door: Tsjalle van der Burg

De FIFA keert profclubs momenteel een flinke vergoeding uit voor het afstaan van hun internationals aan het WK. Feyenoord is spekkoper. Het levert vijf contractspelers aan de selectie het Nederlands elftal, en die selectie is tot in het laatste weekend op het WK actief. Hierdoor zal Feyenoord ongeveer 4,5 ton van de FIFA ontvangen. Een mooie opsteker voor de club.

Vanuit het perspectief van Feyenoord is het ook redelijk dat de club zoveel geld krijgt. Terwijl de spelers op het WK actief zijn, moet de club hun salaris gewoon doorbetalen. De spelers krijgen minder vakantie, en zijn niet beschikbaar tijdens het eerste deel van de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Dit kan hun prestaties in het komende seizoen negatief beïnvloeden. Het is zelfs mogelijk dat het WK eraan bijdraagt dat Feyenoord de lucratieve Champions League straks niet bereikt. In dat geval kost het WK Feyenoord veel meer dan 4,5 ton. Zo bezien is het alleen maar redelijk dat de FIFA aan Feyenoord geld betaalt voor het afstaan van spelers.

Nu is het wel mogelijk dat Feyenoord - dankzij het WK - voor enkele spelers straks een hogere transfersom ontvangt. Maar dit financiële voordeel voor Feyenoord is dan even groot als het nadeel voor de clubs die een speler van Feyenoord kopen. Het eventuele voordeel voor Feyenoord van meer inkomsten uit transfers moet dan ook vooral als een soort toeval worden gezien. Over vier jaar heeft Feyenoord zelf wellicht juist nadeel van het WK omdat het dan een buitenlandse speler wil kopen die het goed doet op het WK terwijl veel andere clubs dat niet verwacht hadden.

Kortom, de WK-vergoeding voor spelers lijkt financieel goed voor de clubs, en ook redelijk. Het zou mij dan ook niet verbazen dat de clubs binnenkort voor een nog weer hogere WK-vergoeding gaan lobbyen. Tenslotte is de vergoeding per dag bij sommige topspelers nog steeds veel lager dan het salaris dat de club de speler betaalt.

Toch zou zo’n lobby, voor alle clubs tezamen, zinloos zijn. Nu de WK-vergoeding substantieel begint te worden, gaan zaakwaarnemers inzien dat spelers voor de club nog een extra voordeel kunnen genereren: een toekomstige WK-vergoeding. En dus zullen ze om (nog) hogere spelerssalarissen vragen. Daarmee gaat het financiële voordeel van de WK-vergoeding voor de clubs uiteindelijk weer (praktisch) geheel verloren.

Natuurlijk is nu nog niet zeker welke spelers over vier jaar het WK halen. Maar voor elke speler wiens talent boven een bepaald niveau uitkomt, is nu al duidelijk dat er in elk geval een kans is dat zijn club in de toekomst een FIFA-vergoeding krijgt. En dus moet het salaris voor elke speler met kans op WK-deelname een stukje hoger zijn, zo zullen de zaakwaarnemers betogen. En zij zullen hun zin krijgen. Natuurlijk zullen de clubs hierdoor op sommige spelers een bepaald verlies gaan maken. Immers, sommige spelers die op het moment van het tekenen van hun contract bij een club kans maken op een later WK, doen uiteindelijk toch niet aan dat WK mee.

Maar bij andere spelers zien de clubs de salarisverhoging uiteindelijk juist meer dan gecompenseerd worden door de FIFA-vergoeding. Het gaat hierbij bijvoorbeeld om een speler die in 2016 een contract voor vier jaar krijgt terwijl iedereen op dat moment denkt dat er maar 25% kans is dat de speler naar het WK van 2018 gaat – zodat in verband hiermee slechts een beperkte salarisverhoging gerechtvaardigd is – terwijl de speler in 2018 gewoon voor 100% op het WK aanwezig blijkt te zijn. Per saldo zullen alle clubs tezamen naar verwachting geen nadeel van een (nog) hogere WK-vergoeding ondervinden, maar ook geen voordeel. Per saldo maakt het voor de clubs helemaal niets uit.   

Daarom is het voor de clubs verspilling van tijd en geld om te lobbyen voor een hogere FIFA-vergoeding. Laat de spelers of hun zaakwaarnemers dat maar doen, want zij zijn, zoals altijd, (min of meer) de enige echte financiële winnaars in het voetbal.

Dr. Tsjalle van der Burg doceert economie aan de Universiteit Twente. Voor meer informatie: t.vanderburg@utwente.nl