De vraag van… Thorwald Veneberg, technisch directeur KNWU
Aan... Giovanni Guidetti, bondscoach van het nationale damesvolleyteam

De vraag
Het wegwielrennen gaat steeds meer van een individuele sport naar een teamsport. De meeste tijd rijden de renners en rensters een programma met hun eigen commerciële team. Tijdens EK's, WK's en Olympische Spelen komen de renners en rensters van verschillende ploegen bij elkaar om een gezamenlijk prestatiedoel te behalen. Hoe is het jou gelukt om van de volleybalsters die bij verschillende (professionele) clubs en teams spelen een eenheid te maken die samen voor hetzelfde doel gaan? Heb je een bepaalde strategie of methode hiervoor?

Het antwoord
In het internationale topvolleybal is het gangbaar dat speelsters van ongeveer 1 oktober tot 1 mei voor hun club uitkomen. In de periode daartussen, grofweg tussen 1 mei en 1 oktober, verzamelen de internationals zich bij het nationaal team. In de zomermaanden is Oranje dus vijf maanden, nagenoeg onafgebroken, bij elkaar.
 
Daar ligt denk ik het grootste verschil met wegwielrennen. Wielrenners zijn in principe het hele jaar in dienst van een commercieel team en komen alleen tijdens Europese kampioenschappen, wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen bij elkaar om uit te komen voor hun land. Ik heb in principe vijf maanden de tijd om een eenheid te smeden van mijn team en toe te werken naar de grote toernooien.

Toch komt het ook in onze sport voor dat speelsters en staf erg snel moeten schakelen tussen hun club- en nationaal team. Begin januari speelden wij bijvoorbeeld het Europees Olympisch kwalificatietoernooi in Turkije, midden in het clubseizoen. We hadden minder dan een week de tijd om ons voor te bereiden op dit cruciale toernooi, en trainden daarom door tijdens de feestdagen.
 
Wereld Olympisch kwalificatietoernooi
Ook de voorbereiding op het Wereld Olympisch kwalificatietoernooi, dat zaterdag jl. begon in Tokio, is verre van ideaal. Voordat we op 5 mei vertrokken naar Japan, kon ik welgeteld één dag beschikken over de voltallige selectie. Gelukkig hadden we in Japan wel een week de tijd om te acclimatiseren en samen te trainen.
 
Doordat we in de zomer van 2015 zo intensief met elkaar hebben samengewerkt, lukte het ons om tijdens het Europese OKT in januari de flow van het succesvolle EK terug te vinden. Helemaal vanzelf ging dat niet, maar na de verloren openingswedstrijd tegen Duitsland waren we tot de finale onverslaanbaar.
 
Laat ik voorop stellen dat mijn speelsters zelf de grootste verantwoordelijkheid hebben om samen voor hetzelfde doel te gaan. Wat dat betreft zijn de speelsters van het Nederlands damesvolleybalteam zeer professioneel. Een groot deel van Oranje speelde tot de laatste speeldag nog om het landskampioenschap in bijvoorbeeld Turkije of Duitsland. Die play-off finales vragen veel van de speelsters, er worden veel wedstrijden gespeeld in korte tijd en de druk bij clubs om te winnen is hoog.

Trots
Het maakt mij trots om te zien hoe mijn speelsters enkele dagen na het winnen van een landstitel alweer in staat waren om de knop volledig om te zetten en zich te kunnen focussen op het nationaal team. De drang om met Oranje tot grote prestaties te komen is zeer groot. Het bereiken van de Olympische Spelen is de allergrootste droom van dit team. Daar zetten de speelsters moeiteloos alles voor opzij. De laatste keer dat het Nederlands vrouwenteam deelnam aan de Olympische Spelen was in 1996. Dat geeft aan hoe uniek het zou zijn als wij ons volgende week in Tokio weten te plaatsen.
 
Om een team van 14 speelsters optimaal te laten presteren, moeten ze zoals jij zegt een eenheid vormen. Sinds mijn aanstelling in 2015 zijn we een zeer hecht team geworden. Mijn filosofie is dat alle speelsters even belangrijk zijn. Het team moet functioneren als een orkest. Om een muziekstuk goed te laten klinken, is het orkestlid dat eens per half uur de triangel laat klinken even belangrijk als de muzikant die vooraan in de spotlights staat. Ik eis van iedereen dezelfde overgave en toewijding, alleen dan kunnen we tot bijzondere prestaties komen.
 
In mijn eerste jaar hebben we twee belangrijke doelen gesteld: terugkeren in groep 1 van de Grand Prix en een medaille winnen op het EK. Beide doelen hebben we behaald. Ik eis enorm veel van het team en de staf en vraag ze keer op keer het uiterste uit zichzelf te halen. Dit heeft als resultaat dat iedereen op dezelfde golflengte zit en hetzelfde doel nastreeft: plaatsing voor de Olympische Spelen van Rio de Janeiro.

Voor een NOS-filmpje over de wijze waarop volleybalsters zich vorig jaar bereidden op het EK in eigen land klik hier