door: Marc Hoeben | 8 maart 2018

Op uitnodiging van Vereniging Sport Utrecht (VSU) waren ze toch al bij elkaar om te debatteren over de sport in de Domstad. Tijdens dat gesprek op 2 februari bij omnisportvereniging Desto in het nieuwe stadsdeel Leidse Rijn, bleken de gedeelde standpunten van acht vertegenwoordigers van de lokale politiek talrijker te zijn dan de verschillen. Dus waarom niet? Met die gedachte kwam het tot de ondertekening van een ‘Utrechts Sportakkoord’, een initiatief van Has Bakker (D66) en Sander van Waveren (CDA).

Er moet de komende vier jaar meer geld naar de Utrechtse sport gaan. Het gekozen tijdstip voor die belofte is misschien niet zo vreemd, met de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart in aantocht. In 2014 waren de geluiden niet veel anders. Van een daadwerkelijke uitvoering van die belofte kwam toen echter niets terecht. Mede daardoor zou ook het nieuwe Utrechtse Sportakkoord met enig wantrouwen bekeken kunnen worden.

Bezuinigen op alles
“Maar het is een andere tijd,” zegt Has Bakker, raadslid voor D66. “Vier jaar geleden lag de economie op z’n gat en was het crisis. Dus is het niet zo gek dat er toen geen extra geld is vrijgekomen voor sport en dat er zelfs moest worden bezuinigd. Het idee dat alleen de sport hier de dupe van was, is echter onjuist. Op alle beleidsterreinen moest er helaas wat af.”

Voor het aantrekken van de broekriem koos Utrecht wel voor een wat bijzondere constructie. Het gebeurde voor de verandering nu eens niet ‘topdown’ vanuit de gemeente. “De sportwereld gaf aan dat het de last van het bezuinigen graag zelf wilde verdelen. Daardoor heeft het hele proces wel wat langer geduurd dan normaal. We hebben binnen de stad met VSU en Harten voor Sport twee organisaties die daarvoor verantwoordelijk waren. Zij trekken nu samen op als één sterke sportorganisatie; er ligt een aanvraag voor een nieuwe subsidie voor de komende zes jaar.”

Nog geen getallen
Utrecht trok in 2017 ruim vijfendertig miljoen euro uit voor de sport, en gaf vooral geld uit aan accommodaties en voorzieningen. Nadat het Utrechtse Sportakkoord ondertekend was, zoemde al nadrukkelijk een extra bedrag rond om alle ambities tot 2030 in te vullen. Maar, zegt Bakker: “Dat staat niet in het akkoord. We zijn nog niet zo ver dat we er getallen aan vast willen en kunnen hangen. Dat komt tijdens de coalitieonderhandelingen.”

“Wat wel duidelijk is: het is een andere tijd. Utrecht groeit fors, de economie ook. We hebben nu minder pijn en meer voorspoed te verdelen. De behoefte aan sportfaciliteiten groeit met de bevolking. Utrecht hangt het idee van een gezond stedelijk leven aan, het wil bewoners voortdurend blijven uitnodigen om te bewegen.”

Een sportief signaal
Vanuit die brede gedachte konden de diverse politieke partijen elkaar in het debat op veel punten vinden. “Ik had ook vooraf de programma’s al doorgenomen op het terrein van sport. Dan zie je dat veel partijen het eens zijn. Bij bijna iedereen komt wel terug dat er substantieel meer geld naar de sport mag gaan. Ik vond het mooi als we niet alleen zouden debatteren, maar ook met zo’n akkoord een signaal konden afgeven.”

In het Sportakkoord kwam het tot een formulering van een elftal actiepunten. Belangrijk ‘pijndossier’ in Utrecht is het wegwerken van de wachtlijsten, vooral bij hockey- en voetbalclubs. “Dat doe je door te voorzien in nieuwe velden en door beter gebruik te maken van bestaande accommodaties. Vooral voetbal- en hockeyclubs kampen met wachtlijsten; de populariteit van deze sporten is ook uit onderzoek van het Mulier Instituut naar voren gekomen.”

Ook voor kleinere sporten
 “Maar het gaat niet alleen om voetbal en hockey. Ook voor de kleinere sporten is het zaak om de voorzieningen op peil te houden. Zo moeten de skaters weg uit de Dichterswijk en hopen we voor hen een nieuwe plek te vinden. En we willen kijken of het mogelijk is om een roeibaan in de Rijnenburg Polder aan te leggen. Dat is met het huidige grote aantal roeiers op het Merwedekanaal en de geplande woningbouw daar een discussie op zich. 

Daarnaast denken we aan de bouw van een nieuw zwembad, bijvoorbeeld in Leidse Rijn. Bij dat laatste praat je al snel over anderhalf miljoen euro per jaar. Die keuze maak je niet zomaar. Momenteel doen we een inventarisatie van de kosten. Bij de voorjaarsnota zal dit zeker allemaal aan bod komen.”

Sport voor iedereen
Het Utrechtse Sportakkoord gaat vooral over breedtesport en niet zozeer over topsport. Utrecht loopt wat de topsport betreft niet voorop en - misschien typerend - bij de laatste Winterspelen in het Zuid-Koreaanse Pyeongchang kwam geen enkele deelnemer uit de Domstad. 

Bakker: “Ik ben net als iedereen een liefhebber en ik kijk graag naar de Spelen. Maar het gaat ons als D66 allereerst om de mogelijkheid voor alle Utrechters om te sporten. Dan zijn goede voorzieningen essentieel. Voor de topsport is vooral het faciliteren van de combinatie sport en onderwijs belangrijk, en zorgen voor een veilig sportklimaat.”

De Vuelta in Utrecht
Utrecht is wel bezig om voor volgend jaar de start van de wielerronde van Spanje - de Vuelta - binnen te halen. Het zou na de Giro en de Tour de France het derde wielerspektakel zijn dat de Domstad in relatief korte tijd aandoet, met de kosten nu geraamd op anderhalf miljoen euro. “We hebben vastgelegd dat we één keer per vier jaar een groot evenement in de stad willen, naast jaarlijks een groot nationaal sportevenement.”

“De start van de Vuelta in Utrecht wordt niet alleen gedragen door de gemeente, maar ook door het bedrijfsleven. Het geld komt bovendien niet uit het sportbudget, maar hoofdzakelijk uit een potje van City Marketing. Net als bij de Tour hopen we dan op vele lokale initiatieven. De start van de Tour in Utrecht heeft echt geleid tot een verbetering van het fietsklimaat.”

Voor meer informatie: het sportakkoord of www.sportbelangutrecht.nl