door: Marc Hoeben | 30 maart 2017
Heb je puberende kinderen met een wat al te grote voorliefde voor gamen en wat te weinig bewegingsdrang? Ben je het als ouder zat dat het kroost urenlang schijnbaar doelloos op de bank hangt, starend in het schermpje van de mobiele telefoon? Heb je als vader of moeder het idee dat je nauwelijks tot het puberbrein doordringt en zou je eigenlijk goed de tijd willen hebben om het gesprek aan te gaan? Misschien is het dan wat om je aan te melden bij Backbone Hiking, het wandelproject van de energieke vijftiger Stefan Vreugdenburg.
Stilzitten is niet zo zijn ding, zegt de 53-jarige Utrechter Stefan Vreugdenburg. Die instelling uitte zich voorheen in een ongebreidelde arbeidslust bij de Indonesische restaurants onder de noemer ‘Blauw’, die Nederland leken te veroveren.
“Ik had op een gegeven moment acht restaurants tegelijk”, zegt Vreugdenburg. “En toen ben ik naar de kloten gegaan, om het zo maar te zeggen. Ik had te veel risico genomen. Ik was ooit voor mezelf het eerste restaurant aan de Springweg in Utrecht begonnen en had nooit het doel om het uit te rollen als een concept, wat het volgens anderen wel was. Op een gegeven moment begon ik het ene na het andere gat te vullen, het werd steeds nijpender en ik zag groei als enige uitweg om uit de ellende te komen. Totdat de belastingdienst er wel klaar mee was.”
Afwikkeling faillissement
Nog steeds zit Vreugdenburg in de afwikkeling van het faillissement. Hij is gedwongen om aan de zijlijn van de arbeidsmarkt toe te kijken, kreeg een nieuwe relatie en zat opeens meer dan ooit tussen de kinderen (vijf, uit twee relaties, waarvan twee van hemzelf en drie van zijn nieuwe partner) in de leeftijd tussen 15 en 20 jaar.
“Twee jaar ging ik een beetje de strijd aan met mijn eigen zoon Moos van vijftien jaar”, vertelt de oud-commando. “Onder lichte dwang, je kent dat wel, heb ik hem toen zo ver gekregen om die veertig kilometer per dag bij de Nijmeegse Vierdaagse te wandelen. Vorig jaar was het plan om dat opnieuw te doen, maar dan met Moos, zijn vriend Sal en de vijftienjarige Friso van mijn vriendin. Uiteindelijk hebben Friso en ik hem uitgelopen, want Moos had last van zijn lies en Sal kreeg te veel blaren.”
"Ik dacht dat de jongens een beetje aandacht wel leuk zouden vinden. Nou, ze vonden het helemaal niks om met die wandelschoenen op tv te komen"
Geklaag pubers
Het geklaag van de pubers was soms niet van de lucht. Vreugdenburg heeft het allemaal voor lief genomen. De tochten zijn Vreugdenburg meer dan goed bevallen, in verschillende opzichten. “Vorig jaar koppelden we ons wandelen aan een goed doel, met generaal Peter van Uhm als voorzitter van de actie. We wilden toen de meervoudig gehandicapte jongen Lars helpen en verzamelden niet echt veel geld, namelijk duizend euro. Maar goed, om het leuk te maken heb ik toen veel de publiciteit gezocht en zijn we bij SBS6, het Utrechts Nieuwsblad en Oproep Gelderland voorbijgekomen. Ha, ik dacht dat de jongens een beetje aandacht wel leuk zouden vinden. Nou, ze vonden het helemaal niks om met die wandelschoenen op tv te komen.”
Tijdens een gesprek met een journalist kwam het gesprek vanzelf op het gedrag van de puberjeugd en het voortdurende gamen van vooral jongens. Dat heeft Vreugdenburg aan het denken gezet en zo is hij op het idee van Backbone Hiking gekomen. Vrij vertaald: om meer ruggengraat te kweken.
“Laat ik het zo zeggen, en dat is misschien een beetje gechargeerd: de jongeren van nu hebben weinig mentaliteit. Als je zestien bent verval je al snel in een biertje en een sigaretje en ga je niet meer sporten. Ik heb vele huisartsen gesproken, voordat ik met dit project wilde beginnen. Ze zeiden: je kunt zeker de strijd tegen obesitas bij kinderen op deze manier aangaan.”
Backbone Hiking
Zo ver is het voor Vreugdenburg nog niet. Ouders en kinderen kunnen zich tot eind deze maand inschrijven, om op 2 april kennis te maken en dan eventueel aan het programma van Backbone Hiking richting de nieuwe Vierdaagse van deze zomer te beginnen.
“Iedereen kan lopen”, zegt Vreugdenburg. “De intensiteit is laag, je gaat er niet dood van, het is laagdrempelig. Dertig of veertig procent is fysiek, de rest is mentaal en dat wil ik trainen. Ik wil daarbij geen psycholoog of Jezus uithangen. Maar het gaat op een gegeven moment toch mentaal pijn doen als je over zo’n eindeloos pad wandelt.”
"Ondertussen raak je in een bepaalde mentale toestand en heb je verschrikkelijk veel tijd om met elkaar te praten. En bij de finish krijg je een euforisch gevoel"
'Carnaval-plus'
Vreugdenburg heeft al voldoende mensen om zich als groep voor de Vierdaagse op te geven. “Het voordeel is dan dat je zeker bent van een startbewijs.” Maar hij mikt op een groep tussen de vijftien en dertig personen, van ouders en kinderen.
“Het kan een verrijkende ervaring zijn. Juist omdat het zo is: wandelen is gewoon kut. Je vraagt je soms af waar je mee bezig bent. Maar ondertussen raak je in een bepaalde mentale toestand en heb je verschrikkelijk veel tijd om met elkaar te praten. En dan is het zo dat je bij de finish een euforisch gevoel krijgt. Het is toch een soort carnaval-plus.”
Hulpvraag
Zelf volgt hij bij de wandelbond een cursus van wandeltrainer. “Maar ik heb ook een hulpvraag. Ik sta open voor iedereen die dit ziet zitten en samen met mij de kar wil trekken.” Hij richt zich in eerste instantie op gemotiveerde ouders. “En die moeten de kinderen bij de kladden grijpen. Het is nu allemaal opgehangen aan de Vierdaagse. Maar ik voorzie wel dat we, als het een succes is, in de toekomst ook andere tochten kunnen doen, dat we projecten tegen obesitas kunnen doen en dat ik het meer als een bedrijfje ga doen.”
Voor meer informatie: www.backbonehiking.nl