mooi stuk, helemaal mee eens, wat een onzin om kamervragen daarover te stellen! 

Mooie Blog van Henk: lekker leesbaar, prikkelend en scherp, zoals we van hem gewend zijn. Meestal kan ik me heel erg vinden in zijn betoog.

Maar nu slaat hij, om minstens vier redenen, de plank behoorlijk mis.

1) Niet Henk, noch het NOCNSF bepaalt wie er op de Spelen thuishoort. Want hoe zit het ook al weer: De Olympische  Spelen worden georganiseerd door het IOC. Die laat het opstellen van de limieten voor de atletiekonderdelen over aan het IAAF. Die organisatie bepaalt aan welke eisen een sporter moet voldoen om op de OS te mogen starten. Laten we die sporters voor het gemak topsporters noemen. Zou Henks bijdrage over díe IAAF limieten gaan, dan vind je mij aan zijn zijde. Echter, wat is eraan de hand? Het NOCNSF wurmt zich in al haar wijsheid tussen de Nederlandse topsporter en de oorspronkelijke limieten en creëert zo, vanuit een monopolistisch medailledenken, een eigen speelveld. Zij zijn het die een eigen, parallelle wereld scheppen, met eigen limieten, eigen eisen (denk aan judoka Juul Franssen), met eigen helden, eigen losers en eigen zeurders. Eerder heb ik in enkele blogs op mijn website uiteengezet dit kunstmatig aanscherpen van de limieten niet in het belang van de atleet en evenmin in het belang van de Nederlandse atletieksport is. Alle Nederlandse atleten die voldoen aan de door de IAAF opgestelde toelatingseisen horen op de OS thuis. Sterker nog, voor hen worden de OS georganiseerd! Helaas is de sfeer in het parallelle universum anders: daar worden deze atleten, voor zover niet direct medaillekandidaat, door het eigen NOCNSF, de eigen bond en nu dus ook door Henk weggezet als toeristen of als sporters die daar niks te zoeken hebben. Het inzetten van de losersvlucht is meer dan een inmiddels betreurde actie: het staat ergens voor, namelijk voor hoe men in dat parallelle universum aankijkt tegen deze categorie topsporters.

2) In tegenstelling tot Henk ben ik niet verbaasd dat iemand die aan de onderkant van de aangescherpte limiet zit zich daarover drukker maakt dat degenen die er (ruim) boven zitten, zeker als deze topsporter volgens het IAAF wél op de Spelen thuishoort. Uiteraard hebben zij een grotere betrokkenheid op de limieten dan degenen die zich in alle rust kunnen voorbereiden op het toernooi.

3) We hebben nu een lichting (full-time!) marathonlopers bij de mannen (Butter, Nageeye, Choukoud, niet bepaald zeurderige types) wiens prestaties nauwelijks onderdoen voor die van Nijboer, en Kate en Maase destijds. Als je de wereldranglijsten vanaf de periode Nijboer tot heden naast elkaar legt dan lijkt me de stelling dat de mondiale ontwikkeling van de wegatletiek niets met Afrikaanse lopers te maken heeft onhoudbaar. Lopers uit Westerse en Oosterse landen hoeven zich niet gewonnen te geven, maar maken zich evenmin illusies. Bij de vrouwen is de situatie weinig anders.

4) Het is makkelijk scoren met het trekken van een lange neus in de richting van de huidige lichting marathonlopers en roepen dat ze maar harder moeten trainen.  Vanuit een ruimer perspectief zie je dat er meer aan de hand is. Uit het feit dat Nederlandse marathonlopers in 2017 niet sneller zijn op de marathon dan in de jaren 1980 ook het failliet kunnen zien van het gehanteerde beleid gedurende de laatste tientallen jaren. En vervolgens d vraag stellen: hoe gaan we dat schip vlot trekken? Het is aan de bondscoach, en aan performance-managers als Henk om ideeën te lanceren de situatie te verbeteren. Wat mij betreft mag dat verder gaan dan roepen dat die sporters ‘moeten stoppen met zeuren’   

Citaat: "Eén ding is zeker: zoals niemand hoger gaat springen door de lat lager te leggen, gaat er niemand harder lopen door de limieten te versoepelen...."

Maar het hele idee van limieten is gebaseerd op de dogmatische overtuiging dat het tegenovergestelde waar is, scherpe limieten werken motiverend, of iets dergelijks. En het fundamentele gebrek aan de hele limietendiscussie is dat dat grondbeginsel nooit ter discussie staat. Ook Henk Kraaijenhof voelt niet de behoefte om die uitspraak te onderbouwen, waarschijnlijk omdat 'het gewoon zo is'. Maar ik heb het bewijs ervoor nog niet gezien. Geef mij een voorbeeld, geef me een wetenschappelijk onderzoek dat aantoont dat scherpe limieten of verscherping van de limieten een boost van het prestatieklimaat heeft teweeggebracht, en ik ben om. 
Tot die tijd moet ik dit toch beschouwen als een verzameling clichés en niet als een steekhoudend betoog dat op een site als deze thuishoort.

Eerst de reactie van Pelle Rietveld: ten eerste is dit een open podium waar men zijn opinie kwijt kan, en geen wetenschappelijk tijdschrift. Dat je het ergens niet mee eens bent kan zo zijn, maar wil niet zeggen dat wat de ander zegt niet waar is, zelfs niet als daar geen wetenschapelijk bewijs voor is. Sterker nog: waar is wetenschappelijke bewijs van het tegendeel? Notabene zou Pelle als meerkamper in ieder geval moeten weten dat als je twee meter hebt gesprongen je niet hoger gaat springen van het trainen op 1.80 meter.

