door: Marcel van der Kuil

De manier waarop hardlopen wordt bedreven en ervaren verandert op een structurele manier. Vraag en aanbod lijken niet goed aan te sluiten, als je kijkt naar het ‘klassieke’ aanbod van een hardloopvereniging en naar de behoefte van een startende loper, uitgerust met slimme technologie en op zoek naar ‘uitdagende loopevents’. Niettemin groeit hardlopen in populariteit en probeert iedereen dit op een goede manier te doen. Welke nieuwe manieren zijn er om hardloopactiviteiten te organiseren?

Hardlopen kun je ‘solo’ doen, ‘last minute’, met maximale vrijheid. Veel lopers zijn daarom regelmatig ook ‘wild’ actief als sololoper. Deze loper moet wel de nodige kennis, ervaring en discipline hebben, om dit om een verantwoorde en leuke manier te kunnen doen. Deze sololopers waren de lopers van het eerste uur en daarom ook een van de eerste gebruikers van ’running technology’, om te zorgen dat de loper zichzelf kon coachen, aan de hand van passende schema’s en met behulp van ‘trackers’, bijvoorbeeld voor het registreren van afstand, snelheid en hartslag.

De mens is een kuddedier. Leren hardlopen in groepsverband gaat sneller vanwege de aandacht en de feedback van de trainer en de andere lopers, maar ook vanwege de gezelligheid en de overige sociale aspecten. De drempel voor groepslopen ligt daarom een stuk lager dan voor het solo lopen. Daarbij blijkt uit de blessurestatistieken dat het blessurerisico voor groepslopen een stuk lager ligt, vanwege de sociale controle. Hierdoor is het makkelijker om het hardlopen vol te houden. De meeste hardlopers lopen daarom (meestal) in groepsverband.

De hardloopvereniging
Hardlopen is sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw sterk in populariteit gaan groeien, met de aanleg van goede, officiële atletiekbanen en de organisatie van activiteiten via loopverenigingen. Je kunt zonder meer zeggen dat deze verenigingen hebben geholpen om het hardlopen zo populair te maken als het nu is: Nederland heeft nu bijna vierhonderd atletiekverenigingen en meer dan twee miljoen actieve hardlopers en je kunt bijna elke dag wel ergens in Nederlands aan een hardloopevent deelnemen.

Deze hardloopinfrastructuur is uniek in de wereld. De loopverenigingen hebben het nu echter moeilijk, bijvoorbeeld vanwege de teruglopende steun vanuit de gemeenten en de afnemende interesse in vrijwilligersactiviteiten. Ook lijken veel startende hardlopers de toegevoegde waarde van een vereniging niet te zien en wordt de vereniging als ‘saai’ en ‘te serieus’ gezien. Een groot percentage van de actieve groepslopers is geen ‘vast’ lid van een vereniging en dit percentage lijkt te stijgen onder de startende groepslopers. Met de hulp van social media en smartphones is het tegenwoordig namelijk makkelijk om zelf ad-hoc trainingen te organiseren, met vrienden en zelfs met collega’s. Deze groepjes zijn gezellig, maar missen de structuur en het impact van een echte training.

De loopevents
Het aantal lopers dat start met lopen vanwege een loopevent stijgt. De grote loopevents lijken mensen goed te kunnen motiveren om met hardlopen te beginnen, waarbij ook de rol van running apps niet moet worden onderschat. Het motiveren kunnen deze events ondertussen een heel stuk beter dan loopverenigingen vanwege de uitgebreide marketing en communicatie, maar ook vanwege het inspelen op de behoefte aan beleving en avontuur en het ondersteunen van goede doelen.

Dit is heel positief, maar het lijkt deze events nog niet goed te lukken om mensen na het event aan het hardlopen te houden en om mensen door te loodsen naar een vereniging of loopgroep.

Flex running
We kunnen nu een interessante vraag stellen: is het mogelijk om hardlopen op een nieuwe manier te organiseren, gebruikmakend van de mogelijkheden van social media en running apps, de professionaliteit van event managers en van de kennis, ervaring, faciliteiten en de sociale context van loopverenigingen en loopgroepen? Met andere woorden: hoe kunnen we hardlopen flexibeler en beter organiseren?

Organiseren is een kwestie van het slim gebruiken van beschikbare mensen, middelen en technologie. Zo zijn er diverse trainers/coaches die ervan dromen om fulltime trainer/coach te zijn. Er zijn ondertussen goede mogelijkheden ontstaan voor de trainer/coach die in staat is de training en trainingsmethode te digitaliseren, zodat deze op afstand kan worden gevolgd en gegeven. Hierdoor wordt de training een ‘schaalbaar product’, zelfs als de trainer zich op een specifieke doelgroep wil richten, bijvoorbeeld op hardlopende psychiatriepatiënten.

Verder lijkt het met de beschikbare technologie makkelijk om de bestaande infrastructuur beter en vaker te benutten, bijvoorbeeld om de flex-lopers de gelegenheid te geven om hun ding te doen op de beschikbare atletiekbanen en de bekende looproutes in de buurt van de baan. Verder kan er samengewerkt worden om lopers en trainers/coaches te leren omgaan met running technology, ter ondersteuning van de training en wedstrijd.

Conclusie
Een goede trainer leert je luisteren naar ‘lichaam en geest’. Nu lukt dat nog niet echt met de huidige loopapps en verschijnen zelfs de eerste onderzoeken waarin de link wordt gelegd tussen het gebruik van apps en ‘overloading’ en zelfs ‘burn-out’. De organisatie van hardloopactiviteiten is vanwege de veranderende behoeften en gedrag ook voor verbetering vatbaar en hiervoor is ook een goede business case: het hardlopen geeft een jaarlijks groeiende schadepost vanwege blessures, van nu ruim 380 miljoen euro!

Hardlopen lijkt de eer te hebben om als eerste ‘grote’ sport te maken te krijgen met een snelle stijging van het aantal ongeorganiseerde leden en –activiteiten, maar ook met een explosie van het gebruik van apps. De noodzaak lijkt groot om hier snel op te gaan inspelen, omdat het aannemelijk is dat de schadepost voor blessures alleen maar verder zal stijgen, vanwege het gebrek aan kennis, ervaring en organisatie.

De mens is mogelijk ‘born to run’, maar is in ieder geval ‘ born to learn how to run’. Het ‘Start-to-Run’ initiatief blijkt een uitgelezen kans te zijn om via goede samenwerking de loper te helpen om op een duurzame manier te leren hardlopen. De statistieken zijn ook veelbelovend: slechtst 7% van deze lopers valt uit met een blessure! De volgende stap is om lopers samen verder te ondersteunen tijdens verdere loopactiviteiten, waar ze ook plaatsvinden, gebruikmakend van slimme technologie om lopers ‘flexibel’ te koppelen aan een passende groep en trainer/coach, om te zorgen dat het blessurerisico laag en de fun-factor hoog blijven.

Voor meer informatie: Start to Run , Hardlopen.nl, Veiligheid.nl en Health & Safety in Sports

Marcel van der Kuil is actief als hardloper en mountainbiker. Daarnaast is hij actief als Sports & Health Tech ondernemer. Data speelt daarbij een grote rol. Van der Kuil richt zich in zijn columns op ontwikkelingen en trends in de wereld van sport en gezondheid, wat betreft wetenschap, technologie, business en sportbeleving. Zie ook zijn profiel op Linkedin.