erkende Indoor Skydive Instructeursopleiding op te richten.”

“Ook hebben we er met onze tunnel voor gezorgd – en met ons nog een aantal anderen die er naderhand bij gekomen zijn – dat de parasport gepopulariseerd is. Daar mogen we trots op zijn. We krijgen nu gasten uit tientallen landen, van Engelsen tot Aziaten. We moeten het hebben van teams – bijvoorbeeld militairen – , bedrijfsuitjes, professionals én Jan Toerist.”

De bundel Ondernemen in de sport; verhalen van pioniers en vernieuwers is samengesteld en geredigeerd door Jan Janssens, Jan Luitzen en Rem Pronk. Zij zijn respectievelijk als lector en docenten verbonden aan de opleiding Sport, Management en Ondernemen van de Hogeschool van Amsterdam. Het boek is in eigen beheer uitgegeven, bij Janssens’ onderneming Chionis in ’s-Hertogenbosch. Het boek telt 240 pagina’s, is geheel in full colour vormgegeven, genaaid, hardcover en voorzien van een leeslintje. De winkelprijs van het boek bedraagt € 34,95. ISBN 978-90-819028-0-9.