- De vraag van… Jan de Jong, algemeen directeur van Feyenoord
- Aan... Vincent Bijlo, cabaretier en columnist van onder meer het Feyenoord Magazine
De vraag
In april 2013 heb jij, hier in De Kuip, hoogstpersoonlijk de blindentribune geopend. Dankzij een samenwerking met RTV Rijnmond, dat voor de blinden en slechtzienden daar iedere thuiswedstrijd speciaal op hen gericht commentaar verzorgt, kunnen blinden en slechtzienden daar de wedstijden meebeleven. Ik heb gezien dat het fanatisme op deze tribune niks onder doet voor die van ziende supporters. Heb jij het idee dat er toch een verschil is hoe we wedstrijden ervaren? En wat is nou jouw favoriete Feyenoord-moment geweest en het mooiste algemene sportmoment dat je hebt beleefd zonder het dus daadwerkelijk te hebben kunnen zien?
Het antwoord
Ha Jan, het wordt tijd dat we eens samen op de tribune plaatsnemen in Rotterdam, want dat is er nog steeds niet van gekomen. Blinde supporters zijn bloedfanatiek: er zitten zelfs hooligans bij. Soms moet je ontzettend voor ze uitkijken, want voor je het weet vergrijpen ze zich aan medehooligans. Ze zien het verschil niet.
Luisteren naar publiek
Ik geloof dat de beleving van wedstrijden uiteindelijk voor iedereen wel hetzelfde is, maar we kennen allemaal toch het radio-effect: een wedstrijd met alleen audiocommentaar lijkt veel spannender dan als je hem ziet. Een goed lopend verslag, zoals van Dennis en Sincler en de andere Rijnmondjongens - dat mogen overigens ook graag meisjes zijn - maakt dat ik niets mis. Zij zijn mijn ogen.
Ik kan soms minutenlang alleen maar zitten luisteren naar het publiek, zonder dat iemand commentaar geeft. Doe dat eens, ogen dicht tijdens de wedstrijd en luisteren
Zitten in het stadion zorgt wel voor heel veel extra's. De geur, gras, friet, wiet (soms) en natuurlijk het enorme geluid. Ik kan soms minutenlang alleen maar zitten luisteren naar het publiek, zonder dat iemand commentaar geeft. Doe dat eens, ogen dicht tijdens de wedstrijd en luisteren.
World Series
Mijn mooiste Feyenoord-moment duurde 105 minuten, ik reken de rust mee. Het was de kampioenswedstrijd in 2017, met de drie goals van Dirk Kuijt. Voetbal als jongensboek. Mijn mooiste sportmoment ooit was een homerun die ik sloeg bij softbal op school. Ik sloeg van een paaltje, met pitcher was dat geen doen. Ik weet het nog goed, het was in 6 VWO, in de laatste gymles van het schooljaar. Ik roste de bal het veld uit en kon op mijn dooie gemak alle honken langslopen. Toen dacht ik: ooit sta ik in de World Series. Het is er niet van gekomen. Ik ging Nederlands studeren.
Volgende keer het antwoord op de vraag van Vincent Bijlo aan Hans Martijn Ostendorp, directeur van De Graafschap:
Na je transfer - je was burgemeester van Bunnik, nu ben je directeur van De Graafschap - ging er een golf van verbijstering door de gemeente. Hoe was het mogelijk dat hij deze Champions League-gemeente verruilde voor zo'n provinciaal clubje? Maar wat gebeurt er? Je was nog maar net directeur of het provinciale clubje promoveerde. Heb jij hier de hand in gehad? Heb je meegespeeld? Heb je stimulerende middelen uitgereikt? Of was het een mentale kwestie. Kan iedere club tegenwoordig eredivisie spelen, als men maar echt wil? Het resultaat van De Graafschap tegen Feyenoord bezien, lijkt het daar wel op. Gaat De Graafschap volgend jaar Europa in? Hartelijke groet, we missen je nog elke dag, Vincent.