door: Carolien Daniëls

Al eerder heb ik mijn waardering en respect uitgesproken over jullie inzet en enthousiasme. Met jullie frisse blik en oeverloze energie, stralen jullie uit dat sport en bewegen goed is voor iedereen. Een mooie basis om je werk als buurtsportcoach te doen. Als ik werk met buurtsportcoaches ervaar ik dat jullie met uiteenlopende doelgroepen de verbinding weten te maken. Jullie zijn er goed in om mensen te enthousiasmeren en motiveren om plezier te ervaren in sporten of bewegen. Kinderen, jongeren, ouderen, chronisch zieken en beperkten, het maakt niet uit. Verder zijn jullie doorgaans keien in het organiseren van activiteiten en evenementen. Je zet met gemak een draaiboek in elkaar. Regelt een zaal, materialen en mensen en je zorgt ervoor dat de randvoorwaarden er zijn om veilig en met plezier te kunnen sporten. Allemaal onmisbare kwaliteiten, als je het mij vraagt, en waarschijnlijk belangrijke redenen waarom je bent aangenomen voor deze functie.

Naast de kwaliteiten die je al in huis hebt, wordt inmiddels door veel werknemers en gemeenten méér van je verwacht. Herken je dit? De samenwerking met lokale partners moet op een hoger niveau getild worden, waardoor de inactieve doelgroepen nóg beter bereikt kunnen worden. Daarnaast groeit vaak de behoefte om jullie werk te gieten in (wijk)plannen, met daarin concrete beoogde resultaten die aan het eind van het jaar behaald moeten zijn. Die plannen moet jij op papier zetten, zodat jij en je organisatie kunnen verantwoorden wat al jouw tijd en energie gaat opleveren. 

Meestal ontstaan deze gedachten naar aanleiding van het opstellen van nieuwe beleidsregels van de gemeente of bij wisseling van de wacht in het management. Men komt tot de conclusie dat er anders gewerkt moet worden om meer te kunnen halen uit de regeling Buurtsportcoaches. Er moet immers jaarlijks op lokaal niveau veel geld bijgelegd worden, dus dan moet het ook wel wat opleveren. 

Uitdaging
En dat betekent nogal wat voor jou. Dat vraagt opeens iets anders van je dan dat je gewend bent. Ik noem dit altijd dé uitdaging van de buurtsportcoach anno 2017. Veel van jullie hebben immers in je opleiding nooit geleerd om wijkplannen op te stellen. Een plan met algemene doelen, beoogde resultaten, prestatie-indicatoren, een planning en een begroting. Hoe moet dat? Wat betekenen die termen precies? En wat levert dat voor jou eigenlijk op? 

Verder is communiceren en effectief samenwerken met professionals van andersoortige organisaties een vak apart. Er wordt bijvoorbeeld van je gevraagd om als volwaardig samenwerkingspartner het gesprek aan te gaan met bijvoorbeeld die eigenwijze, veel oudere voorzitter van de voetbalclub die in het dagelijks leven notaris is. Of met een fysiotherapeut die met een heel andere bril kijkt naar bewegen. Of de welzijnswerker die veel meer tijd nodig heeft, voordat overgegaan kan worden tot actie. Als je het mij vraagt, is hier veel winst te behalen. 

Het komt er op neer dat je goed moet zijn of worden op beide gebieden, enerzijds planmatig werken en anderzijds effectief samenwerken. En dat is voor veel buurtsportcoaches een uitdaging. Want stel jezelf die vraag maar eens: wat ligt jou beter? Wat doe je liever? Ben jij die buurtsportcoach die het heerlijk vindt om een plan te schrijven, waarmee je voor je werk duidelijkheid kunt creëren, waardoor je weet waar je aan toe bent voor het komende jaar? Of houd je er meer van om letterlijk de wijk in te fietsen, in gesprek te gaan met andere partijen en zo samen te kijken waar de kansen liggen om meer mensen in beweging te krijgen? Waar gaat jouw voorkeur naar uit? En hoe zit dat bij jouw collega’s? 

Spagaat
Wat jullie werk voor mij vooral zo fascinerend maakt is dat het maken van plannen en het afstemmen met partners niet los van elkaar kan, maar elkaar ook vaak in de weg zit. Want waar begin je eigenlijk? Met het maken van een plan of het voeren van gesprekken met je potentiële partners? En wat doe je als je een goed idee hebt, maar de zorgprofessional in jouw wijk blijkt niets met sport te hebben? Of wat als je een mooi plan hebt gemaakt in overleg met je partners en één van je partners kan opeens zijn afspraken niet nakomen? Dit zijn gangbare kwesties waar elke buurtsportcoach mee te maken heeft. Hier mee omgaan vraagt om grote mate van flexibiliteit en ondernemerschap. 

Het spanningsveld tussen planmatig werken en effectief samenwerken noem ik ook wel de ‘buurtsportcoach-spagaat’. En een spagaat vraagt nu eenmaal om uitmuntende flexibiliteit. Wij - van De Sportcombinatie - zeggen dan dat je goed moet kunnen omgaan met het spanningsveld tussen de blauwe en rode kant. Blauw staat voor plannen op papier zetten en het toewerken naar concrete resultaten aan het eind van het jaar. Rood staat voor het communiceren met als doel effectieve samenwerking. 

In beweging komen
Plannen maken en samenwerken zijn namelijk vaardigheden die je kunt leren. Maar het vraagt wel om een investering om deze slag te maken. Daarvoor heb je ruimte en hulp nodig. Ruimte in je hoofd en in je agenda en hulp van je leidinggevende of wellicht van externen. Ik snap dat je hierin afhankelijk bent van je werkgever, maar probeer hierin ook voor jezelf te zorgen. Vraag om de ruimte en hulp die jij nodig hebt. Denk niet dat je het allemaal maar moet kunnen. Probeer er voor jezelf achter te komen wat je nodig hebt als ‘ze’ opeens iets anders van je willen of vragen. 

En zie de verandering vooral als een kans om jezelf verder te ontwikkelen. Om nieuwe dingen te leren. En om te leren moet je in beweging komen, dat vraagt om energie, maar levert altijd frisse energie op. Energie om zoveel mogelijk mensen aan het sporten en bewegen te krijgen. Want dat is waarvoor je het doet, toch?

Carolien Daniëls is gecertificeerd trainer en coach. Zij verzorgt trainingen en coaching bij bedrijven en organisaties en is o.m. gespecialiseerd in planmatig werken, gesprekstechnieken en effectieve samenwerking. Trainingen aan buurtsportcoaches voert zij uit vanuit het collectief De Sportcombinatie in samenwerking met Evelien Wijdeveld van E-works.