MIjn goede collega Rob Veer: spreekt zichzelf in zijn eerste punt tegen, want inderdaad, NOC*NSF bepaalt wel degelijk wie naar de Spelen gaat (en gelukkig niet de sporters zelf).

Nee, de prestaties van nu 'doen nauwelijks onder' voor die van 30-40 jaar geleden. Dat is op zich al bevreemdend. Want bij vrijwel alle andere disciplines is men wel flink vooruit gegaan in dezelfde tijd. De opkomst van de Jamaicanen op de sprint ofwel hun dominantie heeft geen remmend effect gehad op de Nederlandse prestaties. Bijv. het wereldrecord toen (1988 Densamo - Afrikaan) en wereldrecord van nu (Afrikaan) is bijna 4 minuten sneller. In Nederland zijn we praktisch stil blijven staan.

Ergo: de mondiale ontwikkeling heeft is wel vooruitgegeaan, maar staat los van het gebrek aan vooruitgang in Nederland. Het maakt voor iemands persoonlijke prestaties natuurlijk niet uit hoeveel en hoe hard Afrikanen op de marathon lopen.

Als het gaat om het beleid van de bond is dat zeker niet slechter dan 30-40 jaar geleden met amateur-atleten en part-time coaches. Nog twee correcties, ik ben geen prestatiemanager en niet in dienst van de AU of NOC*NSF. Ik beweer ook niet dat de marathonlopers harder moeten trainen, wellicht is dat het probleem niet. MIjn belangrijkste punt is dat een groep marathonlopers of wellicht hun fans en aanhang zich verongelijkt voelen en dan achteraf proberen te berekenen dat ze wel op de spelen thuishoren. Kansloos en terecht.

De argumenten van Rob Veer deugen. NOC-NSF begint zich steeds meer als een bedillerig kliekje te gedragen. Een sport, die mensen voortbrengt die de IOC-limiet ruimschoots kunnen halen, zou vertegenwoordigd moeten zijn. Om oneerlijkheid te voorkomen vind ik het Amerikaanse selectiebeleid het beste : een trial. Al eerder pleitte ik voor het laten deelnemen van de beste drie mannen en de beste drie vrouwen tijdens de OS-marathon, mits ze de IOC-norm ook halen. Wat Schippers doet is knap, maar ze vertegenwoordigt een minderheid in de Nederlandse atletiek. Vrijwel niemand is serieus met sprinten bezig. De wegatletiek is in Nederland vele malen groter, al kunnen we internationaal niet meekomen. Baanatletiek is "for the moment", wegatletiek is voor velen "for a lifetime". De getalsmatige verhouding mag best doorklinken. Wat kost dat nou? Zes atleten meer naar Tokio? Kamervragen over selectie zijn natuurlijk niet proportioneel, dat vind ik dan ook wel weer en aan gemaakte afspraken moet je niet sleutelen. Nieuwe afspraken kunnen nu nog gemaakt worden.BI

Beste Henk,

Ik kan mezelf als fan van de lopers beschouwen maar baseer me wel het liefst op de feiten. Om maar eens met een feit te beginnen. Jouw vraag “Wanneer zat een Nederlandse marathonloper tijdens een internationale marathon in Boston, New York, Berlijn, Rotterdam bij de eerste tien?” kan beantwoord worden met 11 (in de jaren 2011 t/m 2016). Omdat je dit zo expliciet vraagt, lijkt het erop dat jij een dergelijke prestatie voldoende vindt om op de Olympische spelen te acteren. Met dit criteria hadden in ieder geval in de afgelopen 2 Olympische spelen er 4 marathonlopers meer aan de start gestaan.

Jij stelt daarnaast “Het limietenbeleid is niet ondoorzichtig, maar de limieten zijn te scherp naar de zin van onze lopers.” Kun jij dit eerste eveneens met feiten ondersteunen? Ben jij betrokken bij de limieten bepaling?

Tot slot, Henk wat vind jij vanuit dit oogpunt een 10.14 op de 100m waard als olympische limiet voor Rio?

Beste Noel, ook bedankt voor je bijdrage en voor het antwoord op mijn vraag. Veel mensen interpreteren het namelijk als zou ik beweren dat er nooit iemand geweest is die bij de eerste 10 zat. Mensen lezen nu eenmaal graag wat ze willen lezen Uiteraard is een dergelijke klassering geen limiet. Limieten in de atletiek zijn op basis van tijden, limiettijden. Ik ben niet betrokken bij de limietbepaling, Daar heb je mensen voor die gelukkig meer verstand hebben van atletiek. Ik neem aan dat bijv.Charles van Commenee, misschien wel bekend, hierbij betrokken is. Ik neem niet aan dat die groep mensen (het is zeker niet eenling met een persoonlijk afkeer van marathon) die de limieten samenstelt, bewust probeer de Nederlandse marathonlopers, om welke perverse reden dan ook, koste wat het kost thuis te laten door de limiet naar onhaalbare hoogte op te schroeven. Dat er marathonfans of -lopers zijn die dat wel denken zegt meer over henzelf dan over het NOC*NSF en hun limietenbeleid.

Inmiddels zijn de Kamervragen van Michiel van Nispen beantwoord door minister Edith Schippers, zie hier voor de antwoorden op deze Kamervragen > http://www.sportknowhowxl.nl/files/2017/AntwoordenKamervragenLimieten.docx