Gerard Sierksma - boeiende discussies over prestatiemeting in de sport
In de sport draait het om beleving, winnen en tranen. Het zijn echter de emotieloze cijfers die de kampioenen bepalen en vaak voor veel opschudding zorgen. Opvallend is dat - in het bijzonder aan de top - de onderlinge verschillen in de loop der jaren steeds kleiner zijn geworden. Soms zijn die verschillen zo klein dat niet meer valt vast te stellen wie de winnaar is. Bovendien komen de onderlinge verschillen aan de top meer en meer te liggen binnen de foutenmarges van de metingen. Meer ex aequo-klasseringen lijkt de oplossing, zoals in 2000 toen de Amerikaanse zwemmers Gary Hall en Anthony Ervin beide Olympisch goud kregen voor hun 50 meter vrije slag.
Maar druist dat niet in tegen een wezenskenmerk van de sport waar die ene winnaar de held is? En hoe zit het als geselecteerd moet worden voor Olympische Spelen terwijl de verschillen tussen de kandidaten minimaal zijn en thuisblijven einde carrière kan betekenen?
Ook het topvoetbal kent het probleem van verkleinende verschillen. De stijging van het algemene prestatieniveau heeft in het topvoetbal geleid tot een forse afname van het aantal doelpunten: verdedigers en aanvallers houden elkaar meer en meer in evenwicht. Het aantal wedstrijden met ten hoogste een doelpunt is op de grote toernooien tegenwoordig boven de dertig procent, zodat scheidsrechterlijke beslissingen meer en meer de wedstrijduitslagen en de bijbehorende zondagavonddiscussies zijn gaan bepalen.
Staat de geloofwaardigheid van de sport niet op het spel als uitslagen niet meer eerlijk en objectief worden vastgesteld? Kunnen we publiek en atleet aandoen een half uur of soms zelfs langer te laten wachten op de uitslag? De voorbeelden in de schaatsen zijn alom bekend, maar ook andere sporten kennen dit fenomeen. De nipte winst van de olympische volleybalmannen werd zelfs tot sportmoment van de eeuw gebombardeerd. De achtste gouden medaille van Michael Phelps tijdens de Olympische Spelen in Peking had hij toch eigenlijk moeten delen met de Serviër Milorad Cavic?
Wat aan dit alles te doen? Hoe beter te meten? Is het probleem echt wel zo groot, zijn er meer voorbeelden? En wordt het probleem inderdaad steeds groter?
Dat zijn vragen waarmee Gerard Sierksma u prikkelt. Aan de hand van videobeelden en statistieken legt deze professor in de sportmetriek aan de Rijksuniversiteit van Groningen u uit dat er feitelijk sprake is van een prestatiemetingscrisis, die niet altijd met een prestatiematrix zoals in het schaatsen, kan worden opgelost.
Prof. dr. Gerard Sierksma introduceert u in de wereld van de emotie achter de cijfers, de wereld van de sport en de computer, en discussieert met u over relevante uitdagingen en vragen. Omdat zijn lezingen zeer laagdrempelig zijn, is Sierksma een gewaardeerde spreker in binnen- en buitenland voor uiteenlopende groepen publiek, sporters, coaches en andere geïnteresseerden, en tijdens uiteenlopende gelegenheden zoals congressen, meetings, maar ook gezellige sport- en rotaryclubbijeenkomsten. Met zijn ideeën over prestatieanalyses trekt hij regelmatig de aandacht van de media, zoals ‘De Wereld Draait Door’ en de ‘Avondetappe’.
Voor meer informatie: Peter Hopstaken, Sport Knowhow XL (info@skxl.nl of 06-5579 3708).