* Nederlands Instituut Opleiding Sportarts (NIOS)

Met de oprichting van de Stichting Opleiding Sportartsen creëerde de Vereniging voor Sportgeneeskunde in 1975 de eerste opleidingsmogelijkheden voor de sportartsen in Nederland. Ruim tien jaar later - in 1986 - kwam er een stroomversnelling toen het College voor Sociale Geneeskunde de sportgeneeskunde erkende als officiële tak van de sociale geneeskunde.

Na een gedegen voorbereiding heeft de VSG de stichting Nederlands Instituut Opleiding Sportarts - kortweg het NIOS - opgericht. Per september 1990 heeft het NIOS de opleidingsverantwoordelijkheid definitief op zich genomen. Het NIOS stelde zich als eerste taak een leerplan op te stellen conform de eisen van het College voor Sociale Geneeskunde. Het NIOS heeft dit leerplan ontwikkeld op basis van het volgende doel van de beroepsopleiding tot sportarts: ‘het zodanig bekwamen van basisartsen dat zij na het volgen van de opleiding in staat zijn de huidige functies in de sportgeneeskunde te vervullen, waarbij de inwerkperiode inclusief functietraining in beginsel niet meer dan zes maanden zal bedragen.’ De vierjarige opleiding tot sportarts is verdeeld in stages, aangevuld met praktijkscholing en ‘cursorisch’ onderwijs en kent een modulaire opbouw. Voordeel hiervan is dat flexibel inspringen op individuele behoeften of situaties mogelijk blijft, zoals het participeren in wetenschappelijk onderzoek. Op 27 juni 1991 besloot de Sociaal-Geneeskundigen Registratie Commissie (SGRC) van de KNMG het NIOS te erkennen als opleidingsinstantie, mede op basis van het genoemde leerplan.