door: Thomas van Zijl | 8 december 2011
Veel over sport lezen of er vaak naar kijken zorgt er vanzelf voor dat mensen zelf ook in beweging komen. Janine Heemskerk durft die stelling wel aan. Sinds twee maanden probeert zij via de Stichting De SportVrouw meer vrouwen actief te laten sporten. Ze hoopt haar enthousiasme onder meer over te brengen door ‘op een vrouwelijke manier’ over sport te schrijven.
De missie van De SportVrouw is even helder als ambitieus: binnen drie jaar vierduizend vrouwen per week aan het bewegen krijgen. Heemskerk geeft de eerste aanzet door haar journalistieke kwaliteiten aan te wenden. “Sport is een door mannen gedomineerde wereld en hetzelfde gaat op voor de sportjournalistiek. Vrouwen worden onvoldoende bediend. Ik interview topsportsters die niet vaak in de schijnwerpers staan, die niet wereldberoemd zijn, maar wel leven voor de sport.” Heemskerk is ervan overtuigd dat vrouwen meer willen weten dan prestaties op het veld alleen en vooral geïnteresseerd zijn in het verhaal daarachter. “Ik vraag hoe vrouwen hun sportleven combineren met hun sociale leven, of ze er veel voor moeten laten en wat het hen brengt. We praten over atletes die vaak niets of weinig verdienen met hun sport, maar wel de A-status hebben.” Heemskerk sprak voor De SportVrouw al met de aanvoerster van het Nederlands cricket elftal Helmien Rambaldo en trampolinespringsters Tara Fokké en Kirsten Boersma. Ze hoopt de verhalen onder de aandacht te kunnen brengen van grote media als de Libelle en de Telegraaf Vrouw. “Als vrouwen in bekende bladen en kranten lezen over sport legt dat misschien de kiem voor eigen sportieve activiteiten.”
Daar is het Heemskerk uiteindelijk allemaal om te doen. Sporten is gezond en sociaal, maar probleem is dat veel vrouwen het te weinig doen, omdat zij zorg voor anderen vaak voor laten gaan. De stichting heeft niet de doelstelling om van deze relatief grote groep vrouwen allemaal topsporters te maken, maar wel om hen in beweging te krijgen. In Alphen aan den Rijn, Oegstgeest en Rotterdam komt sinds een maand of twee wekelijks een groep van ongeveer vijftien vrouwen bijeen om te wandelen of te joggen. Laagdrempelig is een sleutelwoord. De activiteiten zijn goedkoop, duren nooit langer dan een uur en na afloop is er tijd voor een kopje koffie of thee. Deelnemers betalen per keer 2.50 euro en in Rotterdam een euro meer, simpelweg omdat de koffie daar duurder is. Een Sportvrouw-coach neemt de begeleiding voor haar rekening. Die hoeft niet per se een indrukwekkend sportverleden te hebben als zij maar voldoet aan een aantal criteria. Heemskerk werkt met VERS: Vriendelijk, Energiek, Respectvol en Sociaal.
Heemskerk, die met haar stichting geen subsidie ontvangt, geeft zichzelf een jaar de tijd om het concept verder te rollen. Om De SportVrouw landelijk vorm te kunnen geven is zij op zoek naar partijen om mee samen te werken. Daarbij zou ze kunnen putten uit haar eigen netwerk, op gemeentelijk niveau, maar een alliantie met sportscholen die coaches kunnen leveren ligt wellicht meer voor de hand. “Wij zijn op geen enkele manier concurrenten van elkaar. Sterker nog, we kunnen elkaar op verschillende fronten helpen. Sportscholen kunnen mensen leveren die onze activiteiten begeleiden en dat kan voor hen wel eens een interessante marketingstrategie zijn.” Heemskerk verwacht namelijk dat vrouwen die vol enthousiasme meedoen aan de activiteiten van haar stichting op termijn de overstap naar een sportschool of vereniging niet zullen schuwen. “Op dit moment schrikt het idee van verplicht en in georganiseerd verband sporten veel vrouwen af. Deels komt dat door schaamte en de gedachte dat zij niet mee zouden kunnen met de sport. De SportVrouw moet die afstand hoe dan ook kunnen verkleinen.
De ambities van Heemskerk reiken momenteel tot Nederland, maar mocht ze slagen in haar opzet, dan hoort een internationale doorbraak misschien wel tot de mogelijkheden. “Het is afwachten of dit idee in Nederland aanslaat, maar als alles goed verloopt hebben we over drie jaar vierduizend deelnemers aan onze activiteiten en groeien we in de jaren daarna gestaag door. Als we dan eenmaal gevestigd zijn, zie ik niet in waarom een dergelijk idee in het buitenland niet ook zijn vruchten kan afwerpen.”
Voor meer informatie: www.desportvrouw.nl